Yoruluyorum. Parmak uçlarım morarıyor. Sonra bir şarkı çalmaya başlıyor beynimin dinlenme koltuğunda. Dur diyor, bana. Hayat hızlı dönebilir ama sen hızlı olamazsın. Hemen dinliyorum sözümü. Usul usul çalan şarkımı dinlemeye başlıyorum. Parmak uçlarım hala mor. Etrafa bakmıyorum. Ben bazen sadece ben varmışım gibi yapıyorum. Dudaklarım morarıyor. Herkes bir şey söylüyor. Çokta güzel olmayan bir kaç cümle dolaşıyor etrafta. Yan gözle beni süzüyorlar. Ellerim üşüyor. Şarkı yavaşlıyor ve bitiyor. Dudaklarım pembeleşiyor. Cümleler ve insanlar etraftan yok oluyorlar. Ben sonra yürüyorum gitmek istemediğim sokaklara. Ben bazen yağmurda bile yürüyorum. Gidiyorum bilmediğim duraklara.  |
