ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim.
Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim.
Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim.
Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim. 
Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim.
Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim.
Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim.
Bencil olduğun için vazgeçtim.
Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi.
Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım.
Bu yüzden ben de senden vazgeçtim.

Frida’nın Diego’ya mektubu;

Yıllar sonra bile annenizin karşısına gururla çıkarabileceğiniz adamlara aşık olun, adı geçtiğinde sizi ne kadar üzdüğü belli olmasın diye gözlerinizi kaçırdığınız adamlara değil,
Geçen gün ağlayacaktım azkalsın,
Annem yüzüme bakıyordu,
Annem yüzüme ağlarsan,ağlarım der gibi bakıyordu,
Kaç yaşında olursanız, olun yüzünüze öyle bakar anneleriniz,
Hissederek bakar,içime dokundu,
Anlatamadım da,
Beni hep bilmediğim yerlerimden kırıyorlar anne,
Beni hep uzanamayacağım yerlerim den kırıyorlar,
Çok geç oluyor vakit,
Beni hep gece yarılarında bırakıyorlar, boşluklarına geliyorum, sonra boşluklarından düşüyorum, 
Alıştıramıyorum kendimi bu kadar uzun ve devamlı olmasına ihanetlerin,
İhanet nedir anne?
Bir kuşun kanadını parçalarsam, ihanet sayılmaz mı gökyüzüne?
Ya da ihanet değil mi , balıkları bağışlamayaşımız denize?
Kaç ihanet varsa bu hayatın içinde, nakış gibi göğsümüze işlenmiş anne,
Kime dökülsek eksilmişiz, korumamız gerekmiş kendimizi güvendiklerimizden,
Kaburgası çatlamış atlar inliyor beynimde anne,
Utanmazken birileri namertliğinden,
Bahar nasıl olsa geliyor da, unutturuyor mu karda çıplak ayakla yürüyen çocuğa acısını?
Anne kim bu hayatın kaybedenleri?
Ezenler mi? ezilenler mi?
Mutsuzluk geçiyor da, pişmanlığımız hep mi baki?
Kimler sözünde durur peki?
Yalnız peygamberler mi?
Saraylar yıkılınca, soytarılar krallara gülerler değil mi?
Ve ah alanlar,sırattan süratla düşecekler mi?
Bu durmadan zonklayan ağrı da sevdaya dahil mi ?