ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Başta nefret ettiğin sürekli kurtulmaya çalıştığın yalnızlık; zamanla alıştığın, kabullendiğin, artık onsuz olamayacağın bir parçan haline gelir. En çok kalabalıkların içinde kalırsın yalnızlığınla baş başa her şeyden herkesten farklı hissedersin  o koca insan selinin içinde adeta bi  başınasındır kimse seni anlamaz kimse hayata senin baktığın açıdan bakmaz.
Başlarda sana acı veren bu düşünceleri zamanla benimsersin herkesten farklı olmaya alışırsın. O kadar kabullenirsin ki bu durumu hiç kimsenin seninle aynı olabileceğine inanmazsın artık  tek başına olmaya alışırsın kendi kendine yetmeyi, kimseye ihtiyaç duymamayı öğrenirsin.

Ama bir  gün gelir ve karşına sana benzeyen biri çıkar  görmek istemezsin aranızdaki benzerliği  yok sayarsın başlarda, reddeder farklı olduğunuzu iddia edersin  kimse seninle aynı olamaz çünkü. o kadar uzun zamandır yalnızsındır ki kimsenin sana yaklaşmasına izin veremezsin  sana benzeyen, aynı hayalleri paylaşabileceğin , aynı pencereden bakabileceğin birinin varlığı ütopik gelir sana ve tüm benliğinle reddedersin, kabullenemezsin birinin seninle olmak isteyebileceğini.

Yalnızlık tehlikeli şey... İnsan bir kez alıştı mı onunla yaşamaya kimseyi ortak edemiyor yalnızlığına. eh, ne de olsa "yalnızlık paylaşılmaz. paylaşılsa yalnızlık olmaz."

                                                                                                                               XrememberMe

Olduğum yaşta hissedebilmek isterdim.

etrafım gerçek dostluklarla çevrili olsun isterdim.

kimse kimseye sahte gülücükler atmasın sahte sevgi sözcükleri söylemesin isterdim.

evimde huzurlu hissedebilmek isterdim.

yanındayken mutlu olduğum insanlar olsun ve onlar hep yanımda olsun isterdim.

inandığım şeylerin birer yalan olmamasını isterdim.

yeniden yanılmamak yeniden kayıplar yaşamamak isterdim.

insanlara inanmamam güvenmemem gerektiğini bir kez daha görmemek isterdim.

yeniden inanmak, güvenebilmek isterdim.

sadece bir kez olsun güvenim boşa çıkmasın isterdim.

bu kez mutlu olmak isterdim.


yanılmamak istiyorum. "o" olmanı istiyorum. beynimi kemiren düşünceler sadece kuruntu olsun istiyorum. beni yanıltma sana inanmakla güvenmek istemekle yanlış yapmadığımı göster istiyorum.


yanılmak istiyorum. "o" olmadığını düşündüren şeyler birer yanlış anlamadan ibaret olsun istiyorum. beni yanılt "o"olduğunu ispatla istiyorum.

Yine çok şey istiyorum yine imkansızı istiyorum !

                                                                                                                          XrememberMe

Yalnızlığa Alışmalı Bavulları hep toplu durmalı insanın...
Bir gün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı...
Tül perde arkasından misafir yolu gözlemekten vaz­geçmeli...
İhanetlere, terkedilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı...
Yalnızlığa alışmalı... Çünkü "omuz omuza" günlerin vakti geçti.
Dayanışma... günümüz borsasının değer kaybeden hisse senet­lerinden biri artık...
Bireyin keşif çağı, geride kı­rık dökük yalnızlıklar bıraktı.
Terörün bile bireyselleştiği çağdayız. Zaman, birlikten kuvvet doğurma zamanı değil; zaman, tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır. İşte o yüzden alışmalı yalnız­lığa...
Sokaklar dolusu ıssızlıkla başbaşa yaşamayı göze almalı insan...
Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı...
Hüzünlü bir şarkıyla paylaşı­lan gecelerde başım dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli...
Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı...
Romanlardan yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin en görünür duvarlarına...
"Yalnızlık paylaşılmaz/ Paylaşılmışsa yalnızlık olmaz" dizeleriyle başlamalı güne...
Telesekretere "şu anda size cevap verebilecek kim­se yok" denmeli, "... belki de hiçbir zaman olmaya­cak..." Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı... Oysa sessizlik haksızlığa alkıştır. Haklılığın onuru yaşatır insanı...
Susmanın utancı öldürür. O yüzden en sessiz gecelerde ``doğruydu, yaptım"la teselli bulmalı insan...
Feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessizce ağlaşmaya alışmalı...
Kendiyle he­saplaşmaya çalışmalı...
Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır ol­malı...
Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacakmış kadar gözüpek olabilmeli...
Sessizliği, sese dönüştürebilmeli...
Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan...
Yollarla barışmalı...
Yalnızlığa alışmalı...

Bağlanmak istemiyorum. Yine aklımda sürekli birileri olsun istemiyorum kimseyi hiçbir şeyi düşünmeden sadece yaşamak istiyorum aklımdan çık kalbime girme çok kırıldı o paramparça hala yapıştırdım belki bir arada durabiliyor ama en ufak bir darbede tuzla buz olacak yine biliyorum  uzak dur  incitme. üzme. ağlatma..

https://www.youtube.com/watch?v=3AXm8OYPjI0

                                                                                                      XrememberMe

Küçüktüm. Bir tek yaralarımın kabuklarını soyarken sevebilirdim canımın yanmasını. Büyüyebileceğimi hiç tahmin etmemiştim...

                                                                                                       XrememberMe

Hayatın saçmalığının tam da ortasında yine en başa dönmüş geçen zamanın hiçbir şeye çare olmadığını farketmişken habersiz gelen bir ölüm daha da bitirdi beni söylenecek söz yok kelimeler anlamsız. Şimdi toparlanma zamanı her zaman olmam gerektiği gibi ayağa kalkma hiçbir şey olmamış gibi yola devam etme zamanı. 


Şu an için tek güç kaynağımsa bu cümleler


"Kaleyi sattım, Filler isyanda, Vezirim intihar etti, Bu arada atları da özgür bıraktım, Çevremdeki piyonlardan hayatım boyunca hiç medet ummadım ŞİMDİ ŞAH olduğunu düşünen varsa buyursun hamlede bulunsun.

Şimdiye kadar öyle ahım şahım bi aşk hayatım olmadı hiç. 21 yaşına geldim bana kendiliğinden değer veren insan sayısı toplasan bir elin parmaklarını geçmez. ama şöyle bir olay var ki ne çektiysem ondan çektim.öyle çok konuşan sürekli insanlarla vakit geçiren bi tip hiç olmadım olamam da. hatta tam aksine bulunduğum ortamda ağzımdan kerpetenle laf aldıkları için varlığım fark edilmez bile çoğu kez. tek yaptığım gülümsemek, mecbur olmadıkça konuşmamak ve insanları gözlemlemektir. fakat gel gör ki kendimi yanında rahat hissettiğim ve duvarlarımı kaldırabildiğim insanlardansanız vay halinize! susmak bilmem car car konuşurum. ayıptır söylemesi bir de sesimin ayarı yoktur bağıra bağıra konuşurum, hele bir de heyecanlandıysam yapılacak en iyi şey ortamdan koşarak uzaklaşmaktır zira 5dk içinde kulak zarınızı patlatabilecek kıvama gelebilir desibelim.


neyse işte insanlarla bu denli farklı iki karakter olarak iletişim kurarken hep yaşadığım ve artık bir kanun haline gelip beni canımdan bezdiren şeyse şudur :  normalde kolay kolay iletişim kurmadığım ama aynı ortamı paylaştığım canım ciğerim kız arkadaşlarım geçen zamanla ve de uygun şartların sağlanmasıyla duvarlarım kalkmaya başlayınca gördükleri diğer benden pek bir etkilenir oldular. Ne hikmetse hep çok şaşırttım onları, farklı geldim, dikkat çektim ve sonuç olarak hiç ama hiç istemediğim şey oldu ve benden hoşlandıklarını öğrendim. Hatta bazılarınınki hoşlanmak tabirinin daha üstünde şeylerdi ne yazık ki. Bense onları arkadaşım olarak hatta kardeşim olarak gördüğüm için kaldırdığım duvarlarımdan bin pişman, değer verdiğim insanları kaybederek totomun üstüne oturdum kaldım hep öylece.


Geçen sene özellikle bu dertten en çok çektiğim yıl oldu psikolojik olarak zaten dipte olduğum bir dönemde dayanmamı sağlayan nadide şeyler olan canımın iki parçasını da kaybettim aynı şekilde  kendimden nefret ettim oğlum ne halt ediyorsun da bu kızlar bu hale geliyor diye kendime sövdüm. Arkadaşlık anlayışımın farklı olduğunu ayarımın olmadığını düşünüp insanlardan uzak durmaya bile çalıştım. Ha sonuç değişti mi ? tabi ki hayır. aradan geçen onca zamana ve kaybedilen dostluklara rağmen aynı şeyi yine yaşıyorum. bu kez çok değer verdiğim kardeşim dediğim birinden değil Neyse ki artık canıma tak etti biraz olsun konuşmaya, kendimi göstermeye başladığım her kızdan aynı şeyi görmek daha da sessizleştirdi beni sus sus sus içim şişti niye konuşmuyorsun sen niye bu kadar sessizsin ya diyenlere cevap olsun konuşunca çok mu iyi oluyor ?!  sağolun almayım ben, iyiyim böyle.

                                                                                                         XrememberMe

Ulan eros ulan eros ne biçim bi şeysin sen ya ? Nasıl bir miyop hipermetrop astigmat karışımısın ? Hayır yani olması gereken kişiden kilometrelerce uzaktaki milyon tane insanı nasıl aynı anda vurabiliyorsun anlamıyorum ki. yazık ama bana !

                                                                                                                                XrememberMe