Karanlıkta aylak aylak dolaşarak aradı bir dostum ışığı,
Ben evimde sıcak çorbama daldırırken kaşığı.
Birbirimizi karanlık kamufle etmişti; ve durum kötüydü.
Diğerlerini ışıklar bronzlaştırdı, tenler ölüydü.
Birisi kalbini tamir ettirdikten sonra hiç ağlamadı,
Diğer dostum, son yediği kazıktan sonra hiç konuşmadı.
Derler ya ‘Ağzını bıçak açmadı.’
Diğer dostum Hakk’a karşı geldi, beli bir daha doğrulmadı!
Şükür ki hava ılıktı benim günümde.
Sonunda insafa geldi şu açamadığım son kör düğümde.
Parmaklarımı dişledim dostumun son halini görünce,
İnsan farklı bir hâle giriyor yaşarken ölünce.
Dinen yağmurdan kalan küçük su birikintilerinden geçerken yansımalarımı gördüm,
Bana sarılmak istedi çamurlu görüntüm.
Tektim ve ürktüm.
Konuşurken şürçtüm, kalk be ruhum iki büklüm!
Yarısı zakkum yarısı güllüm…
Kendini bulman için bir rehber gördüm,
Yalnız, dilsizdi; ve sen onu gayet hor gördün!
Bir öğün için 10 ekmek kendine böldün, ben güldüm..
İşte an geldi, işte o an vazgeçer akrep, durur yelkovan.
Konuşamadım, tutunacak güvenli bir dal bulamadım;
Gel insafa,
Söylenecek sözüm yok, gel insafa. İnsafa gel..
Kocaman adam olduğumu düşündügümde aklıma gelir o dört rakam:
Doğduğum yıldan bu güne geçmiş olan
- 24′ler
- 60′lar
- 365′ler
- 12 ve 52′ler… Hayat dramatik bir matematik!
Verilen müddet kime bilindik?
Yıpratılmış riyadamlar, yıpranmış saflıklar…
Tertemizmiş gibi davranmaları ne yüzle!
Yapılacak daha ne var kendini göremeyene iki gözle?
Geçen saniyeler kadar uzak sana evvel zaman.
Eskiden beri özlediklerinden; ama şu ana dek kavuşamadıklarından direnci kırılan insan
Bütün kalplerin dili tek ve konuştukları aynı lisan.
Özlemlerle yaşamanın umut hali pek yüksek, özle!
Yazılmış tüm kaderler pembe dizi, sabırla seyir eyle.
Can gözüyle temaşaya dal.
İşte fırtınalı deryalar, işte yalnız sandal!
Zamandan dost olur mu? (Olmazz), ardına bakmaz yürür.
İlacı olmayanın duyguları en tezinden çürür.
Bazı anlar bazıları seni senden daha iyi anlar,
Ama çoğu zaman seni sen gibi anlamayanlar var..
Sagopa - Insafa gel
| 
