ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Eski zamanların birinde bir adam hayatın anlamının ne olduğuna takmış kafayı..

Bulduğu hiçbir cevap ona yeterli gelmemis ve başkalarına sormaya karar vermis..

Ama aldığı cevaplarda ona yetmemiş.Fakat mutlaka bir cevabı olmalı diyormuş..

Ve dolaşıp herkese bunu sormaya karar vermiş..

Köy,kasaba,ülke dolasmış bu arada zamanda durmuyor tabiki ...

Tam umudunu yitirmişken bir köyde konuştuğu insanlar ona

-Su karşı ki dağları görüyormusun,orada yaşlı bir bilge yaşar istersen ona git belki o sana aradığın cevabı verebilir. " demişler.

Çok zorlu bir yolculuk sonunda Bilgenin yasadığı eve ulasmış adam. Kapıdan içeri girmiş ve bilgeye; Hayatın anlamının ne olduğunu sormuş ..

Bilge sana bunun cevabını söylerim ama, önce bir sınavdan geçmen gerekiyor demiş ...

Adam kabul etmiş..

Bilge bir çay kasığı vermiş adamın eline ve içinede silme bir şekilde zeytinyağ doldurmuş.
 
Şimdi çık ve bahçede bir tur at tekrar buraya gel ...
 
Yalnız dikkat et kaşıktaki zeytinyağ eksilmesin eğer bir damla eksilirse kaybedersin..Adam gözü çay kaşıgında bahçeyi turlayıp gelmiş.Bilge bakmıs evet demiş kaşıkta yağ eksilmemiş,peki bahçe nasıl dı(!)

Adam şaşkın..Ama demiş ben kaşıktan başka bir yere bakmadım ki ....

Şimdi tekrar bahçeyi dolaşıyorsun kaşık yine elinde olacak ama bahçeyi inceleyip gel ,demiş Bilge...

Adam tekrar bahçeye çıkmış gördüğü güzellikler büyülemiş muhteşem bir bahçedeymis çünkü ...

Geri geldiginde bilge ,adama bahçe nasıldı diye sormuş ...

Adam gördüğü güzellikler karşısında büyülendiğini anlatmış..

Bilge gülümsemis ,ama kaşıkta hiç yağ kalmamış demiş ve eklemiş

"--Hayat senin bakışınla anlam kazanır ya sadece bir noktayı görürsün hayatın akıp gider sen farkına varmazsın..Ya da görebileceğin tüm güzelliklerin tam ortasında hayatı yasarşın akıp giden zamanın anlam kazanır.

"Hayatının anlamı senin bakışlarında gizli"

İncitmeyecek kadar uzak,üşümeyecek kadar da yakın olabilmek...*



Eski zamanların dondurucu bir kışından bütün hayvanlar çok
etkilenmiş,büyük kayıplar vermişler.

Ama en çok kayıp veren kirpilermiş.

Çünkü onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok, kendilerini sıcak  tutması zor olan dikenleri var.

Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi
toplanmış,çözüm aramaya başlamış.

Tartışa tartışa,nihayet gece olunca tüm kirpilerin bir araya
toplanmasına,birbirlerine yakın durarak geceyi geçirmelerine karar verilmiş.

Böylece kirpiler birbirlerinin vücut sıcaklığından
yararlanacak,aralarındaki hava tedavülünü önleyerek donmaktan
kurtulacaklarmış.

İlk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını görmüşler.

Ama  başka bir problem çıkmış ortaya.

Üşüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından yaralanmalar  gerçekleşmiş.

Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuşlar  ama bu seferde  donmalar meydana gelmiş.

Ne var ki, her gece kah uzaklaşa kah yakınlaşa, deneye yanıla
birbirlerinin vücut sıcaklığından yararlanacak kadar yakın,ancak
birbirlerini incitmeyecek kadar uzak durmayı öğrenmişler.

KISACA ;

Bizim de uzun dikenlerimiz var.

Bunlar hayata karşı filtrelerimiz.

Bazen faydalı,bazen de zararlı.

Çoğu zaman,kimseleri yaklaştırmıyoruz yanımıza.

Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz özel dünyamıza.

Ne var ki, sıcaklık ancak yakınlaşmakla mümkün.

Birbirini incitmeyecek kadar uzak,hayatın soğuk zamanlarında üşümeyecek  kadar da yakın olmayı öğrenmeliyiz.

Aynen kirpiler gibi..

                          Renk Değişir mi?
                               Sen değişir misin?
                               Ovunca gözlerini ben değişir miyim?

Bernard Shaw, evinin bahçesine bir kulube yaptırtmış ve tüm yazılarını burada kaleme almış.Shaw, kendine göre geliştirdiği bir steno yazısı kullanırmış. Daha sonra daktilo ile yazmaya başlamış. Ancak, silik şeritlerden nefret edermiş. Şerit silikleşince, makineyi kaptığı gibi tamirciye götürür, şeridini değiştirtirmiş


Schiller in yazı masası üzerinde ekşi ya da çürük elma bulundurmaktan hoşlandığı söylenir. Yazar elmayı sık sık koklarmış. Bu koku ona yağmurdan sonra ormanda, otlar, yapraklar arasındaymış izlenimi verirmiş. Böylece bir düş evrenine girermiş.Bazen banyoda su içinde yazdığı olurmuş.


H.G.Wells in yapıtlarını en okunaksız el yazısı ile yazdığı söylenir.Özel sekreteri olmasaymış, Wells in romanları kolay kolay basılma olanağı bulamayacakmış. Ayrıca, gençliğinde ayaklarını suya sokmadan yazamazmış.


Henry James ayakta yazanlardanmış. Çalışma odasının çeşitli yerlerine yüksek sehpalar yerleştirir; bunların üzerine kağıtlarını dağıtırmış. Ve düşüne düşüne dolaşır, aklına gelen cümleyi en yakınında ki kağıda yazarmış. Böyle dolaşa dolaşa çeşitli kağıtlara yazdığı cümleleri sonradan birbirine monte edermiş.
 

Charles Dickens, çok güç uyuyan birisiydi. Uyuyabilmek için yatağının başını kuzeye çevirir, sonra da tam ortasına yatardı. Tam ortada olduğunu anlayabilmek için iki kolunu uzatarak ölçü alırmış.
 

Aklımın dinginliğini hiçbir şeyin
bozmasına izin vermeyecek kadar güçlü olmaya,

Karşılaştığım herkesle sağlık,
mutluluk ve başarıdan söz etmeye,

Tüm arkadaşlarımın
kendilerini değerli hissetmelerini sağlamaya,

Her şeyin aydınlık yüzüne bakmaya ve
iyimserliğimin gerçeğe dönüşmesine çabalamaya,

Yalnız en iyiyi düşünmeye,
yalnız en iyi için çalışmaya ve
en iyiyi beklemeye,

Başkalarının başarısından
kendiminki kadar coşku duymaya,

Geçmişin yanlışlarını unutmaya ve
gelecekte daha büyük başarılara ulaşmak için
var gücümle çalışmaya,

Her zaman neşeli bir yüz ifadesine sahip olup,
selamladığım her canlı varlığa gülümsemeye,

Kendimi geliştirmeye,
başkalarını eleştirmeye
zaman bırakmayacak kadar çok zaman vermeye,

Kaygılanmayacak kadar yüreğim geniş,
kızgınlığa kapılmayacak kadar yüce,
bozguna uğramayacak kadar güçlü
ve üzüntüye kapılmayacak kadar
mutlu olmaya

KENDİME SÖZ VERİYORUM

      Arabanız ne olursa olsun;Güvenilir bir sürücü  olduğunuzdan emin olun önce ... Yolunuz ve Farınız hep açık,ömürünüz  uzun olsun. Hayırlı Yolculuklar :)

                              Renk Değişir mi?
                               Sen değişir misin?
                               Ovunca gözlerini ben değişir miyim?

                                             HÜZÜN ADRES DEĞİŞTİRİR

Yakışmıyor cepheyi terk edişin,
Mert dayanır, namert kaçar sevdiğim.
Fazla sürmez hatanı fark edişin,
Hasret eken , hüsran biçer sevdiğim.

Adet ettin aşk dersini asmayı,
Hüner saydın sırra kadem basmayı,
Yetti artık çok denedim susmayı,
İsyan eden bayrak açar sevdiğim.

Nice avcı bende silah sınadı,
Geri tepti ,sineleri kanadı,
Kırılsa da yüreğimin kanadı,
Yine açar, yine uçar sevdiğim.

Bir resmimiz bile yoksa başbaşa,
Revamıdır ben yanayım,sen yaşa,
Aşk sunacak sakimi yok sarhoşa,
Yine bulur, yine içer sevdiğim.

Aynaların farkı kalmaz düşmanla,
Tanışırsın doğduğuna pişmanla,
Hüzün adres değiştirir zamanla,
Benden geçer ,sana göçer sevdiğim.

Üzerime yar sevdiğim sahi mi?
Kalp çalmakta senin gibi dahi mi?
Ağlama der dosta aşık Daimi,
Bu da gelir ,bu da geçer sevdiğim.

Cemal Safi

                              Renk Değişir mi?
                               Sen değişir misin?
                               Ovunca gözlerini ben değişir miyim?

(Büyük kızgınlıklarımızı özgür bırakmadan önce uzun uzun beklemek gerek.)

Altı şeritli otobanın iki yanındaki kalın kar tabakasının içinden yükselen kilise kulelerini görüyorum hızla kayan bir saat sarkacı gibi. Ağaçlar, bacalar, dikkat geyik çıkabilir levhaları, bulutlar, tepeler, tepelerdeki kaleler, yavaş yavaş mavi bir buz keskinliğiyle gelen akşam...

Dışarının müthiş soğuğuna karşın sıcacık arabanın içi. Etkileyici bir erkek sesi genizden genizden bir Almanca ile tıkalı otoban noktalarını söylüyor.

Kuzey Avrupa kışına ters bir kızgın öfke zıplıyor midemde. Bir açık bulsa fırlayıp boğazıma, gırtlağıma, dilime ulaşacak.

Akıverecek dışarıya, öfkeme sebep olanları yakacak... Ve biliyorum ki şu boyum kadar kalın karı bile eritir içimdeki kızgınlık...

Midemin içinde dört dönüyor öfkem, allak bullak ediyor bedenimi... Kalbim hızlanıyor. Öfke yanaklarımda kıpkırmızı birer elma oluyor. Öpeni de zehirleyecek kadar yoğun hem de...

Sakin olmalıyım oysa...

İstedikleri o, beni öfkelendirmek!

Ama hayır, bunu yapmayacağım.

Öfkem midemi aşıp dilime ulaşamayacak. Bunu onlara göstermeyeceğim.

İntikam bile almayacağım.

Yutkundukça diken batıyor sanki boğazıma. Sanki ağzımın içinde bir avuç çakıl taşı var; dilim dönmüyor, dişlerim kırılıyor, damağım kan içinde kalıyor... Kan diken dolu gırtlağımdan mideme aktıkça öfkem semiriyor öte yandan. Suskunluğumun kanıyla besleniyor çünkü... Haksızlık yapıyorlar en başından beri, bu yüzden öfkeliyim.

Yalancılar üstelik. Arsız ve kuralsızlar...

Küçük akılları büyük çamur topları yapıyor ellerini de kir içinde bırakan...

Altı şeritli otobanda kuş kafası kadar büyük yağarken ve iki yanımda beyaz duvarlar yükseltirken kar �İçimi Soğut Tanrım� diye dua ediyorum. �Bana akılcı davranmayı, sağduyulu olabilmeyi unutturma!�



***


Aradan zaman geçiyor...

Bir zaman, çok zaman, az zaman...

Boğaz�ın soğuk suyunda insanı ürperten bir akıntı var. Sabahın erken bir saati ve gökyüzü güneş vaat etmiyor.

Mutlu bir sabah yaşıyoruz bütün bunlara rağmen. Kahve sıcacık, eldiven, bere sıcacık, ekmek kokusu sıcacık... Koltuğumun altında yazı çizi notlarım, içi tüylü koca botlarım, her mevsimine ayrı tutkun olduğum şehrin sabah sesi içinde Boğaz�daki sahil kahvelerinden birine giriyorum.

İşte gazeteler. İşte gazetede onlar.

İşte birbirlerini yiyorlar.

İşte kendilerinden koparıp koparıp fırlatıyorlar... Bütün çekmeceler açılıyor; bütün lekeli mahrem, bütün sırlar ortaya çıkıyor.

Kafamı kaldırıyorum.

Az ötemde onlardan biri oturuyor bak...

O da ne?

Yanında gencecik bir kız, kıza patatesli omlet yediriyor. Bıraktığı yerden devam ediyor alışkanlıklarına...

Ama saklamıyor da hayret!

Yakında bunlar da çekmecelerini açacaklar demek ki yine...


***


Sipariş ettiğim kahvaltıyı iptal ediyor, eşyalarımı toparlayıp sessizce çıkıyorum oradan... Öfkelerimi anımsıyorum.

Kızgınlığımı bile hak etmemişler... Damağımdan akan kanla midemde büyüyen öfkem en doğru olanı bulmuş aslında... Tarihte en başarılı oyun: Zamana bırakıp birbirine kırdırmakmış en temiz yolu...

Ama yine de... Gerçekten �insan kendisine ne kadar yenik!� yahu...


İclal Aydın

                              Renk Değişir mi?
                               Sen değişir misin?
                               Ovunca gözlerini ben değişir miyim?

Terör salgını

İnsanlara ders veren medya

Türkiyede eğitim raydan çıktı