ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Forum sayfaları sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç erkek kız arkadaş bul

23 Nisan 2024, Salı 20:02

ChatCity Forum Chatcity Forumlarında mesaj yazmadan önce Forum Kurallarını mutlaka okuyunuz... En İyiler  Son Eklenenler          CC-Forum> Kültür Sanat Hobiler > Sanat ve Felsefe    Her insan derininde kıskançtır! HoKKaBaZ Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      12.Eki.2008 Pzr 18:39:18      Her insan derininde kıskançtır! fiogf49gjkf0d   Akşamüstü Boğaziçi köprüsünden geçiyorum. Yine aynı kalp çarpıntısı oluşuyor içimde. Müthiş bir büyü! Çünkü bu manzara hiç eskimiyor; her seferinde ilk kez görülüyormuş etkisi yaratıyor: Marmara dan Boğaz a girişin, Haliç in ve Sarayburnu nun görünüşü. Hele gün Ayasofya ve Sultanahmet in üzerine bulutlar serpiştirmişse... Görünüşe bakarsanız sevdiğimizi başkalarından kıskanırız... Bu aldatıcıdır oysa, yüzeyseldir, mazerettir. Çünkü asıl kıskandığımız başkalarının varlığıdır. Kıskançlık derin bir anne rahmine geri dönüş arzusu, sosyal hayata karşı çılgın ve öfkeli bir direniştir. Genç kadının yüzü gözü yumruk yemiş gibi dağılmıştı... Aslında yanlış sayılmazdı. Çünkü onu bu hale getiren derin ve sert bir hayal kırıklığı darbesiydi!.. "Ne acı" dedi, "flörtlerimin beni kıskanmasını isterdim hep. Korusun, kollasın beni isterdim. İlgisini böyle göstereceğini düşünürdüm. Sonunda gerçekten evlenmeyi düşündüğüm bir adam çıktı karşıma ve kıskançlığıyla hayatımı cehenneme çevirdi. Artık yaşamak bile istemiyorum!" Annesi yumuşak yaklaşmaktan yanaydı; "bu erkekler birini sevince deliriyorlar işte!" dedi. Olup biteni izleyen kız kardeş isyan etti bu sefer: "İyi de, kendilerini hiç sevmiyorlar!" Her insan derininde kıskançtır! Çünkü sevdiklerimizden başka kişilerin varlığı bir dostluk ve dayanışma imkânı olduğu kadar bizi "dışarda" bırakmaya yönelik bir tehdittir de... Kıskançlığın özü işte bu tehdidin yarattığı korkudur: Dışlanmaktan-dışarıda kalmaktan duyulan korkudur. (Aman dikkat; kıskançlıktan söz ediyorum; "haset"ten değil!) Kıskançlık "baştan kaybetmiş" olmanın hüznünü taşır. Umutsuz ve umarsız bir öfkesi vardır! Çünkü dünyaya gelinmiş, sosyal hayata girilmiş, ilişkiler sarmalında yer alınmıştır ve artık geri dönüş yoktur. Sadece kazanmak imkansızdır artık; elbette zaman zaman kaybedilecektir! Çevre sorunu... Peygamberlerin, evliyaların, azizlerin, dervişlerin kuşlarla, ağaçlarla konuşmalarına " fantezi hikâyeler " gözüyle bakmaya başladıktan sonra değişti her şey! Toprak ve hava bozuluyor; kuşlar ve ağaçlar birer birer terk ediyor bizi. Yeryüzü artık değil konuşmak, yüzümüze bile bakmak istemiyor!   Haşmet Babaoğlu, 12 Ekim 2008 Ferigimm Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      13.Eki.2008 Pzt 16:11:51 fiogf49gjkf0d Gidişi Çözüm Sananlar Kalamayanlardır Şimdi sana bir yangından arta kalan kül kalıntılarını bırakıyorum. Dedi. Olsun dedi. Ağlamadı. Çünkü içinden ne çıkarsa onuda götürebileceğinden korkuyordu. Sustu. Dişini sıktı, dişi değil ama kalbi kırıldı. Uzun süre kim “nasılsın “ dese “iç güveysinden hallice” diyemedi. Çünkü üzerinde bir iç güveysi ezikliği ve burukluğu vardı hala içinde onu yaşattığı için! Gidişi çözüm sayanlar kalamayanlardır. Kalış, bir sorumluluk bir özveri ummanına dalıştır. Gitti ama gitmek istediği için değil kalamadığı için. Hali bir paranoyak bir hasta görünümündeydi. Reteçelerinin rengi hep yeşildi ama onun içindeki ve beyninde ki alev kırmızılığına çare olmuyordu ilaçlar. Sustuğunda midesi bulanmıştı konuşmalıydı, kendi kendine kendini anlatarak teseli ederdi. Öyle yalnızlaşırdı ki bazen aynada gördüğünü başkası sanardı. Ağladıkça müşvik bir elle kendi yanağına dokunur kendi kendine, ağlama, derdi. Çünkü gözlerinde gözü kalmıştı. Ağladıkça içinden onun çıkacağını düşünürdü ve mecburi ve keskin bir yutkunmayla susardı. Sonra içi ağlardı ama kimse görmezdi. Nerede adı geçse saçma sapan bir içdürtüyle ayağa kalkardı. Ölmüş birinin adı anılmışcasına hemen gözleri dolardı. Acı ve boğazını yakan bir yutkunmayla susardı. Bazıları sevmek derdi bu hale. Genelde, sevmek diyenler, bu hali uzun süreli aşamayanlar ve hiç bilmeyenler olurdu. Sadece romanlarda ve ucuz türk filmerinde gördüklerinden, sevmek, derlerdi. İşin ciddiyetine varan ciddi insanlar bnun geçici bir süre ölmek olduğunun farkındaydılar. Belki kabre koyulmazlardı, belki öte tarafı görmezlerdi ama bu dünyada ki kendilerinin kendileri için hazırlamış olduğu cehennemde mahşer gününü değil belki ama kavuşacakları günü beklerlerdi. Gidişi çözüm saydı çünkü kalışı saymayı bilmiyordu. Uzun kilometreler yoktu gittiği yere ama upuzun bir kahır vardı yollarda, ve bir o kadar gurur. Artık, bütün yaşadıkları ondan artıktı. Doyulduğu için değil, sadece kibarlık zannedip tabakta bırakılan saçma bir artık kadar artıktı. Memleket meseleleri beyinlerini yorardı ama onlar yorulmazdı. Aynı memleketin uzun soluklu gençleriydiler. Ya da en azından yaşları ve fiziki görünümlerinden dolayı öyle görünüyorlardı. Tatlı bir gülüşü vardı kalış gibi, mutluluk dedikleri o görünmez ve sığ olan denize dalış gibi. Hep soyutla somut arasına sıkışan çelişkili ve çelimli duyguları vardı. O gitti tek kaldı. Ama kaldı. Gidişi çözüm olmadığını bildi için kaldı. Binbir olumsuzluk içinde sevdiği için, bu sevgisine bir sevgiye inanmak kadar, kendisi kadar inandığı için kaldı. Yalnız kaldı, ama kaldı. Bazıları bu kalışı kendini mutsuzluğa ve bunalıma itmek olarak değerlendirir. Ama ciddiyet sahibi ve ciddi insanlar bu harekete erdem der. Çünkü sadece erdem sahibi insanlar böyle bir tutum tutabilir (tutacak bir tarafı olmadığı halde)... Biri gitti, öteki yalnız kaldı. Aynada kendi yanağını müşvik bir elle okşayacak, içinden çıkmasından korktuğu için ağlarken, boğazını yakarak yutkunacak kadar değişik bir ruh hali vardı. Kendi kendini kelimeleriyle avutmaya çalışacak kadar çaresizdi. Veya bu çaresizlik, aslında ona bahşedilen en büyük çareydi. Kendi kelimeleriyle kendini teselli etmeye çalıştığı için... Gidişi çözüm sandı, kalamadığı için. Ve maalesef çözüm sandığı, hayatında ki en çözümsüz soruydu. O kaldı sadece inandığı için yalnız kaldı ama kaldı. Eğer o da kalsaydı...... Neyse varın gerisini siz doldurun... Fedayyn Mesaj Gönder Forum Mesajları Forum Başlıkları      19.Eki.2008 Pzr 07:45:45 fiogf49gjkf0d Tufanım hatırlar mısın bana bu yazıyı okutmuştun. O zaman da çok etkilenmiştim. Şimdi de çok etkilendim. Paylaşımın için teşekkür ederim. Saygılarımla...                                Fedayyn