ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Sana bunları hiç bilmediğin bir yerden yazıyorum. Ben senin hiç görmediğin bir yerden düşüyorum. Gözlerim kapalı, her yer karanlık. Ben senin hiç bilmediğin bir yere yürüyorum. Sana bunları hiç duymadığın bir yerden söylüyorum. Ben senin hiç olmadığın bir yerde duruyorum. Sen benim hiç bilmediğim bir yerde uyuyor... Ben senin hiç bilmediğin bir yerde ölüyorum. Bu gece çalmıyor şarkılar kırgın. Duvarlar simsiyah, renkler dargın. Çocuklar şarkı söylerdi, artık suskun. Önünde bir melek öldü. Öylece durdun. Hadi vur, hadi kır... Boğ umudumu ellerinle. Hadi yık, hadi yak... Söndür. Dök kalbimi sözlerinle. Hadi del, hadi deş... Öldür. Kanat şiirleri sessizliğinle. Hadi bul, hadi bul beni. Kayboldum gözlerinde. Bu bir yangın. Tam ortasına daldım. Her yer ateş. Ben ortasında kaldım. Hala içimde bir şey, sanki umuda benziyor. Bana unutma diyor susuyorum. Orda uzakta bir yerde, artık zayıflayan bir ses bana vazgeçme diyor. Duyuyorum. Bir rüya içinde, ağır ve sessizce, ince buz üstünde yürüyorum. Önümde duvarlar, gözlerimde bağlar, alevler içinden geçiyorum. Hayat daha kaç kere vurup, kaç kere kıracak... Kaç kere yıkıp, kaç kere savuracak... Kalbim daha kaç kere çarpıp, kaç kere duracak... Kaç kere inanıp, kaç kere unutacak. Karanlığı bölen cılız bir ışık gibi. Fırtınada çırpınan kanatlar gibi. Islanmaktan korkmayan bir kelebek gibi seni sevdim. Okyanusta kağıttan bir gemi gibi. Baharı beklemeden açan tomurcuk gibi. Sanki ilk kez seven bir çocuk gibi seni sevdim. Sana sarılınca geçer sandım. Sana inanınca biter sandım. Sana bağlanınca düşmem sandım. Her yanım yarım yarım, kalbim yine darmadağın. Biliyorum her yeni gün hayat yeniler kendini. Biliyorum kırılan dallar uzanır bir gün gökyüzüne. Biliyorum her gecenin umududur yıldızlar. Bir kalp sarılınca, dağılır karanlıklar. Biliyorum her ölümden, umut doğurur kendini, biliyorum kırılan eller, tutunur yine birbirine. Biliyorum çaresidir siyahın, karanlığın. Hiçbir şeye rağmen inanmak bir zafere. Ama bir acı var içimde. Bir yara hiç geçmeyen. Pencereler önünde ölü kuşlar hiç ötmeyen. Bir şarkı var dilimde, sözleri hiç bitmeyen. Öyle bir yağmur ki, yıllarca hiç dinmeyen. Sen unut beni.. Düşüyorum hayatın ellerinden. Sen unut beni.. Vuruyor ayrılık tam kalbimden. Biliyorum her gece, her sabah, her saniye eksiliyor bir şey kalbimizden. Tükeniyor her güne içimde her hikaye. Yavaş yavaş geçiyoruz ömrümüzden. Görüyorum kayboluyor önümde her mucize. Alışıyor gözlerimiz karanlığa. Büyüyoruz sanarken savruluyor zamanda, yaklaşıyor üstümüze ölüm. Bir çiğ tanesidir hayat, bir yaprağın üstünde. İlk göz yaşıdır hayat, bir çocuğun gözlerinde. Bir gaz fişeğidir hayat, bir annenin kalbinde. Bir nefestir hayat. Hep kısadır hayat, tutunamaz ömrümüze. Kal... Beni böyle bırakma. Nasıl korkuyor insan, böyle yalnız kalınca. N`olur kal... Beni sakın bırakma. Nasıl titriyor bir kalp, karanlığa alışınca. Her sabah uyanınca güne, simsiyah bir yalanın üstünde. Büyük büyük, beton beton, duvar duvar, sessizlik içinde. Boynuma dolayınca zaman, ayrılığın o soğuk iplerini.. Kalın kalın, düğüm düğüm, boğum boğum sarar beni yalnızlık elinde. Bir gün solar, bir gün açarım. Kendim düşer, kendim kalkarım. Sessizce ağlar, sessizce susarım. Susarım. Bir gür ölür, bir gün yaşarım. Kendim söner, kendim yanarım. Sessizce vurulur, sessizce kanarım. Kanarım. Yalan dolan, sağım solum. Kırık dökük, elim kolum. Duruyorum biyerde. Bu gece sana sarılmam lazım. Bu gece kalbimi avutmam. Bu gece sana dokunmam lazım. Bu gece her şeyi unutmam. Bembeyazdım, siyaha çaldım. Yolumu kaybettim, hep kayıp kaldım. Ellerinde çırpınan bir aşktım. Umudu kaybettim, umutsuz kaldım. Bir yalnızlık şarkısı koyar gider başucuma aşk. O yalnızlık şarkısı çalar durur hep başucumda. Seni kaybettim. Her masal bir gün biter. Her ateş bir gün söner. Her yolcu bir gün gider. Her acı bir gün geçer. Artık bitti. Acımıyor artık geçti. Artık bitti. Bir rüyaydı kalbimdeki. Her şey bir gün biter, herkes bir gün gider. Ortasından böler yine kalbini. Tüm yıldızlar söner, tüm yapraklar düşer. Yalnızlığı çarpar yine kalbine kalbine. Yolun sonundasın, yerin dibindesin. Sessizliğin ortasında en derindesin. Bırakma elini, kendi ellerini... En sıkı tutacak kendinsin yine kendini. 
Ama yağmur bir gün diner, gözyaşları biter. Bir umudu serer tanrı her gece üstüne. Yüzün göğe döner, ellerin kapalı... 
Kalbin her zamankinden daha da yaralı. Ama her şey bir gün geçer, bahar geri döner. Acılara koşa koşa, üstüne üstüne. 
Herkes yine sever, aşkı hep affeder. Biraz umut sürersen tüm yaralar geçer. Yapraklar rüzgarda uçuşuyorlar. 
Damlalar, bu kokular hatırlatıyorlar. Neden karanlık, neden hep sessiz, neden hep çıkmaz bütün sokaklar. Neden hüzünlü, neden umutsuz, neden yağmurlu bütün şarkılar. Neden uzanmaz, neden tutamaz, neden sarılmaz bana kolların. 
Neden hiç duymaz, neden durdurmaz, neden konuşmaz bizimle tanrı. Bul beni, duy beni, çek çıkar. Bir sebep göster dayanmaya. Bir umut ver bana tutunmaya. Kaybolurken ay ışığı, üşür sokak çocukları. Yetişmiyor duaları, kapalı hep kapıları. Duyulurken adımları, titrer sokak lambaları. Şehrin yalnız aşıkları söylerler şarkılarını. Yapraklar rüzgarda uçuşuyorlar. Damlalar, bu kokular hatırlatıyorlar. Neden karanlık, neden hep sessiz, neden hep çıkmaz bütün sokaklar. Neden hüzünlü, neden umutsuz, neden yağmurlu bütün şarkılar. Neden uzanmaz, neden tutamaz, neden sarılmaz bana kolların. Neden hiç duymaz, neden durdurmaz, neden konuşmaz bizimle tanrı. Bul beni, duy beni, çek çıkar. 
Bir sebep göster dayanmaya. Bir umut ver bana tutunmaya. Kaybolurken ay ışığı, üşür sokak çocukları. Yetişmiyor duaları, kapalı hep kapıları. Duyulurken adımları, titrer sokak lambaları. Şehrin yalnız aşıkları söylerler şarkılarını. Yağmur diner, karlar düşer, yıllar geçer... Aşk hiç geçmez. Kuşlar göçer, herkes gider, yollar biter... Aşk hiç bitmez. Özür dilerim...
Özür dilerim...Gölgemi bulutlarda görmek istedim...Uçmak istedim...Uçmak istedim...İsmini gökyüzüne yazmak istedim...Her şey çok sevmekten...Hepsi çok özlemekten...Umutla beklemekten Sevilmek istemekten...Her şey çok sevmekten... Hepsi çok özlemekten...Vuruldum aynı yerimden...Düştüm çok yükseklerden...Kanatların büyüktü...Ellerin küçücüktü...Şarkılar dudağından Rüzgara süzülürdü...Seninle uçacaktım...Bulutları aşacaktım...Masmavi gökyüzünden,Yeryüzüne bakacaktım...Rüzgar çok güçlüydü...Kanatlarım küçücüktü...Çırpınıp çabalarken,Fırtına büyümüştü...Sana hiç yetişemedim...Hızına erişmedim...Aklımda bir söz vardı...Sana hiç söyleyemedim...Karanlığın içinde bıraktığın bir şey var. Sonunda yorulduğun, vazgeçtiğin bir söz var. Gözlerinin önünde kaybettiğin bir düş var. Kalbinde unuttuğun, derinlerde biri var. Gittiğin o yer nasıl, her şey güzel mi... Orda benim gibi biri seni sever mi... Yalnızlıkla büyüyorsun... 
Beni hala öldürüyorsun.

Sayfa tamamında bulunan paylaşımlar Alıntıdır..

Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.



O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.



Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.



Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.



Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.



Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.



Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.



Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.



Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.



Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.



Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.



Telaşsız sevişmenin hayalini kuramayacaktım.



Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.



Annesinden zorla ayırdılar diye "Uçan Fil Dumbo!" çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.



Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.



Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.



Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.



Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.



Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.



Sen olmasaydın eğer ben asla "anne" olmayacaktım.Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!...

Alıntı ..

İyi dinle beni.

Hiçbir adam senin kadar sevilmeyeceği gibi, hiçbir kadın sevemeyecek seni benim kadar,
Hiç kimse benim gibi aşkla bakmayacak gözlerine,
Seni gördüğünde heyecanlanan biraz da dizleri titreyen bir sevgilin olmayacak bir daha mesela,
Senin ağzından çıkacak tek bir kelimeyi benim kadar kimse önemsemeyecek,
Hasta olduğunda; senden daha fazla acı çeken birisi deolmayacak bir daha yanında,
Benim gibi sarılamayacak kimse sana,
Mesela elini kalbime koyduğunda ki o çarpıntıyı duyamayacaksın bir daha kimsede,
Senin triplerini çekmeyecek kimse benim gibi,
Tek bir mesajınla dünyanın en mutlu insanı yapamayacaksın bir daha kimseyi,
Ne çok şey kaybettiğini görüyor musun sevgilim?
Ve hiç kimse pişman olmayacak senin gibi.

Anlıyorsun değil mi?

Aşkım şarjım az, kaya beni bırakacak, sabah ararım. 

Bak yavrum, iyi dinle:

facebook`u açıyorum. önce arkadaş listende kaya adında kimse var mı kontrol ediyorum, öyle birini bulamıyorum.

sonra, çalıştığın şirketin linkedın hesabını beğenmiş herkesi tek tek tariyorum, kaya diye birini bulamıyorum.

sonra, akşam gideceğini söylediğin barın ismini twitter`a yazıp orada check-in yapanların arasında kaya adlı birinin olduğunu görüyorum.

tüm tweet`lerini okurken, nikimyok caddesi`ndeki trafikten şikayet ettiği bir tweet`ine rastlıyorum. bu bilgiyi cebe koyup, kaya`nın instagram hesabına tıklıyorum.

fotoğrafları tararken, bir arabanın önünde çektiği bir selfie görüyorum. bu bilgiyi de cebime koyuyorum.

az önceki check-in olayına geri dönüp foursquare`de paylaştığı yer bildirimi fotoğraflarına bakıyorum.

bi kahvecide çektiği fotoğrafı görüyorum.

o kahvecinin sayfasına tıklıyorum ve tahmin ettiğim gibi kaya yavşağının o mekanda en çok check-in yapan kişi olduğunu görüyorum.

nikimyok caddesi yakınlarındaki kahvecinin adresine bakıp o bilgiyi de cebe koyuyorum. evden çıkıp kahvecinin olduğu sokağa gidiyorum.

o sokakta ve yakınındaki sokaklarda, fotoğraftakine benzer bir araba arıyorum. iki sokak ötede söz konusu arabayı buluyorum. arabaya tekme atıp alarmın ötmesini sağlıyorum.

az sonra bi apartmanın ikinci katındaki bi dairenin penceresi açılıyor ve beyaz atletiyle kaya beliriyor.

bi iki bakınıp alarmı susturuyor ve pencereyi kapatıyor.

apartman kapısına gidip o dairenin bi üst katının ziline basiyorum. kim o diyor bir ses, "ya ben kaya`ya geldim de zili çalışmıyor sanırım, kapıyı açabilir misiniz?" diyorum kibarca. kapı açılıyor, ikinci kata çıkıyorum.

kaya`nın dairesinin kapısını çalıyorum.

kapıyı açıyor sormadan. kimsiniz diyor.

dairenin içine adımımı atıp "ben meltem`in sevgilisiyim, şarjı bitiyormuş da şarj aleti getirdim" diyorum.

aletin kablosunu kaya`nın boynuna dolayıp sıkmaya başlıyorum. gürültüyü duyunca sen geliyorsun, üzerinde bornoz var.

kaya`yı bırakıyorum, suçun büyüğü sende çünkü. beni görünce korkup odaya kaçmaya çalışıyorsun.

peşinden geliyorum. yüzüne tükürüyorum. yazıklar olsun diyorum, niye yaptın bunu diyorum. ağlıyorsun, açıklayabilirim diyors...

- ay tamam, tamam! bitmiyor şarjım. of, taksiye binip eve geliyorum hemen. bişey lazım mı? yoğurt felan?

Çünkü sen, nerede olmadık adam var onu seversin.

Anlıyor musun?

Sen nerede senin canını acıtacak, kendine bağlayacak, kendisini hayatının merkezi yaptıracak, ondan başka bir şeyi düşündürmeyecek adamlar, ordasın.

Hiç ağlama boşuna.

Hiç ağlama diyorum.

Kaldır kafanı, bak bir aynaya.

Kaldırsana.

Acıma kendine, bak bir. Ne kadardır gülmediğinin farkında mısın?

Bu yüzün neden hep asık?

Güzel zamanlarını böyle mi geçireceksin.

Yapma Allah aşkına, değer mi? O seni üzüyorsa zaten sevmemiştir.

Sevseydi, dayanamazdı.

Sana diyorum.

Canın yanıyor evet, hissediyorum.

Görüyorum. Ama yapma. Anlıyor musun?

Yeter.

Güçlüsün sen.

Ağzını büküp, kafanı sağa sola sallama öyle, gayet güçlüsün.

Onsuz yapabileceğini ikimiz de biliyoruz.

Neden yapamayacaksın ki?

Söyle bana. O kim ki? Kim o?

Kaç aydır hayatında, kaç senedir birliktesin?

Cevap veremezsin. Daha önce de aynısı oldu. “Onsuz yapamam” dediğin kim var şimdi yanında?

Hiç. Aklına bile gelmiyorlar.

Bu da aynısı. Bu da öyle.

Uğraştın işte yeter.

Umrunda olsaydın, biraz olsun umursasaydı seni o da uğraşırdı.

Kendini kahretme boşuna.

O böyle biri, değiştiremezsin. Onu böyle kabul ettin. “Dayanamıyorum” diye mırıldanma.

Ben anlıyorum tamam da, o anlamıyor.

Anlasaydı zaten böyle olmazdı.

Yazık gözlerine. Sen ne olduğunu bile bile başladın.

Sen yaptın kendine.

Sil şu göz yaşlarını nolur. “O benim herşeyim” demekten vazgeç.

O senin için son, ama sen onun için öyle misin?

Öyle miymişsin, sordun mu hiç?

O da senin gibi hayaller kuruyor mu? O da geleceğinde seni yanında istiyor mu?

O, seninle her sabah kahvaltı yapmak istiyor mu?

Yediği, içtiği, gördüğü her şeyde aklında mısın?

O da seni herkese anlatıyor mu?

O da, ismini duyduğunda amaçsızca gülümsüyor mu?

O da senin gibi kör kütük seviyor mu?

Evet desene. Söyle hadi.

Söylersen susacağım da, diyemiyorsun.

Kaybetmekten korkuyorsun. İlk defa korkuyorsun. Çok korkuyorsun.

Ona bir şey olsun, size bir şey olsun istemiyorsun.

Ağlama nolur, benim içim yanıyor.

Onu nasıl sevdiğini biliyorum, herkes biliyor. Ama bazen seversin, ötesi olmaz. Sen söylemiştin bunu.

Alıntı.