|
Hayatımı yeniden kuracak birine ihtiyacım var. Bir süre geçtikten sonra boğuluyor insan. Alnına dek varıyor yalnızlığı. Bir gün gelecek gelecek diye avutmaktan kendini, geceleri yastığı yüzüne bastırıp ağlamaktan, yine kendi kendine mutlu olmaktan sıkılıyor, bıkıyor insan. Birini istiyor hayatında. “Şu yalnızlıktan çıkarsın beni, onla güleyim, onunla ağlayayım, gelsin artık o kişi!” diye haykıra haykıra ağlıyor kimi zaman. Evet hani biliyorsun gelecek bir gün biri, değiştirecek hayatını, hiç mutlu olmadığın kadar mutlu edecek seni.. evet evet ben inanıyorum bunun olacağına, yahut şöyle diyeyim bu umutla yaşıyorum en azından. Bu umut bağlı kılıyor hayata ancak, o gün için yeterince zaman dolmadı mı? Yetmiyor mu zaten böylesine çok yalnızlık? Bir gün gelecekse madem gelsin şimdi. Özlemek istiyorum. Bir şeyler hissetmek istiyorum artık birine karşı. Varlığını istiyorum yanımda bir yerlerde. Evet evet, sanırım sevilmeye çok ihtiyacım var benim. Sevmek istiyorum birilerini artık. Sevmek diyorum fakat sizin fakir ruhlarınızın sevmesinden bahsetmiyorum burada. Gerçekten sevmek.. İnsanın avcu büyüklüğünde kalbi olurmuş ya avcu kadar minik kalbine kocaman hayallerimi yerleştirebileceğim zengin ruhu sevmek istiyorum. Saklandığın yerden çık artık, lütfen bul beni. T üm ömrü bir başıma kitaplarım ve kulaklığımla geçirmek istemiyorum. Dolmuşlarda pencereye bakarak o imrendiğim hayatların kahramanlarını, senle yaşayayım istiyorum. Birine ait olmak istiyorum. Birinin bana ait olduğunu gerçekten hissetmek istiyorum, nasıl bir şey bilmiyorum ama istiyorum. Sadece acıcık kalbiyle kuracağı kocaman hayalleri olacak biri. Sen varsın, yaşıyorsun, bir yerlerde hayatımızın keşismesini bekliyoruz,biliyorum. Ancak ne zaman? Yetmez mi bunca hüzün? Bunca yalnızlık? Bunca kalabalığın arasında sana hiçsizlik? Sevebileceğim seni istiyorum. Gel lütfen, gel. Hayatıma girdiğinde gerçekten tanıyabilirim seni. Sen o sun diyebilirim. Seni çok iyi tanıyorum çünkü yıllardır. Aynı şehirde olmayabiliriz, aynı ülkelerde bile olmayabilir. Aynı yıllara gözümüzü açmamış bile olabiliriz. Mesafelerde önemli olmaz uzaklarımdaysan. Mesafeleri hiçe sayabilirim. Sarıldığını hissedebilirim, seni hissedebilirim. Kaç bin kilo metre var aramızda umurumda bile değil anlıyor musun? Yeter ki gel. Yeterki bul beni artık, sana çok ihtiyacım var.
Ahmet Kodak
| 
