| ]
hayat herşeye rağmen güzel
İnsanlar beni anlamıyor anne
Söylesene ben miyim yanlış olan
Sen bana hayatı öğretmedin ki anne
Nerde o her şeyden küçük mutluluklar çıkaran insanlar
Kimse babam kadar güçlü değilmiş anne
İnsanlar ufacık depremde yıkılır olmuş
Güneşin doğuşuna inanmaz olmuşlar
Kimse güneşin ışıklarında yeni umutlar taşıdığını bilmiyor mu anne
Çocukken her düştüğümde sana sığınırdım
Büyüdükçe yaralar kapanmaz mı oluyor anne?
Nerde alice in sihirli dünyası
İnsanları oraya götürsem mutlu olurlar mı?
Bu insanlar neden göremiyor anne
Mutluluğun sevgilinin bir gülüşünde saklı olduğunu
Umudun bir bebeğin gözlerinde gizlendiğini
Hayallerin denizin bir dalgasında bir o yana bir bu yana savrulduğunu
Bu insanlar yaşamayı unutmuş ya anne
Hayat da onları unutmuş
Martılar, nasıl hayata direndiklerini görmedikleri için
Uçmaktan vazgeçmişler
Onların hayata söyledikleri şarkıyı
İnsanlar çığlık bellemişler
Hep hayata suç atmışlar
Fark edememişler ki o hayatın onların olduğunu
İsterlerse dünyayı değiştirecek güce sahip olduklarını
Cennette bile ateşi yaşıyorlar bu insanlar anne
Ya da yaşamak istiyorlar
Kaderi siyaha boyamışlar da gökkuşağının varlığına inanmaz olmuşlar
Bu insanlar içlerinde kara delik oluşturmuşlar anne
Sonra da o girdapta kaybolmuşlar
Para uğruna en sevdiklerini satmışlar
Söylesene anne neden susuyorsun
Hep çocuk mu kalmalı bu hayata direnebilmek için
Yoksa ben yine düş mü görüyorum anne
Öyleyse uyandırma beni anne ne olursun
Ben böylesi karanlıklara açmak istemiyorum gözlerimi
Bırak anne küçük kızın kalayım düşlerimde
Sen yine masallar anlat bana uyumadan önce
Saçlarımla oyna dizlerinde uyuyup kalayım
Babama söyle eve gelirken
Yeni umutlar, güzel günler getirsin
Tüm insanlığa yetecek kadar olsun anne
Söz veriyorum kavga etmeyeceğim anne
Yeter ki salma beni bu lanet hayatın kucağına...
|
