Bu gece maci izlemeye gidenlerden degildim cunku Kadikoy`de kaybetme duygusunu yasamak istemiyordum.
Ve bence cogu taraftar bu hissi yasadi... Kadikoy`de seyirci tedirgindi, her an kaybedilecegini dusunerek gitmisti Sukru Saracoglu`na ve maci tv`den izlerken bile taraftarin tedirginligini ve "futbolculara yansiyan" bu agir havayi cok bariz hissediyordum.
Ve ben 60. dakikadan itibaren maci izledigim arkadaslarima sunu soyledim;
"BEN TRABZONSPOR`u Kadikoyde yenemeyecek bir sampiyon istemem"
Fenerbahceli olmak boyle birsey. Kimsenin basarisiyla veya basarisizligi ile "SAMPIYON" olmak istemez bu taraftar...
Bu sonuca ragmen "AZIZ YILDIRIM`i seviyorum" cunku o bu takimin basarisi icin calisti hep bunu yakinen biliyorum. Ama buyuk bir hata vardi ki bunu ben bile affedemiyorum;
DAUM faktoru...
Umarim Aziz Yildirim bu konudan buyuk ders cikarmistir. Zira bu gece onun yerinde olmak istemezdim.
Herseye ragmen taraftari oldugum FENERBAHCE`yi buyuk bir A$K ile seviyorum.
Bursa`yi ise elbette kutluyorum cunku yanlis hatirlamiyorsam Fenerbahce`yi her iki macta da yenmislerdi.
Sampiyonlugu gercek anlamda hakettiler.
Ve Senol Gunes`i tebrik ediyorum, onun kaleci oldugu yillarda hatirladigim DEFANSIF, gol yemeyen Trabzonspor ruhunu iyi vermis ogrencilerine.
Kisacasi Daum`dan baska herkes dersini iyi calismisti.
saglik olsun
|