şu yemeği dışarda yeseydik en az x milyondu

ailece yemek yiyorsunuz... ya da belki de cancişlerinizle... besinler bünyeye girdikçe huzur doluyor alyuvarlar, akyuvarlar... o sırada ortamın umumiyetle hakimi olan şahıs o ölümcül geyiği açıyor: "şu yemeği dışarda yeseydik en az x milyondu"...

bir başkası onaylıyor: "x milyon mu? ne x milyonu, en az y milyon..."

ve öldürücü vuruş geliyor - eğer söz konusu geyiğin aktığı mecra ailemizle yediğimiz bir yemek ise bu vuruşu yapan kişi genelde annedir- :

"bu kadar da temiz olmazdı..."

yancı onaylaması (hala/dayı/teyze/kardeş/canciş): "kim bilir nasıl yapıyorlar, bilemiyorsun ki kirli mi temiz mi... gözümüzle gördük, elimizle yaptık en güzeli böyle evde yemek.

bir şeyin yenebilirliğini ilk farkeden adam

üzerine düşünülen sebze üzerine değişebiliyor bu adamın niteliği. ama girişimci bir ruh, atılgan bir birey olarak görüyorum bu adamı genel olarak...

karnabahar mesela,

kaç sene önce, ilk hangi denyo yedi bilemeyiz artık... şimdi evimizin içine mütemadiyen talihsizce sızan bu sebzeyi ilk kim yediyse allah belasını versin. 5000 sene önce dağda yürürken görsem böyle bir şeyi; zehirlidir, üzerime saldırır diye korkar, yanına yaklaşmam. adamdaki nasıl bir cesaretse artık gitmiş, incelemiş, saldırmayacağına kanaat getirince tadına bakmış, yemiş... açlıktan da olabilir tabi, malum o zaman karnıyarık daha icat edilmemiş, normal. hadi onu da anlıyoruz, yedin ilk bulunca çiğden, anla işte bok bir şey olduğunu? niye gidip bi de mağaranda haşlayarak deniyosun? hadi haşladın, o kokusundan anla bir işe yaramıcağını? yok.. son olarak da yedin? o da kabul. ama niye evcilleştiriyosun! olacak şey değil...

eğlenceden vazgeçmek için gerekli şehit eşiği

türk televizyonlarinin ve genel olarak türk milletinin sahip oldugu gerzek bir esiktir bu.. mesela tüm yaz boyunca yaklasik 50 askerimiz cesitli araliklarla şehit olmuştur ama kimse bunlarla ilgilenmez. gazetelerin alt taraflarinda kalir "mayina rast gelip sehit olan er" haberleri.. 

ama ne zaman ki halk tarafindan bir şekilde olusturulmuş eşigin üstünde asker birden şehit olsun, hayatin durmasi, tüm ulusça kahrolunmasi, ne bileyim efendim şehitlerin ailelerine yardim edilmesi, milli yas tutulmasi, maclardan önce saygi durusunda bulunulmasi, ibo show`un yayindan kalkmasi beklenir..

madem bu kadar duyarliydiniz ey ahali, tüm yaz boyunca onlarca cocuk ölürken, arkadaslarimizdan, kardeslerimizden, akrabalarimizdan askerde kim varsa her haberde irkiliyorken, niye o zaman eglenceden vaz gecilmedi? ha tabi yahu, millet tatilde oldugu icin ve sehitlerin sayilari esigin üzerinde olmadigi için ölenler gercekten ölmüş sayilmiyordu.. yani sozlukte 100 kusur entry girilmesi için şehit olanlar hakkinda, aynı anda kacının şehit olmasi gerektigini ben bilmek istiyorum sahsen.. duyarli olunmasi gereken sehit sayisi kactir? 

bence bakanlar kurulu falan aciklasin bu eşigi.. ayni anda 10+ şehit mi gerekiyor teror`e lanet okumak için? 15+ mi yoksa.. hayir 3-5 de ciddiye alinmiyor hadise de.. maksat biz de bilelim nerede ne yapacagimizi..

başlık: kavgalarda oluşan kimsin lan sen döngüsü

muhteşem bir doğa olayı.

- kimsin lan sen?

- sen kimsin lan?

- kimsin olm?

- sen kimsin lan sen kimsin? (bu noktada yunzuk ve depik vurmaya başlıyorlar birbirlerine)

*
kavgalarda en çok sevdiğim şey bu kısım. ama bir sorun var: fazla kültürel bir döngü bu. yani bizim memleketimiz dışındaki kavgalarda bu havayı yakalamak mümkün değil. bir londra seyahatim sırasında ingiliz`in biriyle birbirimize girdik. "who are you?" diyorum "i am richard" diyor, "who are you, who are you?" diyorum "i am richard, i am english, 79 years old" diyor, hiç bir tat alamadım, fiske vurasım gelmedi adama. desene sen de bana "who are you?" diye şöyle güzel bir güleşelim, türk tokadının tadına bak, sülüman diye bayıltayım seni.

Kadınların en seksi yeri; eğer 18 yaşındaysa, yaşıdır.

(Frederic Beigbeder)

” Kar yağışına dakikalar kalan günlerden biriydi.
Hava elektrik yüklüydü.
Neredeyse duyabiliyordun.
Ve bu torba oradaydı.
Benimle dans ediyordu oynamam için yalvaran küçük bir çocuk gibi.
15 dakika boyunca.
İşte o gün fark ettim.
Her şeyin ardında hayat vardı.
Ve iyilik dolu, inanılmaz bir güç.
Korkmak için hiç bir neden olmadığına inanmamı istiyordu.
Hem de hiç. video, zavallı bir bahane, biliyorum.
Ama hatırlamama yardim ediyor.
Hatırlamaya ihtiyacım var.
Bazen öyle çok güzellik var ki dünyada.
Dayanamayacağımı hissediyorum.
Ve kalbim içine kapanacak. ”

Güzel söz

Bin Jip - Boş Ev

"Hepimiz, kilitlerimizi açacak kişiyi bekleyen birer boş eviz."

"Yaşadığımız dünya, hayal mi gerçek mi, söylemek zor."

Az diyalog, çok imge, klişelerden uzak, su gibi bir film. Aşka bir de boş evin penceresinden bakın.

Kendinize bir iyilik yapın ve bu filmi izleyin.

barış: niye uçmuyor inci ?
inci: uçar bi` gün...