ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Biliyor musun? Beni herkes aynı sevdi.

Papatya saydılar beni.

Oysa ben kendimi hep gül goncası gibi gördüm.

Utanınca bordo gül goncasına dönen yanaklar, kulaklar benim.

Biliyor musun? Beni herkes aynı sevdi.

Güçlü sandılar beni.

Oysa ben öylesine kırılgandım ki, kırılganlığımı kimse bilmesin diye saklarken güçlü görünüyormuşum meğer.

Sevdiğimden gelen en ufak bir sözde gözleri dolan, boğazına düğüm saplanan benim.

Biliyor musun? Beni herkes aynı sevdi. 

Aynı güzel sözleri söyleyip, aynı yalanlara inandırıp, aynı şekilde yok olup gittiler.

Sen beni öyle sevme olur mu? 

Sen beni başka sev. 

Belki o zaman gözlerimdeki hüznü, kalbimdeki yorgunluğu daha iyi anlarsın.

Bir insan en güzel yorgunken sevilir, bir insan en güzel yaşlanırken.

Onlar bilmiyormuş. Umarım sen biliyorsundur.

Salıyı çarşambaya bağlayan gece aramıştın doğum günümü kutlamak için. Nereden bilebilirdik ki kalbimi de kalbine bağladığını. O gün bütün söylediğin iyi dileklerini yazdım bir kâğıda. Diktim gül ağacının altına. Bir sene geçti üstünden ve bu gece yoktun yanımda. İkimiz de zor günler geçiriyoruz. Aramızda kilometreler var. Olsun. Eğer gerçek aşksa görmemek, duymamak, dokunmamak, beklemek hatta mesafeler bile hiç zor gelmiyor. Ben seninle doldurdum bütün benliğimi. Ben sen oldum artık. Seni sen olmadan da sevdim.

Sayfalar dolusu mektuplar yazdım sana. Gördüğüm bütün adamlarda senin yüzünü aradım. İçtiğim bütün kahvelerde adını andım. Kendime bir şeyler alırken acaba beğenir miydi beni görse diye düşündüm. Yirmi birinci yüz yılda olmasaydık ve sen bir asker olsaydın üstelik savaşta olsaydın, bende köyde yaşayan bir genç kız olsaydım yine böyle beklerdim seni. Ya da ben İstanbul’da olsaydım sen Ankara’da olsaydın senin için Ankara’yı sevebilirdim diye düşündüm. Kafamda milyonlarca senaryo döndürdüm. Evli olsaydın ve ben sana yetişemeseydim. Sırf benden birkaç yıl önce doğdun diye on adım ötemde yürüseydin yine de yollarımızın birleşeceği günü beklerdim. Belki karın ölürdü ve ben senin evine taşınırdım. Televizyonun karşısında pineklerken sana mandalina soyardım bıçak ucuyla elma dilimi uzatırdım. Hiç olmadı çok normal bir şekilde evlenseydik ve herkes mutlu olsaydı iki yıl sonra sen ölseydin ne yapardım? Yazmak bile o kadar zor ki Allahım bu zorluğu bana yaşatmasın. Ya aldatsaydın beni? İkimizde çok zengin olduktan sonra ve ben artık kendimle ilgilenmeyi bıraktıktan sonra senden yirmi yaş küçük metresine yüzük seçeceğin günü görmek istemiyorum. Sade bir hayat istiyorum sadece ve hani şu sonu mutlu biten filmler gibi olalım istiyorum aslında. Bilmiyorum çok fazla hikaye var sonumuzu göremiyorum. Belki de çok farklı kişilerle oluruz ve birbirimize dost kalırız. İnan bilmiyorum. Bilmekte istemiyorum.

Şimdi kulağımda bir gece yarısı çaldığın notaların tınısı kaldı. Geçen gece söylediğin şarkı kaldı. “Ben de özledim” deyişin kaldı. Bu kalp boşuna sevmiyor seni. Biriktiriyorum bize dair ne varsa, bekliyorum sabırla.

İyi ki doğduk sevgilim.

Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün istasyonda Milena. Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki. Ne söyleyeyim daha?