Eylül`dü
Dalından kopan yaprakların
Sararan yanlarına yazdım adını
Sahte bir gülüşten ibarettin oysa
Ve hiç bilmedin ellerimin soğuğunu.
Eylül`dü
Dil`i geçmiş bir zamandı yaşadığımız
Adımlarımızın kısalığı bundandı
Bundandı gözlerimin durgunluğu
Sarı sıcak cümlelerde sözün kadar yalan,
Ellerin kadar ıssız,
Sen kadar zamansız molalar veriyordum
Ve çocuksu bir bencillikti hüznümüz
Eylül`dü
İzlerini çizdiği zaman ansızın gidişin,
Şimdi yoktu anlamı suskunluğun
Çırılçıplak kalakaldım sessizliğin orta yerinde
Sonra sesime yankı vermeyen
Uçurumlar kıyısında yürüdüm bir zaman
En çok sesini aradım
Gözlerinse aslı bıraktığın yerdeydiler hala
Gözlerini sildi zaman
Dedim ya ... Eylül`dü
Savruluşu bundandı kimsesizliğimin . | 
