fiogf49gjkf0d İNAN BATMIŞ ŞEHİRLER GİBİ ONARILMAZ ANILAR
Biri beyaz biri kara iki kedi birbirlerinin omzuna kollarını dolamışçasına,kuyruklarını dolamışçasına kuyruklarını birbirlerine şefkatle sararak,birbirlerine dayanarak yola çıkmışlar.Gölgeler akşam üstünü söylüyor.Yüzlerini görmüyoruz;ama eminim mırıl mırıl konuşuyorlardır.Belli,sınanmış bir dostluk bu,uzun yolları göze alabilen bir dostluk.Ya biz!Binde bir karşımıza çıkan dostluk,arkadaşlık,sevgililik fırsatlarını ne yapıyoruz?Akşam üstünün bir saatinde yorgun gövdemizi yaslayıp,mırıl mırıl konuşabileceğimiz,omuz omuza kolan,başımızı yaslayabileceğimiz bir omuzun,belimizi kavrayan bir elin,uzun yollara dayanıklı ayaklarınsahibi karşımıza çıktığında tanıyabiliyor muyuz onu?Değerini biricikliğinin benzerliğini anlayabiliyor muyuz?
Yoksa hayatı sonsuz,fırsatları sayısız sanıp,kendimizi hep ileride bir gün karşılaşacağımızı sandığımız bir başkasına,bir yenisine ertelerken hayat yaanımızdan geçip gidiyor mu?Karşımıza erken çıkmış insanları yolumuzun dışına sürerken birgün geri dönüp onu deliler gibi aryacağımızı hiç hesaba katıyor muyuz?Hayat herzaman cömert davranmaz bize,çoğu kez tersine zalimdir!Herzaman aynı fırsatları sunmaz...Toyluk zamanlarını ödetir....
Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların,eskitmeden yıprattığımız dostlukların,savurganca harcadığımız hazin aşkların hatırasıyla yapayalnız kalırız.Bir akşamüstü yanımızda kimse olmaz yada olanlar olması gerekenler değildir.Yıldızların bizim için parladığını göremeyen gözlerimiz bir gün gelir hayatımızdan kayan yıldızların gömülü olduğu maziye kilitlenir.
Kedilerin özel bir anını yakalamak gibidir,kendi hayatımızdaki olağanüstü kişileri yakalamak.Başkalarını gelecekte sandıkları "Birgün" geride kalmıştır.
Oysa;hani şu karşıdan karşıya geçerken trafik ışıklarında rastladığımız,omuuzumuzun üzerinden şöyle bir bakıp,sonra da boşverdiğimiz:"Nasıl olsa birgün tekrar karşımıza çıkar" dediğimizdir.Oysa tamda o gün bu zalim şehri terketmiştir.Boş yere bu sokaklarda arasınız...
Murathan MUNGAN |