CİĞERİN YANSIN...
Ciğerin yansın, beni de yaktın
Sen de yanasın, öldürdün.
Kalbinden attın sen beni yar
Yüreğim yanıyor, nerdesin?
Her günüm hasretin zulmüyle başlar ahımı hakettin, ciğerin yansın.
Elleri kaldırdım, yalvardım Allah`ım artık duy sesi
Ben seni kendime çekmekten vazgeçtim
Ve kızım affettim affettim
Bu yaşam sana geri dönmez ki,son ver çek asla ölmez
Dökmez yaşları,bu çocuk o çocuk değil
Ama gözler herşeyi anlatıyor
Bir tutundum herşey düşmüş
Yardım,unuttum herkes küsmüş
Yarın olur mu ki bana geri dönmüş
İçtiğim son sigaram geri sönmüş
Dilemem,ben senden geri gelmeni
Bilemem,artık kim sana el verir?
Yeniden başlamaksa çok zor
Geliyor, diliyor bana yardım edin
Platonik olmuş her bir sevgi bana
Tanımam, kimseyi saklama yarına
Varamadı farkına her düşülen beden
Erken emekli olur bence bu ben
Pencereden izlemesi kadar kolay olmadı bu yaşam
Hiç basit değil
İnsanı yokluyor insanı zorluyor
Hileye bence iyilik olması en kolay telafi
Yok ki mecali, listede bulamam tek bir enayi
Bence hayat taşıyor hala beni
Sanıyordum atıcak yarı yolda bizi
Sisli bu akşam yazdığım her dünü
Karalar bu beden görse de ölümünü
Kaç kere gittik bilemedi yüzümüzü
Öngöremeyecek gidecek dünümüzü
Beddua çıkmazdı şair dilimden, sabrımı tükettin, ciğerin yansın
Adın dilimden düşmezdi, kapkara bir geceydi
Sensizken yaptığım her şarkı kulaklarımdaydı
Unutamadım (unutamadım)
Seni gördüm, düşlerimi böldüm, sildim her şeyi ben bir anda
Hatıralarımla yaşar oldum ben kalbime gömemedim ki, anla
Şimdi ciğerimde bir yangın var, resmin baş ucumdayken
Üzüntülerim bana arkadaş olsun bırakın, ben kendi halime yanarım
Elimde menzili belli olmayan, bir beat ve de bir kalem var artık
Bazen kendi kendimi acıtırım,bazen kıyamadım o yare bile
Korkularım korkularınla yüzleşirken yüzüme bak,olur mu?
Duygularım duygularını beklerken kalbimi dinle, olur mu?
Bu seni senden çok isterken hep geri benden kaç, olur mu?
Kalbim kalbine muhtaçken sen bana bunu çok gör, olur mu?
Bak, son bir şiir bu sana içimdekileri sana anlatıcak
Çok,zaman geçse bile bu şarkı bugünümü hatırlatacak
Kalk,aklımı uykumdayken bari rahat bırak
Hak,edemedin bu kalbi ciğerin yansın ve de hep yanacak
Birikti uğrunda döktüğüm yaşlar al götür vicdansız ruhun yıkansın
Zora dağlar dayanmaz,yok
Buna kalbim elveremez,dur
Zorla güzellik olamasa da kaç gönülden ne kopar,bilemem ki
Sensiz yaşıyor muyum anlamadım,yaşadığın kadar yakınsın sonuna
Ne kadar yaşarsan yaşa sevdiğin kadardır ömrün ömrü
Ne zaman gelecek aşkın gemisi?Hayatın nedeni volta attı kalbim
Sat sala bak karıştı,gün aşrı bir ben kaldım bunu da yalnız,sessiz
Unutmak,insana Tanrı vergisi
Bana sergilediği küstah sevgisi
Herkes gitti, bir ben kaldım
Limanda çöktü,geçidi çıkan iki hece
Beraber kurardık pembe hayaller gençliğimizin kurbanıydık
İhanet itiraz yoktu,hesapta insanlığın arızası
Yazdığın mektuplar saklı koynumda
Kan ağlıyor mazim,hatıram yasta
Bir zamanlar aşkla parlardı ahh o gözlerin
Yeminler ederdik,her zorluğa göğüs gerer,gülüp geçerdik
Bir bağ oluşturduk ki gün geçer,sıkılaşan
Gün geçer,kendimi sende kaybederdim
Ay ışığında yıkanırken geceler
Sessizce boğuluyorum,yüzemiyorum bana uzanıver
|
|
Sensiz Olmadı
Kaybolan neşemi şarkıda, sazda,
Bulmayı denedim, sensiz olmadı,
Felekten bir gece çalıp biraz da,
Gülmeyi denedim, sensiz olmadı...
Hasreti herkesten çok tanıyorum,
Bu zehrin üstüne yok sanıyorum,
Yaşlı gözlerimden utanıyorum,
Silmeyi denedim, sensiz olmadı...
Doğmanı bekledim battığın yerden,
Dönmeyı bilmedin gittiğin yerden,
Beni sarhoş diye sattığın yerden,
Gelmeyi denedim, sensiz olmadı...
Evlenmiş dediler, çıldıracaktım,
Resim, mektup, şiir, ne varsa yaktım,
İlmeği kaç defa boynuma taktım,
Ölmeyi denedim, sensiz olmadı... |
|
|
|
Cemal Safi | |
İyi ki uzaksın bana”
Rüzgar olup saçlarımı okşadığında
Kendini asmak istiyor hüzünlerim
Akıyor ateşlerin, derdimin çiğ damlasına
Deva değil yaslı papatyaların gelinliği
Bağrı yanık laleleri kanatıp avuçlarımda
“Uzak mısın” diyorum gerçekten
Sus ve anlat…
Issız şiirime dokunduğun yerden
Kendime tükenirken her gecem
Kirpiklerimde ıslak, tuzlu bir özlem
Kimse sokulmasın yanıma
Gözlerimde tek sen... Sen…
“İyi ki uzaksın bana”
Aslında sevilmez ya ayrılıklar.
Nasıl koşardım yanımda olsan, bu sessiz boş kıyılardan.
Kaybedeceğimiz zamanların hesabını yaparken
Gözlerinden sürmeli hüznün suskun utangaçlığını…
Yanaklarının kırmızısında gün gelip bana uyandığında
Eskisi gibi olmamalı hiçbir şey kalbine giden yolda
Kopup giderken düşlerimizin cennet coğrafyasına
En günahkar masumiyetim sana.
“İyi ki uzaksın bana”
Bu yüzden güzel, yankılanan hasret türküsü
Ayazda kalmış ruhum sana titriyor bak
Dua dua sana yol alıyor umutlarım
“Ya sana bir şey olursa” diyorum
Haydi… Göğüs kafesime saklan
Yahut sinemi koparan hüznüme yaslan.
Eksik şiirlerimin cesaretiyle destanlaşıp
B/ağlamanın tellerinde ince bir sızıyla
Sileyim gözlerinin matemini z/amansızlığa.
Dudağımda biriken nem yanlız sana…
“İyi ki uzaksın bana”
Senden sonra çok değiştim ya…
Yürüyorum vurgulu bir aşkın ortasında
Söküp attım dilimin kelepçelerini…
Yokluğunun belasıyla hala telveli hüznüm
Gözlerimin kahvesi sütsüz
Ama yine de seversin bilirim…
Sus ve anlat…
Güzel ellerinde büyüttüğün saklı bir umut
Acımsı sevdaların kanamayan bekleyişlerini unut
Gülüşlerimi serperken kanayan yaralarına
Nazende ruhumu iplik iplik doku çiçekli dallarına…
“İyi ki uzaksın bana”
Yoksa böyle mahkum olmazdım sana
Kağıdı, kalemi yormadan seviştiremezdim ki
Vuslatın cennetini düşleyemezdim buncadır
Yüreğine değdiğim yerden mısralarına akıp
Ben’i yazamazdım aşka tutuklu avuçlarına
Şimdi en ateşli kelimelerini hazırla,
Ben geliyorum tenha yüreğimle yokluğuna.
Güzelim an’ların varlığına doğ(y)maya…
“İyi ki uzaksın bana”
Nasıl gönül aydın derdim her sabah…
Gecikmiş bir sevdaya sadık geceler biriktirirken
Sen’li an(ı)lar sunmuşum güneş vurunca baharsı zamanlara
Gün gelir soğurdu öpüşmeler zannımca
Yanıldım… Kor’dun… Tenimde har… Yüreğimde yar…
Göğsündeki ateşi yazdığında bana, buralardaydı efkarım
En çok düşlerimde d/üşüyorken sana
Elleri bağlanmış masallarda yandım
Ne kadar gerçektiler bana…
Sus ve anlat…
Kelimelerin kifayetsizliği nereye kadar…
“İyi ki uzaksın bana”
Nasıl dumanlı başım… Yoksun…
Ama varsın… Ben’deki sen’e yakınım ya…
Bu yüzden sana ıssızdır sevişlerim…
Uykuya delirirken gözlerim “öp beni” desem
Sabaha çıkmaz hoşça kalan düşlerim
Kim bilir kaçıncı kere seni özlerim
“Sana ihtiyacım var…” derim.
Şeytan daha konuş diyor ya…
Neyse dua et tenimin tuzuna…
İyi ki uzaksın bana
Nefesim kadar…
Yoksa… Yoksa ölürüm yar…
AYŞEGÜL TEZCAN |
