|
Cok agır olmaya başladı, zaman gectikçe derinleşti yaralarım ve acılarım. Evet buraya yazdıklarım benim acılarım benim yaralarım varolan umutlarım ve senin ayıpların. Ehh yaşıyormuyuz yaşyoruz elbet yaşamaya çalşıyoruz. Ölecegimizi sandığımız o anlarda bile ölemiyoruz. Uzaktaym aylardr, karşıdan izliyorum seni karşlasabilecegimiz ihtimaline kapılıp gezdiğimiz sokakları eskitiyorum çoğu kez. Ahh be kadın kafam da bir sürü soru işareti. Neden ki ?
Ayrıca düşündum de göğsümdeki yumruk izlerinden, tırnaklarımın arasında ki
kan ve saç tellerinden, gözlerimin altındaki morluklardan, sakallarımın kokusundan yaralarım ve acılarımdan ortaya cıkan bu eserin sahibi mutlu mu ? Yaşayamam deyipte yaşayabiliyorsa ve yasamaya devam edicekse ona bir çift sözüm var. Burdaym bak hic bi yere gitmedim seninim. Vurdun acımadan yine ölmedim. Bekliyorum bekleyeceğimde. Geri dönsene | 
