fiogf49gjkf0d Arabesk ve yalnız-karanlık gecelerden biriydi yine.Arşivi karıştırıp uzun zamandır dinlemediğim ve bir o kadar anısı mevcut olan şarkıları dinliyordum sırayla.Nerden çıkmıştı ki bu nostalji yine?
Unutamıyordum hiçbir şeyi malesef.İyi-kötü...Hiçbir şeyi...Zombiler gibi yaşıyordu içimde her şey.Ve en umulmadık anlarda çıkıyorlardı kuytularından.Kanımla ruhumla besliyordum onları.Bu yüzdendi belki de günden güne tükenişim...
Köksüz ağaçlar,gecekondular gibiydi sevmelerim.Temelsiz ve dayanıksızdılar.Şizofrenik bir iplikle bağlıyor ve tutunuyordum hepsine.Saçmalıyordum işte :)
Ve sanırım tuğlalar örüyorum her geçen gün etrafıma.Tüm aydınlıkları dışarda bırakarak kendi karanlığıma hapsolmak gibi obsesif bi düşünceye tutulmuşum.Ve yine yok temelim...Biri gelecek bir gün, ve bir tekme savurarak yıkacak duvarlarımı...Ve yine,hep yine enkazın altında ezilecek benliğim!..
Zamanın akmayı kestiğini hissediyorum şuan.Arada bir gözüm takılıyor saate ve hep aynı dakikayı gösteriyor nedense :)Yalnızlığım bu kadar mı hoşuna gidiyor hayat?Bu kadar çok mu seviyorsun beni karanlığında boğmayı?Sigaralar izmarit oluyor,satırlarım uzayıp gidiyor ama gece bitmek bilmiyor...Sıkıldım!...
Sarhoş olmak vardı şimdi zil zurna.Ne vakit umrumda olurdu ne bitmeyen gece.Sızıp kalırdım odamın bir köşesinde...Ve sabah oluverirdi...Ve ertesi gece için yeni bir nevale arayışıyla geçiridim günü...
Kanım damarlarımda menderesler çizmekte şuan:)Alabildiğine yavaş ve üstüne üstlük alüvyalsiz:)Birden gözlerimde,bileğimden bir kesik vasıtasıyla dışarı çıkmış olan damarımdan süzülen kanlar belirdi.Damla damla yere süzülüşü ve ona dikilen kaskatı gözlerim...Keşke her şeye öyle kaskatı bakmayı becerebilseydim...
Ne yazıktır ki çok şey görmeyi umuyor bu lanet olasıca gözler.Büyütüyor her şeyi.Derin manalar yüklüyor her şeye.Ya sonra?Ne kalıyor ki payına koskoca bir boşluktan başka?Silik izler...Hayali siluetler...Ve aslında koskoca bir hiç!..
Yazdıklarımın da zerre kadar manası yok.Düşüncelerimin de olmadığı gibi...Zamanı öldürebilmek umuduyla akıyor kelimeler bilinmezlere doğru işte.Hepsi bu...
Yine yarın bunları okuyacak ve güleceğim.Ve sonra bir küfür sallayacağım kendime.Sonra küfür ağır gelecek,ağlayacağım.Yine küseceğim kendime...Sonra ne yapıyorum ben yahu dercesine güleceğim.Ve yalnızlığımın şizorfenik belirtilerini fark ederek yine ağlayacağım!..Hep aynı nakarat yani...
Korkuyorum ben aslında...Kendimden ve bana yakın olabilecek her şeyden.Nakaratlaşmasından korkuyorum yaşayacaklarımın.Hep aynı makamdan,hep aynı minör tonla başlayan,hep aynı şarkıları besteleyecek olmaktan korkuyorum.Belki de yalnızlığımla ön sevişmemi bu denli uzun tutuyor olmamın sebebi de budur...Bilemiyorum hiç!..
Ve sanırım yalnızlığım becerecek beni bu uzun soluklu sevişmenin sonrasında.yeni yalnızlıklara gebe kalacağım.
Daha da yazılabilecek bir şey kalmadı.Daha ne kadar saçmalayabilirim ki :)Saate son baktığımdan bu yana tam 3 dakika geçmiş...Demek ki gece de vaz geçti sonunda benden.Demek ki gidebilirim artık yatağıma.Demek ki yeni bir kabusa uzanabilirim mavi renkli çarşafımın altında.Demek ki susabilirim artık.Demek ki... | 
