ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

UTANIYORUM

Sen benim gibisini bulamazsın yar
bir daha böyle sevilmezsin yar
yüreği aslanlar gibi kükreyen
benim gibi bir aptal bulamazsın yar
ben ilk kez seni sevmiştim zalim
söylemiştim sana hatırlıyorum
öyle bir yanlış yaptınki bana
sana geri dönmeye utanıyorum

her akşam hasretinle dağılıyorum
kendi kendimi yar paralıyorum
sanki sen varmışsın gibi yanımda
yastığa yorgana sarılıyorum

her akşam hasretinle dağılıyorum
kendi kendimi yar paralıyorum
sanki sen varmışsın gibi koynumda
yastığa yorgana sarılıyorum

TÜKENECEĞİZ

Ne böyle senle ne de sensiz
Yazık yaşanmıyor çaresiz
Ne bir arada ne de ayrı
Olmak imkansız hiç sebepsiz

Ne hayallerle ümitlerle
Mutlu olmaktı dileğimiz
Suçlu ne sensin ne de benim
Şimdi sensizim sen de bensiz

Bir an gelip de küllenince
Yüreklerimiz dinlenince
Başka sevgilerde teselli bulunca
İşte biz o gün düşüneceğiz

Bir an gelip de küllenince
Yüreklerimiz dinlenince
Başka sevgilerde teselli bulunca
İşte biz o gün düşüneceğiz

Etrafımızı sarıverecek
Bir boşluk ki asla bitmeyecek
Herşey bir anda anlamsız gelecek
İşte biz o gün tükeneceğiz
İşte biz o gün tükeneceğiz

Bir an gelip de küllenince
Yüreklerimiz dinlenince
Başka sevgilerde teselli bulunca
İşte biz o gün düşüneceğiz

Etrafımızı sarıverecek
Bir boşluk ki asla bitmeyecek
Herşey bir anda anlamsız gelecek
İşte biz o gün tükeneceğiz
İşte biz o gün tükeneceğiz
    İşte biz o gün tükeneceğiz...

KAYBOLAN YILLAR

Dönüşü yok beraberce karar verdik ayrılmaya
Alışmalı arkadaşça yolları ayırmaya
Şimdi artık gözyaşları gereksiz akmamalı
Alışmalı kendi yaramızı kendimiz sarmaya


Şimdi artık kelimeler yetersiz anlamı yok
Yitirmişiz anılarla beraber faydası yok
Gel bunları bırakalım bir tarafa
Gerçeği görmeliyiz dostum başka çaresi yok


Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler
Şimdi bana seninle bir ömür vadetseler
Şimdi bana yeniden başlar mısın deseler
Tek bir söz söylemeye bile hakkım yok

SENİ DÜŞÜNÜYORUM

Izdırabım sensiz dünyam yıkılmış
kalbime sanki çivi çakılmış
gözyaşlarım bana benden yakınmış
yine de seni düşünüyorum

nefret ediyorum ben ben olduğuma
hayatımda bir de sen olduğuna
yazık olsun yazık ağladığıma
yine de seni düşünüyorum

gökyüzü karanlık yıldız yok iken
fırtınalı deniz yol vermez iken
harcanan ömrümün derdi çok iken
yine de seni düşünüyorum

nefret ediyorum ben ben olduğuma
hayatımda bir de sen olduğuna
yazık olsun yazık ağladığıma
yine de seni düşünüyorum

SANKİ ÖMÜR BİR AŞKLIK

Ne istiyorsun benden anlamıyorum
Seni  bitti bu aşk dedim ya
Bırak artık peşimi

Herşeye göğüs gerdim
Aşkımıza sığındım
Görmemezlikten geldim
Sana nasıl bağlandım

Dönüşü yok ayrıldık
Bu sevda bitti artık
Ne sen üzül nede ben
Sanki ömür bir aşklık

Olmuşun çaresi yok boşuna hiç uğraşma
Kaybedeceğin zaman geri çekil savaşma
Çok yalvardım ağladım aşkımıza sığındım
Duymadın sen sesimi hep boş yere haykırdım

Dönüşü yok ayrıldık
Bu sevda bitti artık
Ne sen üzül nede ben
Sanki ömür bir aşklık

ÖLÜM BİZİ AYIRANA DEK...

Bugün yokluğunun üçüncü ayı doldu. Sensiz bir güne daha uyandığım doksanıncı sabah… Yani hasrete biçtiğin ömrün cenaze günü bugün…

Bugün vuslat günüydü. Öyle ya sen söz verdinmi tutardın ve söz vermiştin bugün bitecekti karabasan geceler ve sensiz günler…

Bu sabah erkenden uyandım. Kahvaltıdan önce senin çok sevdiğin kış bahçesini düzenledim. (malum sen yokken hiç gitmedim oraya çünkü orası seninle doluydu ve seninle güzeldi) Sonra kahvaltıyı hazırladım ama içimden gelmediği için yapmadım. Tam sofrayı topluyordum ki; kapı çaldı. Kapıda ki postacıydı…

Mektup sendendi. İçimde korku-heyecan karışımı bir duygu belirdi. Sorular sıralanmıştı artarda. Acaba kötü bir haber mi? Acaba bir şey mi oldu? Acaba gelmeyecek mi? Tüm bu sorular beynimi kemirirken; titreyen ellerimle aceleyle açtım zarfı…

Ah nasıl da özlemişim el yazını. Ama gördüğüm şeyin etkisiyle, gözlerimden tüm bedenimi titreten artçı bir sarsıntı yayıldı birazdan kopacak fırtınanın başlangıcı misali.
Sonra gözlerimde bir fırtına koptu ki, ta yüreğime kadar uzanan bir sel oluverdi…

Nasıl olurdu bu? Sen nasıl olurda sözünü tutmazdın? (Şartlar ne olursa olsun sen sözünü tutardın.) Ama gelemiyorum diyordun. Yarın yanında olacağım diyordun. Sen benim ne halde olduğu hiç mi düşünmüyordun ki böyle bir kalemde öteleyebiliyordun geleceğin günü? Önce hırslandım, kızdım sana. Sonra mektubun bir köşesine sıkıştırıverdiğin iki kelimeyi okudum ve bir anda dağıldı başımda ki kara bulutlar…

Kalktım, yarın için hazırlık yapmaya başladım. Allah biliyor nasıl hazırlanmıştım geleceğin için. O çok sevdiğin pembe kazağımı da giyinmiştim. (Bilirim çok severdin pembe kazağımı. Aynı benim senin mavi gömleğini sevdiğim gibi. ) Saçlarımı da aynı gittiğin gün ki gibi taramıştım. Geri döndüğünde beni hiç değişmemiş bulacaktın. Değişen tek şey seni yanındayken olduğundan daha çok özlemiş olmam olacaktı…

Bir yandan tarifsiz bir hayal kırıklığıyla mücadele ederken, bir yandan da büyük bir heyecanla çabucak yarın olması için dua ediyordum. Saat 11.30 u bulmuştu. Ah eskiden böyle miydi? Bu saatlerde elim ayağım birbirine dolaşırdı. Öğle yemeğinde sana güzel bir şeyler yedirmek için elimden geleni yapardım. Ve hep son dakikada yetişirdi yemeğin. Sende hep gülerdin; yorma kendini bu kadar derdin. Ah keşke şimdi yine yemeğini hazırlamaya çalışıyor olsaydım. En azından birazdan kapının çalacağını ve senin geleceğini bilirdim…

Kalktım, bir fincan(tabi ki senin fincanınla) kahve alıp kış bahçesine geçtim. Tam fincanı ağzıma yaklaştırır olmuştum ki; kapı çaldı. Bana isimsiz kocaman bir paket gelmişti. İçeri girer girmez paketi açmaya başladım. O sırada acı bir fren sesi duyuldu…

Pencereye koşacak oldum ama hemen dışarı çıkmak geldi içimden. Ve dışarıdaydım, kalabalığın arasında sürükleniyordum. Orada esmer, uzun boylu; senin mavi gömleğinden giyinmiş bir adam yatıyordu kanlar içinde. Hemen ambulansı aradım. Adam yaşıyor mu diye kontrol etmek istedim ve iyice yaklaştım. Tam elimi boynuna götürüyordum ki; boynunda ki soğuk bişey çarptı elime. Sana aldığım, içinde resmim olan kolye…

Önce boğazımı kesip geçen ama bir türlü duyulmayan bir çığlık yükseldi yüreğimden arşa doğru. Sonra gözlerime yokluğunun kırıntıları doldu ve seller boşanmaya başladı… Pembe kazağım, kanınla kırmızıya boyanmıştı. Bir sana, bir kazağıma, birde kolyene baktım…

Sonra iki kişinin seni sedyeye yatırdığını gördüm. Sen, sevdiğim adam, her ayağım kaydığında düşmekten beni kurtaran adam, benim çocuksu hayallerimde ki biricik kahramanım; sen kanlar içinde çaresiz bir şekilde yatıyordun. Bense ayağı kalkıp, yanına bile gelemiyordum. Sonra seni alıp gittiler ve ben gerisini hatırlamıyorum…

Gözlerimi açtığımda keskin bir ilaç kokusu vardı odamda. Daha ne olduğunu anlayamadan, odama üşüşen insanların meraklı bakışlarıyla karşı karşıya kaldım. İçlerinden biri, gözleri ağlamaktan şişmiş, uzun boylu, narin bir bayandı. Kim olduğunu kestirmek için doğrulup gözlerine dikkatle baktığımda bana sımsıkı sarıldı ve “iyileşecek” dedi kulağıma. Onun annen olduğunu o sırada anladım. Ben derin bir uykudan uyanmış gibi; dinç mi yorgun mu belli olmayan bir haldeydim. Gözlerimi yumdum ve upuzun bir uykuya daha adım atmış oldum. Uyandığımda beni apar topar eve getirdiler. Kimsenin ağzını bıçak açmıyordu. Seni sorduğumda annen odadan çıkıyor, kalanlarsa hala hastanede olduğunu söylüyorlardı…

Birkaç gün daha böyle muammalarla geçti. Uyanıp uyumalar, avuntular… Ta ki hastaneye seni görmeye gideceğimi söyleyene kadar… İstediği şeyi unutsun diye başka bir şeyle avuttukları çocuk olmuştum bir anda… Herkes başka bir şey söylüyordu. Annen de; kapının yanında ki dolabın üzerinde ki kocaman kutuyu getirdi bir anda. Bana avuntu arıyordu belli… Tamam, açacaktım ama sonra yanına gelecektim. Kutuyu açtım…

Bembeyaz, tüm günahlardan, yanlışlardan arınmış güzellikte; saflığın, sadakatin simgesiydi bu. Gözyaşlarım yüzümü yakıp geçen bir nehir gibi boşalıyordu. Üstünde küçük kırmızı bir kutu… Kutunun içinde bir kâğıt… Kâğıdı kaldırınca altında bir çift halka gördük. Kâğıtta ise şunlar yazıyordu: BİR ÖMÜR, YOLUMU BUGÜN BEKLEDİĞİN GİBİ SABIRSIZLIKLA VE HASRETLE BEKLER MİSİN? BENİMLE EVLENİR MİSİN???

İşte şimdi kimse avuntu bulmuyordu bana. Herkes birbirinden perişan haldeydi. Kalktım kapıya doğru yürüdüm ve daha ikinci adımımı atıyordum ki yine gözlerim karardı…

Öyle bir uykuydu ki; uyanmak istemiyordum. Bir ara uyandım. Evde bir koşuşturmaca var ki; öldüm de hep beraber helvamı kavuruyorlar sandım. Yeğenine sorduğumda bir haftadır uyuduğumu söyledi. Yine gözlerimi yumdum. Uyanmak istemiyordum. Göreceklerimden ve duyacaklarımdan çok korkuyordum.

Sağ elimin yüzük parmağında bir soğukluk, elimde ise bir sıcaklık, saçlarımın arasında dolanıp duran bir el hissettim. İsteksizce yorgun göz kapaklarımı araladım…

Sen, sevdiğim adam. Yine mavi gömleğinle, yine o sıcacık gülüşünle karşımdaydın. Alnıma bir öpücük kondurduktan sonra kulağıma eğilip beni yeniden hayata döndüren soruyu sordun: KALBİMİN EBEDİ VE TEK SAHİBİ OLUR MUSUN???

KOLLARINDA SU GİBİ GEÇERDİ ZAMAN

Ne çok hissetmişim uyurken bile sewdiğini
O dar wakitlerde senle görmüşüm
Aşkın açık saçık her halini

Ah göz ağrım,temize çıkardık dayansan
Yoksun ya bana yeter
Bu şehirde nefes alsan

Kollarında su gibi geçerdi zaman
Gittiğin günden beri sewme özürlüyüm
Senden sonra diye bir hayat warsa
Ben ölmekle yükümlüyüm..

    ŞAFAK 9 AŞKOM  

ŞAFAK KAÇTI ASKERİM

Vatan borcu namus borcu gülüm sayılı gündür çabuk geçer derler ağlama sil göz yaşlarını anamada iyi bak ha benim yokluğumu sakın sakın ola aratma bak otobüsüm kalkıyor söyle bekleyecekmisin beni bekler misin? Bekler misin?

Uykularım kaçtı
Sabahın beşindeyim
İştimaya Kalktı
Çoktan benim askerim

Kimisi ASLI YA KEREM
Kiminin gözlerinde nem
Kimisi göçtü alemden

Şafak kaçtı askerim
Ekmeğim aşım helalim
Sen nöbette dururken
Ben seni beklerim
Yollarını gözlerimhasretin zor güzelim

Sabahsız geceler kan kustum.Kimi gün iyi haberini,kimi gün kötü haberini duydum.Gözlerimde kibrit çöpü avuçlarımda cam kırıkları yoluna canım adadım başım koydum.Hiç korkma korkulu rüyalardan uyanma uzaktayım diye aklına buralarda koyma yiğidim.Söz verdim bekleyeceğim!!

Mektubunu aldım
Cevabını gönderdim
Tez gelir eline
Merak etme askerim

Kimisi ASLI YA KEREM
Kiminin gözlerinde nem
Kimisi göçtü alemden

Şafak kaçtı askerim
Ekmeğim aşım helalim
Sen nöbette dururken
Ben seni beklerim
      Yollarını gözlerim hasretin zor güzelim