Gamzelim’ e…

Sadece Adı Şiir                                                                

Sanırsın ki kâinatın en mükemmel kulu…

Gördüm! Son halini:

Yıpranmış bir ruh, uyuşmuş bir beyin

Dahası kendinden geçmiş et ve kemik.

Sen kendini aynada görürsün de,

Benim gözümle göremezsin.

Önce adam gibi sevmen lazım.

Bir Nisan! Yani biraz şaka gibi,

Dünden bugüne üç sene, dokuz ay ve on beş gün.

Saf insanî duygular içindeyken;

Sevmek, güvenmek, saygı duymak, sadık olmak…

Şimdi sana benzedim, bak!

Cesaretten yoksun, korkak, aptal…

Sözde değerlere sahip, egosunu dibine kadar yaşayan koca bir hiç.

Önce ağlamaktan bitkin düştüm.

Neden diye haykırdım, cevap: Hiç!

Girdiğin kalplerde saflıktan masumiyetten beslenen hastalıklar bıraktın.

Adı ya mağdur ya da Karabelzede.

                     Para pul, et peşinde menfaat işleri boş be yavrum!

Hırs ve intikam, senin yaşamak için yakıtın.

                     Şiirlerin gibi,

Sende yalansın, bu kocaman Dünya da.

Tek gerçek, Ölüm geldiğinde beni an.

Uğruna verilecek canım var diyene,

Allah Belanı Versin! Diyorum…

28.02.2010

 Y.A.

Eski Defterden ...

            Bazen özlüyorum…

            Resimlere uzun uzun bakıyorum.

            Aldatılmayı hazmedemediğimi seziyorum.

            Yanıldım.

                     Çok seviyor sandım.

                     Elimi bırakmaz dedim.

                     Başımı öne eğdirmez derken,

                               Her arkamı döndüğüm de ihanet yalan varken,

                               Ben nefes alamazken,

                               Kahkahalarla gülendin.

                               Kin yok, nefret yok, intikam yok

                                           Yalın, sade, dingin, huzur benimle tek

                                           Sana benzemeye başladım derken

                                           Hiçliği keşfettim, yerine yedek.

                                           Kaybedensin.

                                                     Kendimi; kalbimi derinlere saklıyorum, şimdi!

                                                     Kimse görmesin.

                                                     İncitmesin.

                                                     Sana rakı sofraları,

                                                               Hafif ama ağdası bol kaşarları,

                                                               Ucuzun büyük dümencileri

                                                               Ve ÇOK istediklerinde mutluluklar dilerim.

                                                               Affettim ikinizi de.

                                                               2 Nisan 2012

                                                               Y.A

Kusurlarımı seviyorum, heyecanlarımı seviyorum, normal olmamayı seviyorum...

Düşündüğümü söylemeyi, sivri dill,olmamı, sadece canımın istediği şeyleri yapmayı

Yağmurda sırıl sıklam olana kadar yürümeyi, hak etmeyenleri sevip, iyiki sevmişim demeyi

Kızınca küsmeyi, sinirimi sonuna kaar çıkarmayı vs vs vs

Hey millet ben böyleyim işinze geliyorsa sevin

Seven sevsin, sevmeyen kendini sevsin!

Hiç adil olmasa da hayatı affetmeyi öğrendim.

Kırıldığımda, her ne kadar karşımdakini kırmaya değse de,

Önemli değil demeyi öğrendim.

Birini ne kadar düşünürsem düşüneyim,

Seversem seveyim,

Yine de arkasına bakmadan gidebileceğini öğrendim.

Kardırmasam da hiç kimseyi,

Kandırılmayı;

Unutmasam da unutulmayı öğrendim.

DEĞER sanmıştım,

DEĞMEZMİŞ demesini öğrendim...

Ne çok şey öğrenmişim ben,

Aferim bana.

ŞEMSİYE

tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla

anımsar mısın bilmem
yağmurun bardaktan
boşanırcasına yağdığı o günü
hani şemsiyeyi iyice çekip başımıza
dudaklarımla hesaplamıştım
yüz ölçümünü

nicedir sokağa çıkarmıyorum
şemsiyeyi
korkuyorum çünkü
kapısı açık kafesinden
uçan bir kanarya gibi
beni ikinci kez terk etmenden

yanıt alamayacağımı bilsem bile
yanına gidip
sorarım hergün şemsiyeye
altında elele
nasıl görünürdük diye

Sunay Akın

Lan Bi Gidin....

-İyiyim ben, bir şeyim yok
Kimsenin anlamayacağı o yaram dışında
Öyle toplanmayın başıma, sızı bu nasılsa diner
Bi` gidin aslınız kirden görünmüyor!
Tabii ya doğru, hep beni düşünerek hareket etmişsiniz
Üzerime titremişsiniz asırlardır
Olur mu, aksine hiç incitmek istememişsiniz
Lan bi` gidin, yalanlarınız boyunuzu aşmış sizin!

Hak etmiyorsunuz kötü kelamları bile
Ananız avrat da olur size, menfaatiniz işlerse
Yeter ki cukka dolsun, neyinize alın teri
Ulan bi` gidin,
Öyle çok sevmişim ki yeminlerinize aldanmayı
Ne deseniz kanıyorum!
Olduğu gibi kan, önüm ardım..

Sevebilirim,
hem de nasıl,
dile benden ne dilersen,
canımı, gözlerimi.