ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Bavulları hep toplu durmalı insanın...
Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...
Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli...
İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...
Yalnızlığa alışmalı ...
Çünkü “omuz omuza” günlerin vakti geçti.
Dayanışma, günümüzün borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık...
Bireyin keşif çağı, geride kırık dökük yalnızlıklar bıraktı.
Terörün bile bireyselleştiği çağdayız.
Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil;
Zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır...
İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa...

Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan...
Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı...
Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başını dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli...
Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı...
Romanlardan, yalnızlığa yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına...
“Yalnızlık paylaşılmaz/Paylaşılsa yalnızlık olmaz”
Dizeleriyle başlamalı güne...
Telesekretere “Şu anda size cevap verebilecek kimse yok! ” denmeli,
“Belkide hiç olmayacak...” cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı...
Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır.
Haklılığın onuru yaşatır insanı...
Susmanın utancı öldürür...
O yüzden en sessiz gecelerde “Doğruydu, yaptım” la teselli bulmalı insan.
Feryada komşuların yetişmemesine,
Soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı...
Kendiyle hesaplaşmaya çalışmalı...
Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye,
Kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı...
Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur,
Ama hep kalıp savaşacak kadar gözüpek olabilmeli...
Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...

Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...
Yollarla barışmalı...
Yalnızlığa alışmalı...

Can Dündar

belkide hic bavulu olmamalı esyada bir aidiyet baglılık yaratmazmı. sadece gitmeli yola ve yolculuga bile yabancı olmalı insan.yalnızlıgın ve yolun tadı o zaman cıkar

ANILAR VALİZE SIĞMAZ

Bir gün çekip gitmek
istediğinde, anıların valize sığmayacak…
kim bilir belki de tam tersi, bir valizi bile dolduracak kadar anının olmadığını göreceksin…

Fotoğraflarını alacaksın yanına…
tuhaftır fotoğraflar…
sanki bütün fotoğraflar, insanların hep mutlu zamanlarında çekilmiş gibidir…
Hep gülümser insanlar… içten yada zoraki ama hep gülümseme vardır yüzlerinde…
aşk duyduğun insanların fotoğraflarına bir kez daha bakıp, onları da koyacaksın fotoğraflarının arasına….
aşklarını götüremesen de , fotoğraflarını da taşıyabileceksin uzaklara…

Elbiselerini alacaksın yanına…
eskimiş olsalar bile çok sevdiğin ve sana çok yakıştığını bildiğin elbiselerin…
bilirsin insan eskise bile daha çok sever bazı elbiselerini, teninin bir parçası gibi olur…
tıpkı en sevilen ve en eski yüzlerin, insanın teninin altında bir yerlerde saklı olması gibi…
yeni elbiselerini dolabında bırakırken, bu umurunda bile olmayacak belki de..
ama en eski en sevdiğin yüzleri alacaksın yanına…
bir de en eski ve en sevdiğin elbiselerini…

Kitaplarını alacaksın yanına..
en parasız zamanlarında aldığın kitaplarını…
sahaflardan, yer tezgahlarından ve en pahalı kitapçılardan topladığın ve senin yerine hayatını sana anlatan kitaplarını…
en sevdiğin satırların altını çizdiğin, ama nerde kaldığını bilmek için köşesini dahi kıvırmaya kıyamadığın kitaplarını, asla geride bırakamayacaksın…

Yazdıklarını alacaksın yanına…
en çok gecelerde yazdığın, ama adına hep gün-lük dediğin yazılarını geride bırakamayacaksın…
günün birinde yazar olmak yada olmamak için yazdığın yazılarını bir araya toplarken, şöyle bir göz gezdireceksin yazdıklarına…
içinden geçenleri aceleyle karaladığın için, kendi yazın olduğu halde okuyamadığın küçük bir kağıt parçasını bile geride bırakmaya kıyamayacaksın…

Mektuplarını alacaksın yanına…
fotoğrafların kadar görüntü taşıyan, kahkahaların yalnızlıkların , hasretlerin, hüzünlerin kelime olup,ardında hep bir yüz sakladığı mektuplarını bırakamayacaksın ardında…
bazılarını zarfından çıkartacak ve belki onlarca defa okuduğun halde, bir kez daha okuyacaksın…
fotoğraflarını , elbiselerini, kitaplarını, hediyelerini, yazdıklarını ve mektuplarını aslanda yanına, aşık olduğun ve sevdiğin hiçbir insanı yanında götüremeyeceğini ve onları geride bırakmak zorunda olduğunu göreceksin…

Bir gün çekip gitmek istediğinde, anıların valize sığmayacak…
valizine sığmadığı için geride bırakmak zorunda kaldığın anılarının olduğunu göreceksin, için burkulacak…
kim bilir belki de tam tersi, bir valizi dolduracak kadar bile anının olmadığını göreceksin…

İçin yine burkulacak…

ALINTI.

İki yıl önce diğer nickim evanescence555 ile  bende bu yazıyı yazmışım  

https://www.chatcity.cc/forum/topic.asp?id=6245

Nefertiti585 : İyi ya canım hatırlamış olduk fena mı? 2 sene önce açtığım konular benim de şu aralar çok sık tekrarlanıyor, hepsi için link vereyim mi bende? Alemsiniz...Başlığı açarken arama yaptığımda Can Dündar a ait olduğu için o şekilde arattım, sen de belirtmemişsin alıntı olduğunu, dolayısıyla aramada çıkmadı. Kalabilir ikiside sanıyorum, eklenmiş mesajlar var, bu şekilde link eklemeyin başlıklara..

Haklısınız ,bu yazıyı daha önce ekleyen biri olarak yeniden hatırlatmanın faydalı olduğunu düşünüyorum.ßende benzer bir yazı/alıntı ile katkıda bulundum.Kaldı ki 2 aydır bu siteye giren bir kişinin 2 yıl öncesinden haberi de olmayabilir.

Önemli olan anlatılmak istenendir.ßazı yazılar her gün okunabilir,her okuduğumuzda farklı anlamlar çıkarabiliriz.

Hayat paylaştıkça güzeldir.

Şebnem Ferah ın iyi şarkı sözleri yazdığını biliyordum da düz yazı yazdığını ilk kez öğrenmiş oldum ! Yoksa Can Dündar  da tıpkı evanescence555,sebnemferah555 gibi  müstear adınız mı ?