Kendimden örnek alarak başlayayım. Ben gerçekten aşıksam,mantığımı,beynimi,düşüncelerimi gururumu bir tarafa atarak ben aşıkım diyebiliyosam
O zaman bence aşk herşeyi affeder derim.
Tartışılır bu düşünce. Doğru mu, yanlış mı? Seviyorsam karşımdakimi elimden başka bir şey gelmez ,Aşkım için kendimi feda ederim.
Yüreğimin ,kalbimim beynimin sesine kulak vererek aşıksam aşkımın peşinden koşa koşa giderim.
Bu güne kadar herşeyimi paylaştıysam,bunda yaşadığım güzel günlerin mutluluğu,kahrolduğum acı günleride onunla yaşadıysam aşkımı feda ederim.
Hep öyle diilmiyiz,bazen kendimizden nefret ederiz kızarız kendimize,kalbimizle beynimiz arasında sıkışır kalırız,onsuz olduğumuzda çıldırırız deliririz.hep beraber olalım yanımdan uzaklaşmasın hep benle olsun hesabı.
Aşk her zaman hayatı güzelleştirir.bazen bizi bizden alır götürür masallar ülkesine.Attığımız adımlar da,yürüdüğümüz yollar da,paylaşımımız olan her güzel günlerde içimize mutluluklar sunduğu kadar acıda çektirse, BAZI YÜZ KIZARTICI İSTEMEDİĞİM DURUMLAR ÇIKMADIK ÇA!!
AŞIK SAN ARKADAŞ HERŞEYİ AFFEDECEKSİN !!
Neyse yorum yok...
|