ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Cemal Süreya (Erzincan1931 - İstanbul9 Ocak1990), şair. Asıl adı Cemalettin Seber dir.
Önceden Süreyya olan soyadındaki y lerden birisini, bir arkadaşıyla girdiği iddiada kaybetmiştir.

Hayatı

Erzincan da doğdu.
1954 te Ankara ÜniversitesiSiyasal Bilgiler Fakültesi Maliye ve İktisat Bölümü nü bitirdi. Maliye Bakanlığı’nda müfettiş yardımcılığı ve müfettişlik görevlerinde bulundu; 1965’te ayrıldığı müfettişlik görevine 1971’de yeniden döndü; 1982’de müşavir maliye müfettişliğinden emekli oldu. Ağustos1960’ta başladığı ve yalnızca dört sayı çıkarabildiği Papirüs dergisini, Haziran1966-Mayıs1970 arası 47, 1980-81 arası iki sayı daha çıkardı. 1978’de Kültür Bakanlığı’nda Kültür Yayınları Danışma Kurulu üyesi olarak da görev yapan Cemal Süreya, emekli olduktan sonra, yayınevlerinde danışman ve ansiklopedilerde redaktör olarak çalıştı. Birçok dergide yazıları ve şiirleri yayımlandı; ayrıca Oluşum, Türkiye Yazıları, Maliye Yazıları dergileri ile Saçak dergisinin kültür-sanat bölümünü bir süre yönetti. Politika, Aydınlık, Yeni Ulus ve Yazko Somut gazeteleri ile 2000’e Doğru dergisinde köşe yazıları yazdı.

İlk şiiri “Şarkısı-beyaz”, 8 Ocak1958 de Mülkiye dergisinde çıktı. Şiirlerindeki şekil, muhteva ve anlatım özellikleri ile İkinci Yeni şiirine katıldı. Bu akımın önde gelen şairlerinden biri oldu. Geleneğe karşı olmasına karşın geleneği şiirinde en güzel kullanan şairlerden birisiydi. Kendine özgü söyleyiş biçimi ve şaşırtıcı buluşlarıyla, zengin birikimi ile, duyarlı, çarpıcı, yoğun, diri imgeleriyle İkinci Yeni şiirinin en başarılı örneklerini vermiştir. Şahsiyetli bir şiir dili vardır. Canlı halk dilini kullanması, onu okuyucuya yaklaştırır. Üslubundaki mizah ve istihza, ona ayrı bir özellik kazandırmaktadır.

Batı Anadolu daki Bilecik e sürgüne gönderilmiş bir Kürt ailesinin çocuğudur; bu kimliğini uzun süre saklar ya da saklamak zorunda kalır. Öyle ki Bazil Nikitin in Kürtler adlı kitabını çevirdiği halde yayında adının sadece baş harflerini kullanır.
Şairin hayatındaki en önemli kırılma noktalarından biri adressizliktir: 4 kez evlenir, 29 farklı evde oturur.



Ölmeden önce, eşi Bayan Nihayet e bıraktığı 4 Kasım1989 imza tarihli miras yazısında, 6 madde halinde; iki tane halı, kütüphane, masanın ortasındaki ve yabancıların yarısı, çiçeklerin hepsi, büyük ayna, bütün kitapların telif hakkının yarısı, kendisini ve bütün notlarını eşine bıraktığını belirtmiştir.
Ölümünden sonra adına bir şiir ödülü kondu. Feyza Perinçek ve Nursel Duruel, şair üzerine bir biyografik inceleme hazırladılar: Cemal Süreya / Şairin Hayatı Şiire Dahil (1995). 1997’de de Cemal Süreya Arşivi yayımlandı.


Kitapları



Şiir

• Üvercinka (1958; Yeditepe Şiir Armağanı)
• Göçebe (1965; 1966TDK Şiir Ödülü)
• Beni Öp Sonra Doğur Beni (1973)
• Sevda Sözleri (Uçurumda Açan ile birlikte toplu şiirleri: 1984)
• Sıcak Nal ve Güz Bitigi (1988; Behçet Necatigil Şiir Ödülü)
• Sevda Sözleri (bütün şiirleri: 1990, ö.s; YKY 1995)

Düzyazı

• Şapkam Dolu Çiçekle (1976)
• Günübirlik (1982)
• Onüç Günün Mektupları (1990, ö.s.; YKY 1998)
• 99 Yüz (1991; YKY 2004)
• 999. Gün / Üstü Kalsın (1991)
• Folklor Şiire Düşman (1992)
• Uzat Saçlarını Frigya (Günübirlik’in yeni basımı: 1992)
• Aydınlık Yazıları / Paçal (1992)
• Oluşum’da Cemal Süreya (1992)
• Papirüs’ten Başyazılar (1992)
• Günler (999. Gün’ün genişletilmiş basımı: YKY 1996)
• Güvercin Curnatası (Cemal Süreya ile konuşmalar: haz. Nursel Duruel, YKY 1997; genişletilmiş basımı: YKY, 2002)
• Toplu Yazılar I: Şapkam Dolu Çiçekle ve Şiir Üzerine Yazılar (YKY 2000)

Antoloji ve çevirileri

Cemal Süreya iki antoloji (Mülkiyeli Şairler ve 100 Aşk Şiiri) hazırladı; Simone de Beauvoir’dan Sade’ı Yakmalı mı? (1966; YKY 1997), Gustave Flaubert’den Gönül ki Yetişmekte (Duygusal Eğitim) ve Antoine de Saint-Exupéry’den Küçük Prens (Tomris Uyar’la birlikte) başta olmak üzere, pek çok çeviri yaptı. Çeviri şiirleri (Yürek ki Paramparça, haz. Eray Canberk, YKY 1995) ve Çocukça dergisi için yazdığı yazılar (Aritmetik İyi Kuşlar Pekiyi, haz. Necati Güngör, 1993; YKY 1996) derlendi.

Alıntıdır.

___________________________________________

MrLion

BALZAMİN

Sen el kadar bir kadınsındır

Sabahlara kadar beyaz ve kirpikli

Bazı ağaçlara kapı komşu

Bazı çiçeklerin andırdığı

İş bu kadarla bitse iyi

Bir insan edinmişsindir kendine

Bir şarkı edinmişsindir, bir umut

Güzelsindir de oldukça, çocuksundur da

Saçlarınla beraber penceredeyken

Besbelli arandığından haberli

Gemiler eskirken, deniz eskirken limanda

Sevgili

CEMAL SÜREYA

BİR ÇİÇEK

İstemeli..

   Yaşadığı ülkeyi ve Ülkesinin insanlarını derinliğine anlamak istemeli..Bu ülkede bir turist yada bir kedi gibi geziyor olmamak için..Bu ülkenin dilini,tarihini ve bilinç altını anlamayı istemeli..Türkiye nin..Türkler in bilinç altnı anlamak için,Sait Faik,Necip Fazıl,Kemal Tahir,Yaşar Kemal,Oğuz Atay,Reşat Nuri,Yakup Kadri,Cemal Süreya,Nazım Hikmet gibi Ustaları okumak kaçınılmaz bir gereklilik..Yazarları okumadan,insan ve insanlığın evrensel değerleri hakkında fikir sahibi olamazsınız..Yazarlarını okumadan bir ülkeyi tanıyamazsınız..O ülkenin dilini anlayamazsınız..Ferhatcım güzel konulara değindiğin için eline sağlık ve çok teşekkür ederim devamını bekliyoruz..Ve şairin dediği gibi.. Bir zamanlar şölenlerle egemen ülkemde..Şimdi iri gagalı yalnızlıklar dönüyor..

ÜLKE

Saat Çini vurdu birden: pirinççç
Ben gittim bembeyaz uykusuzluktan
Kasketimi eğip üstüne acılarımın
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Karanlık her sokaktaydın gizli her köşedeydin
Bir çocuk boyuna bir suyu söylerdi. Mavi.
Bir takım genç anneleri uzatırdı bir keman
Sen tutar kendini incecik sevdirirdin
Bir umuttun bir misillemeydin yalnızlığa

Yalnız aşkı vardır aşkı olanın
Ve kaybetmek daha güç bulamamaktan
Sen yüzüne sürgün olduğum kadın
Kardeşim olan gözlerini unutamadım
Çocuğum olan alnını sevgilim olan ağzını
Dostum olan ellerini unutamadım
Karım olan karnını ve önlerini
Orospum olan yanlarını ve arkalarını
İşte bütün bunlarını bunlarını bunlarını
Nasıl unuturum hiç unutamadım
Kibrit çak masmavi yanardı sesin
Ormanlara ormanlara yüzünün sesi
En gizli kelimeleri akıtırdı ağzıma
Şu karangu şu acayip şu asyalı aşkın
Soluğu kesen ağulayan ormanlarında
Yaşadım o kısa ve korkunç hükümdarlığı
Ve çarpıntılı yüreğim saçlarının akıntısında
Karadeniz´e karışırdı ordan Akdeniz´e
Ordan da daha büyük sulara

Geceyse ay hemen tazeler minareleri
Kur´an sayfaları satılan sokaklardan
Ölüm bir çeşit sevgiyle uçar
Ölüm uçar çocuk yüzlere
Ben o sokaklardan ne kadar geçtim
Damağımda dilinin yosunlu tadı
Önce buğulu sonra cam gibi parlak sonra buğulu yine
Bir takım tavşanları andıran bir takım su hayvanlarını
Pazartesi günlerini ve haftanın öbür günlerini
Yani salı çarşamba perşembe cuma cumartesi

Bir başak ufak ufak bildirir Konya´yı
O başakta o Konya´da seni ararım
Ben şimdilerde her şeyi sana bağlıyorum iyi mi
Altın ölçü çift ölçü ve altın karşılıksız
Para basma yetkisini Fırat´ın suyunu Palandöken´i
Erzincan´ın düzünü asma bahçelerin dibini
Antalya´nın denizini o denizin dibini
Beş türlü yengeç yaşıyan sularında
Çağanoz adi pavorya çingene pavoryası ayı pavoryası bir de çalpara
Bilinir ne usta olduğum içlenmek zanaatında
Canımla besliyorum şu hüznün kuşlarını
Sen kalabalıkta bulup bulup kaybettiğim kimya
Yokluğun gayri şurdan şuraya geldi
Bir günler şölenlerle egemen ülkende
Şimdi iri gagalı yalnızlıklar dönüyor
N´olur ağzından başlıyarak soyunmaya
Bir kez daha sür hayvanlarını üstüme üstüme
Çık gel bir kez daha çıkıntılardan
Çık gel bir kez daha bozguna uğrat ..

                                                                                Cemal Süreya..

Saat onikiden sonra,
Bütün içkiler
Şaraptır..

ÖNCELEYİN


Önce bir ellerin vardı yaşnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar...
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi...

Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın...
Ben masanın üstüne kodum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce...


                                                          1954
                                                          Cemal SÜREYA
                                                          (Üvercinka)    

 

TEK YASAK

 Özgürlüğün geldiği gün
 O gün ölmek yasak!

 

 

11 Yaşındaki bir kızın Cemal Sürey(y)a ya yazdığı ve Cemal Sürey(y)ya nın yanıtladığı mektup

_______________________________________________________________________________________

MrLion

"yürüyoruz bütünlemeye kalmış bir sessizlikte
keşke yalnız bunun için sevseydim seni"

bütünlemeye almış bir sessizlik, finali geçememiş yani, finale yakışmayan bir sonuç almış bizim takım, yenilmişiz, tek isteğim beraber/e kalmamızdı oysa. yeter not alamamış bir sensizlik bu, her yerim sağır, hep bir senfoni kafamda, oda orkestrasının yalnızlık senfonisi bir bakıma. yürüyoruz, son kez aynı yolu bir arada yürüyüşümüz belki de, elini tutmaya cesaretim yok, başın hep önde, oysa benim ömrümün en dik kafalı kızıydın sen, isyancı, gözlerinde şimşeklerle yeşiller yanan. yürüyoruz, az sonra sonuna geleceğiz ilişki denen şeyin, aklım geri gitmekte.

"seni o kadar yakından görünce,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni."

oysa elim ayağım birbirine dolanmıştı, seni o kadar yakından görünce. oysa hep uzaktan uzağa , hep içim otura kalka izlerdim seni ben. bu kadar beyaz mıydın gerçekten, kaç kuğu boynunda, tenin ellerimin izi kalacak diye korktuğum, dudakların iki küçük kapı sonsuzluğa açılan, gözlerinden bahsetmeye kalbim dayanmaz, derinliğinde kaybolduğum zamanların ardından, seni o kadar yakından görünce, tarifi yok artık gerisinin.bir melekle uyumanın tarifiydi çünkü, beni aşan. içimi aşan , dalgalı saçların, yüzmeyi bilmeden, boğulmaktan korkmadan. seni yüzüyorum, yüzün gülmelerimin denizi. seni o kadar yakından görünce, ardından hep kamaşık artık gözlerim, keşke yalnız bunun için sevseydim seni..

"kuşlar toplanmış göçüyorlar,
keşke yalnız bunun için sevseydim seni.."

öylesine bakıyorum odamızın penceresinden, dört duvarı odamız haline getiren, orayı benim kılan, beni değerli kılan bir şeydin çünkü. dar bir sokağın en başında işte evimiz, yan yana bir sürü apartman, yıllar geçtikçe sıkıştırıyor insanoğlu kendini, bahçelievler artık sadece semt adı büyük şehirlerde, bahçe diye bir şey kalmadı ki hiç. yolun iki yanında sıralanmış onlarca evden birinin penceresinden uzatıyorum başımı sokağa, görüşümün yettiğince bakıyorum ardından, yürüdüğün yolları ezberliyorum, çünkü şimdi hiç bir şeyim yok akıp giden sokaktan başka. birbirine paralel giden raylar gibiydik biz de anımsıyorum, kavuşma ihtimali başkalarının tekelinde, makasları acıtan. hep sana bakıp, hiç yol alamamanın özeti miydi bu sokak, şimdi akıp giden bu sokak, aynı ben gibi, aslında hep burada, ve hiç bir yere gittiği yok aslında…  

Ne kitaplar var! Küçük Prens i okudunuz mu? Küçük bir gezegeni vardır
Küçük Prens in. İşte, uzayda bir gezegen. Ama nasıl küçük! El kadar bir yer.
Küçük Prens de küçük elbet. Altın saçlı bir çocuk. Bir yanardağı, bir koyunu
var, bir de çiçeği. Her sabah yanardağının lavlarını süpürüyor, koyununa ot
veriyor, çiçeğini suluyor. Sonra bir gün, aklına esiyor, uzayda yolculuğa
çıkıyor. Ayrı ayrı gezegenlerde bir sürü adama rastlıyor. Kürklü, kırmızı
giysili bir kral; kendini beğenmiş bir adam; utandığı için içen, içtiği için
de utanan bir sarhoş; sürekli olarak sayılarla uğraşan, para hesapları yağan
bir işadamı; bir sokak generi bekçisi... Bu arada Küçük Prens in yolu Dünya ya
düşmez mi?

Kırmızı Balın a ne dersiniz? Umarım okumuşsunuzdur o kitabı. Küçük
Paskal ın ve balonunun serüveni anlatılıyor. İyi bir balon kırmızı balon,
sahibi nereye giderse, o da oraya gidiyor. Başöğretmen, otobüs biletçisi,
sokak çocukları... Kimler yok ki kitapta! Aynı zamanda mert bir balon
Paskal ın balonu. Sokak çocukları Paskal ı döverlerken onu yalnız bırakmıyor.
Ama o çocuklardan birinin attığı serseri bir taşla patlayıveriyor. Yani
ölüyor. Daha sonra bir sürü balon geliyor.

Alis i tanıyor musunuz? Alis, canım; hani Harikalar Ülkesi ne
gitmişti. Tarla faresi neler anlatmıştı ona? Kupa Kraliçesi ne biçim bir
kraliçeydi? Alis Harikalar Ülkesinde yi okuyacaksınız, değil mi?

Yoksa bozuşuruz, ha! Bozuşuruz da ne olur, demeyin, sizin adınıza ben
bir kez daha okurum o kitabı.

Defina Adası nda bir adam var. Eli kesik. O da çengel gibi femirden
bir şey takmış koulna. Korkunç bir adam. Kimseye acımıyor.

Şeyi de okuyun. Gülliver in Yolculukları nı. Cüceler ne yapmış? Devler
nasıl yaratıklarmış?

Ha, bir de Robinson var. Bindiği gemi batınca ıssız bir adaya düşüyor.
Nasıl bir ada burası? Bir de keçi var. Ben o keçiyi çok sevdim. Nedenini
sorarsanız, bilmiyorum.

Bunları söylüyorum ya, aslında elinize ne geçerse onu okuyun. Ya bir
şey geçmezse...

O zaman da, oturun, bana mektup yazın.
                                                                                        

                                                                        Cemal Süreya