ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Tek kişilik kalabalıktır aşk.
Aşk tek kişiliktir; ikinci kişiye bilet yoktur.
Kendinin yayasıdır aşkta ikinci kişi, kendinin mayası;
herkes kendi sevgisini sever…

aşk nedir İncil’e göre? nedir Tevrat’a, Zebur’a, Kur’ân’a göre?
Bu kitaplardaki aşklar neyin rengine göre?

insandır, insan aslolan: insana göre!

bir bedeni o kıyısızlığa bırakma saati geldiğinde
gitmek bir yalnızlıktır.

Bütün gitmeler yalnızlıktır.Kalmaya göre…

ALINTI

Kendine iyi bak bir veda degil, elveda cümlesidir cogu zaman...
O üç kelimeden çok daha fazlasını gizler içinde.
Kendine iyi bak, çünkü bendan sonra ben yanında olmayaçağım,olmamı istesende istemesende..
Sevdim bir zamanlar seni hala seviyorum ve benden sonrada mutlu olmanı istiyorum.
Olurda bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.
Kendine iyi bak çünkü bundan sonra kendinden başkası olmayacak yanında sana bakacak,Ben olmayacağım.
Kendine iyi bak ve beni düşünme çünkü bende seni düşünmeyeceğim artık.
Arama sakın beni yazma çünkü ben yazmayacagım.
Sil beni yüreğinden çünkü ben silecegim.
Fakat yaşanılan,paylaşılan güzel şeylerin hatrına sana yürekten mutluluklar diliyorum.
Ben bir daha dönmemek üzere gidiyorum....
Kendine iyi bak aramızda gecen her şeye rağmen benden sonra iyi olduğunubilmeyi tercih ederim.
Aslında bilmem çok önemli degil, iyi olduğunu var sayacağım.
Seni bir daha asla görmemek üzere gidiyorum.
Seni kendinle başbaşa yapayalnız bırakıyorum.
Biliyorum kendini bırakacaksın benden sonra o yüzden bak diyorum...
Aslına bakarsan çokta fazla umursamıyorum.. Ahhh...
Kendine iyi bak derler ve giderler..
Tutukuyla sevenler bazen birden fazla söylerler bunu çünkü onları ayırmak eti tırnaktan ayırmak gibidir, kolay kolay kopamazlar onlar...
Sürec çok acı vericidir, yürek parcalayıcıdır.
Her seferinde azalan umutlarla geri döner ve yine kendine iyi bak sözleriyle ayrılırlar.
Taaki umutta sevgide tükeninceye kadar,
Taaki son elveda mezar sessizligine bürününceye kadar.
Tutkunun ötesinde sevenler bir kez kendine iyi bak derler ve giderler...
Onlar bu acıyı bir kezden fazla kaldıramayacaklarını bilirler..
Kendine iyi bak derler ve giderler.
Bu sözlerin içinde ihanet yok hiç bir zaman olamaz derler ve giderler...
En büyük ihanet degilmidir aslında seveni,ihtiyacı olanı yüz üstü bırakıp gitmek.
Kendine iyi bak derler ve giderler...
Seni suskunluğa mahkum edip giderler.
Seni parcalara ayırıp en büyük parcayı yanlarına alıp giderler.
Seni senden alıp giderler.
Dha kötüsü suçlayamazsın onları tüm bunlar için.
Kendine iyi bak diyip gidenin gecerli bir nedeni vardır elbet, suclatmaz kendini...
Savaşmadıkları için kızarsın ama suclayamazsın.
Savaşmışlarsa yenildikleri için kızarsın yine suclayamazsın,
Ayrılın kacınılmazlığına inandırır seni.
Kendine iyi bak derler ve giderler...
Elinden umutlarını, düşlerini, sevgilerini alıp giderler.
Bir tek anıları bırakırlar geride
Birde hatırladıkca gözyaşlarına bogulasın diye unutulmayan nameler.
Arkalarına bakmadan cekip giderler eger yalnız kalmışsan çünkü insafsızlıklarını görmek istemezler.
Herşey o saniye orada bitsin, kapansın bu sayfa isterler.
Bitti diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
Kırıldım ve affedemiyorum diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
Seni istemiyorum artık, hayatımdan cıkaracagım ama bilki hiç unutmayacagım diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
Biliyorum cok kanayacaksın ama daha iyisini yapamıyorum diyemedikleri için kendine iyi bak derler.
Vijdanlarını rahatlatmak için kendine iyi bak derler.
Çünkü o kan uzun zaman akacaktır ve o yara asla kapanmayacaktır bilirler.
Kendine iyi bak bir noktadır coğu zaman kendine iyi bak deme bana.....
Sadece kötülükler noktalansın isterim ben, oysa sen iyisin.
Sen gözümdeki ışık, dudagımdaki tebessüm,
Sen içimdeki sevincsin,
Sen hayatımdaki neşesin,
Sen yolumu aydinlatan,
Sen dert ortagım,
Sen gönül yoldaşım, Sen bitanesin,
Kendine iyi bak deme bana nokta koyma.
Keşke böyle yaşanmasaydı bazı şeyler,
Keşke affedebilsen beni,
Keşke bende affedebilsem,
Keşke döndürebilsek zamanı geriye.
Nafile...
Ama yinede gitmesen olmazmı, bitmesek olmazmı?
Sen eksikken ben nasıl tam olurum,
Senden kalan boşlugu kimlerle doldururum?
Savaşsak aramıza giren şeytanla olmaz mı?
Hani büyük aşklar her türlü engeli aşardı?
Hani gercek dostluklar her sınavı gecerdi?
Hani sevgi eninde sonunda kazanırdı?
Hani hayatta hiç kirlenmeyecek degerler vardı?
Hani en büyük zaferler en kanlı savaşların ardından kazanılırdı?
Bunların hepsi yalanmı?
Sahiden gitmesen olmazmı?
Bitmesek olmazmı?
Peki ozaman senin istedigin gibi olsun...
Öyleyse sende KENDİNE İYİ BAK............

Alıntıdır

Bilmeyeceksin

Seni tanıdıkdan sonra,
Hayatımda hep sen vardın.
Seninle yattım,seninle kalktım.
Ama sen benim neler hissttiğimi,
Hiç bir zaman bilmeyeceksin..

Hep uzakdan sevdim seni,keremin aslıyı,
Mecnununn leylayı,sevdiği gibi.
Benimde seni onlar gibi,sevdiğimi,
Sen hiç bir zaman bilmeyeceksin.

Halbuki,her gün benimlesin,
Gözlerimin önünde,kukaklarımda sesin,
Sen benim canım her şeyimsin,
Seni ölesiye sevdiğimi sen,
Hiç bir zaman bilmeyeceksin..

Gideceğim buralardan, böyle olmayacak.
Burada kalırsam hayatım alt üst olacak,
Bu kadar çok,ölesiye severken seni,
Senin bu aşktan hiç haberin olmayacak..

Yıllar sonra dönerde bulamazsam seni,
Sende çoluk çocuğa karışmış olursun belki,
İşte o zaman bu yaşadığım aşk içimdeki,
Yıllaca tatlı bir anı olarak kalacak inanki...

Olurya dönemezsem,şunu bilmeni isterim.
Seni o kadar çok sevdimki? hiç sorma,derim,
Böyle bir aşkın uğruna,kendimi feda etdim.
Ama sen bunu hiç bir zaman bilmeyeceksin....

Boşuna tüketiyorsun kendini… çünkü her yeni günle uyanıp , herşeyi herkes gibi , hiçbir şey olmamiş gibi yaşamak senin de hayatın.. sen de böylesin… içinde çıkan yangınlardan dolayı hiçbir itfaiyeyi aramdığın gibi , ölende sen(sin)… tek kişilik bir cenazeyle her gece toprağa giren de sen(sin).. kendi ölümüne ağlayan da… SEN(SİN)…

Uyandığında yeni bir sabaha , ölmediğine içerleyip , gözlerinden duvarlara kusma arzusuyla mide fesadından kıvranan…

Sokak başlarında ki girilmez levhalarını kalbine taşıyan…

Hayatın ergen çocuklarına bozuşup , illegal mitinglerde tutuklanan…

Seni anlamadı diye iki gözü iki çeşme ağlayan …

Sen ; hayata pasaklı düşmüş bir kadın…

Sensin işte tüm bunlar!

Kapsama alanlarına girdiğin günden beri .. yüreğinde derin darbeler yapacak birinin bilgeliğini bildiğin günden beri.. gülmeyi unutan yine sensin… sonsuz sandığın her sevdada acı çeken sendin.. sevdalar sonsuz değildir.. ancak sonsuzlar bir sevdaya dönüşür .. öyleyse artık bekleme… yürü ve çarp kapıları..

Ve..

Unut…

Unutabilirsen…

şubat a

gitme desem temmuz a ..

kalır mı?

dursa ya !

biraz daha kalsa..

henüz hazır değilim ağustos a...

uygun bir vakite nisan ı çağırsak?

gelir mi geri?

gelse ya !

çok özledim onu..

yok, ben şubattan bahsediyorum..

yağmurda güzeldir herşey..

nihayetinde herkes ve her yerde öyleydi...

yağmur şubat a yağıyordu..

avazım çıktığı kadar bağırsam?

duyar mı?

duysa ya!

sanırım asıl onu özledim ben..

şubat ı..

offfff !

şubat... duysan da gelsen..

ama nisanda gitmesen..

gelse..

ona gecelerimi verirdim..

yıldızlarımı..

hem mavi güller toplardım ona..

sonra saçlarında dolaştırırdım parmaklarımı..

duyar mı?

duysa ya?

offf..

şubat...

duysan yaaa !!

Hüznüm gözlerimden okunur … ve bakmasını bilen herkes görür içimde büyüyen eLem’i.. tebessümlere hapsettiğim ve asla öpülmesini beklemediğim dudaklarım kandırmasın seni…

neşeyle oynattığım ellerime bakıp aldanma… nazenin parmaklarımdaki kalem kalbimin resmini çizer sayfalara.. ve hep güçlü gibi gözüken ben , gecenin içinde en zor saniyeleri büyütürüm, saatler içinde.. hayatla aramda ki nahif bağ orta yerinden kopacak diye beklemedeyim…

ardından bir nokta olup yok olur muyum bilemem… bildigim tek sey yorgunluktan – daha yeni bahar düşmüş -saçlarımda , sonsuz yangınların çıktığı… bir kibrit çöpünün alevinde bile kule donen ben… ve nereden estiğini kestiremediğim bir ikindi sonrası rüzgarla savruluşum… aşıklanmak bize göre değildi… bu yuzden aşktan bir vahy inmişti avuçlarımıza.. ve uykularım(iz)dan bir daha uyumamak üzere uyandırılmıştım/k. Gerisinde kaldığımız omuzların ardından sabrı büyüten duaları ezberlemekti bize düşen… geçmişle yasamak ne kadar doğru bilmiyorum ve bilmekte istemiyorum.. ama gecmis zaman kipinde olmeyi beklemek zor ve ağır bir imtihan..
ZuLeyha Yusuf ‘u çok özlemişti… ve Allah “Zuleyha seçilen bir kadındır” demişti…
…
Ben bilmek ve bilinmek isteyen.. ben hüznün nimetlerine müptela olan LeyLâ.. ben belki ZuLeyha..ben belki maşûk , yollarda eriyip biten bir bedevi.. bedeninden boncuk boncuk teriyle yok olmaya dahil bir mavi hüzün…
Ben griye boyanmış bir ömrün emanetçisi.. yorgun ah ‘larda dirilen af …
Bitti beklemelerim.. bitsin beklemelerin…bitti tüm güzel sevdalar.. geriye kalan sadece an’lar…
Ve sen .. gönül yangınını yüreğinde nazlı bir çocuk gibi büyüten kocakarı…
Bırak herşeyi…
Bil…
Herşey…
ya da
hiç bir şey …
sana ait değildi… ve asla da olmayacak…

bütün gürültülerin içinde ...

içimde derin sessizlik..

yorgunum ...

içimde ince bir sızı..

bir sürü kadın sesi..

yankılanip duruyor beynimde..

ah bir sussalar..

yarası kabuk baglamış bir acı..

acının altında sen varsın sevgilim..

ellerine dokunup bırakalı yıl oldu..

yılların içinde kaybolan da sensin sevgilim..

üsküdar iskelesine demirledim gözlerimi..

doldurdum ciğerlerime dumanı

galata kulesine karşı..

kalmayınca yazacak dermanı.

meleklerin günahlarımı..

galata kulesinden saldım ruhumu ...

az bekle..

ölmek üzereyim..

haziran hali hazırda kapımda dikilivermiş..

çok şey biriktirdim onca yıl yüreğimin sır odalarında...

işkenceden kurumus damarlarım..

bir sevgili..

bir aşk..

bir hüzün.. bir terkediliş..

saçlarımın her bir teli kadar tek tek seni kopardım içimden..

kanadın ..

sen kanadıkça yıllar beyaza boyadı...

beni

sen

boyadın...

üşüyorum...

haziran hali hazırda kapımda..

bir gülsen bitecek..

haziranda.. hayatta..

o zaman bitecek ..

ve s10 noktayı sen koyacaksın..

sibel büyük

31mayıs2007