ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Adam, akşam geç bir saatte işinden döndüğünde beş yaşındaki oğlunu, kapıda kendisini beklerken bulur.

Çok yorgun ve perişandır.
Çocuk heyecanla sorar:

- Baba, bir soru sorabilir miyim?
- Tabii ki sor bakalım ama kolay olsun.
- Bir saate kaç lira kazanıyorsun?

Baba, çok sinirlenir ve oğluna kızar.

- Seni ilgilendirmeyen işlerle ne diye uğraşıyorsun? Kaçsa kaç, sana ne?

Oğlan tekrar sorar:

- Sadece bilmek istiyorum, babacım. N`olur söyle, bir saatte kaç para kazanıyorsun?

- Peki o zaman. Madem çok merak ediyorsun, söylüyorum.

Saatte 50 lira kazanıyorum. Mutlu oldun mu şimdi?

Çocuk birden çok üzülür, bu cevapla küçük belki de büyük hayalleri yıkılmış gibidir. Hemen kendini toparlayıp babasına sorar:

- Baba, bana 25 lira borç verebilir misin?
Baba yine sinirlenir ve şöyle der:

- Eğer saçma sapan bir şey ya da oyuncak almak için bu parayı istiyorsan derhal odana git bakalım

ve düşün! baban bütün gün sen, o saçma sapan, ne olduğu belirsiz şeyi al diye para kazanmıyor.

Böyle düşündüğün için yazıklar olsun sana!

Küçük oğlan sessizce odasına gider ve yavaşça kapısını kapatır. Baba ise daha da çıldırmış olarak kendi kendine söylenir.

Sırf para alabilmek için bana böyle sorular sormaya nasıl cüret eder, diye düşünür.
Bir, bir buçuk saat geçmiştir ki baba artık sakinleşmiştir ve mantıklı olarak düşünmeye başlar.

Belki de gerçekten alması gereken çok önemli bir
ihtiyacı vardır diye hayıflanır.

Bugüne kadar oğlunun kendisinden hiç para istemediğini hatırlar.

Doğru oğlunun odasına gider. Kapıyı açar ve oğluna sorar:

- Uyudun mu oğlum?

- Hayır, diye cevap verir oğlan.

Baba devam eder...

- Çok yorgundum, o yüzden sana karşı biraz haksızlık ettiğimi düşündüm ve işte al, istediğin 25 lira.
Çocuk, sevinçle yatağında zıplar. Parayı alırken babasına sarılıp `sağol babacım, yaşasın` der ve heyecanla yastığının altındaki buruşuk paraları çıkarıp, saymaya başlar.

Baba, oğlunun zaten parası olduğunu fark edince yeniden sinirlenir.

Çocuktek tek paraları sayarken, baba hiddetle sorar:

- Madem paran vardı neden benden istedin?

- Çünkü yeterince param yoktu da ondan. Ama şimdi tamam. İstediğimi satın alabilirim artık. Yaşasın!

Ve çocuk babasının şaşkın bakışları üzerinde, devam eder:

- Babacım, şimdi 50 liram var ve senin bir saatini satın almak istiyorum.

Yarın eve erken gel ki birlikte yemek yiyip harika zaman geçirelim.
Baba çökmüştür, oğluna sarılır ve onun kendisini affetmesini ister

Nicedir kaçıyordu çocuk.. Hayli çetin olmuştu bu kovalamaca ama artık atlattığını düşünüyordu peşinden gelenleri. Ama yine de korkuyordu durmaktan, zira bu kadar koşmuşken, kovalayanları arkasında bırakmışken yakalanmak istemiyordu arkasındakilere.

Köşeyi döndüğünde gördü kızı, çarpıştılar şiddetli bir şekilde. Hayır, bu o bilindik çarpışma sahneleri gibi olmadı. Ne kızın elindeki kitaplar yere düştü, ne çocuk onları toplamak için eğildi. Sadece şiddetli bir çarpışmaydı bu ve çocuğun tek kaygısı başkasının canını yakmış olmaktı. Nedense çok korkuyordu başkasının canının yanmasından, oysa ki daha kendi yaraları kapanmamıştı..

Kız çok sağlam durmuştu, belli ki güçlüydü. Çocuk da güçsüz sayılmazdı ama kız çocuğun gözünde çok güçlüydü artık. Bir şeyleri olup olmadığını sordular karşılıklı, özür dilediler birbirlerinden aynı anda, "yahu ne güzel" dedi çocuk kendi kendine "aynı şeyleri aynı anda düşünüyoruz sanki." Ortak payda aramadan konuşmaya başladılar, konu konuyu açtı, konuşmak ikisine de iyi gelmişti. Çocuk hayran kalmıştı, nicedir kimseyle "konuşmuyordu" çünkü.. "Konuşmak ne güzelmiş" dedi çocuk önce kendine sonra kıza.. Gülümsedi kız, "evet" dedi, "biliyorum". Sevindi çocuk, bilmesine kızın..

Böylece çocuğun geldiği yöne doğru yürüdüler, yürüdüler.. Çocuk, kaçtığı yöne doğru yürüdüğünün farkında değildi, ta ki kaçtıklarıyla karşılaşana dek.. Geriye baktı bir an, ama çok geçti artık, sonra yanındaki kıza baktı, "Tanrım bu nasıl bir güzellik" diye geçirdi içinden, sonra kaçtıklarına baktı, "Aşk" ve "Kendisi" artık kollarına girmişti, bunca yıl koşmasının kaçmasının anlamı kalmamıştı bu ikiliden. Yanındaki kıza tekrar baktı, tekrar iç geçirdi, gözleri doldu ama boşalmadı, "Yıllar değil, ömür heba etsem değer senin için" dedi kıza,içinden.. Artık dönüşü olmayan yola girmişti, kalbini yıllar sonra kelepçeletmişti..

korkunu yenmelisin bence

-insanlarin cogu kaybetmekten korktugu icin sevmekten korkuyor

-sevilmekten korkuyor,kendisini sevilmeye layik gormedigi icin

-dusunmekten korkuyor,sorumluluk getirecegi icin

-konusmaktan  korkuyor,elestirilmekten korktugu icin

-duygularini ifade etmekten korkuyor,reddedilmekten korktugu icin

-yaslanmaktan korkuyor, dunyaya bir sey vermedigi icin

-unutulmaktan korkuyor,dunyaya bir sey vermedigi icin

-ve ölmekten korkuyor aslinda yasamayi bilmedigi icin

PEKi SİZiN KoRkuLARniZ nE?