ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Aaaa..... Bu şahıs odalarda log topladım hepinizi rezil ederim diyen, şubeleri ve ana merkezi ile destekler sağlayan bilişimci mi?

Bu köyün en başta ismi yanlış. Köy olması yanlış.
Köy insanı çilekeştir, saftır. Köy insanı imece usulü çalışır, yardımı sever. Köy insanı çıkar düşünmez, misafirperverdir. Köy insanı gösteriş, sükse nedir bilmez. Köy insanı birbirinin toprağına göz dikmez, birbirinin namusuna bakmaz. Köy insanı özverilidir. Köy insanı ......................


Masalın Aslı!


MASUM İNSAN MASAL DİYARINDA

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, bir şehir kurmuş birileri. Bir yerlerden gelen, seyyah misali dolaşan saf ve temiz kalpli insanlar bir bir akın etmişler bu şehire. Zaman ilerledikçe çoğalan nüfusla bu şehire yönetim ekibi kurulmuş. Sıradan insanları alıp başkan, kaymakam ve muhtar seçmişler. İlk o zamanlar atılmış hırs tohumları bu şehre. Nüfus çoğalmış ve bu şehire göç edenler arasında aşk ilişkileri, arkadaşlık ilişkileri, hatta çıkar ilişkileri başlamış. Zamanla alış veriş yapmayı keşfetmişler bu insanlar ve zamanla kılığa göre itibar başlamış. Kılığı kıyafeti olmayanlara ne saygı duyulmuş, ne diyalog sağlanmış. Ve yine zaman ilerledikçe kadınlar arasında en güzel olma yarışı, cazibe savaşı başlamış. Erkeklerin ise önemli bir kısmında aynı kadını beğenmek yüzünden yaşanan gerginlikler başlamış. Herkeste bir "illede ben" cilik başlamış. Gitgide bağlar kopmaya, yeni geldiklerinde tanışmanın verdiği mutlulukla birbirlerini seven insanların aralarında gerginlikler çıkmaya başlamış. Birde şehirde görev alma savaşı, birbirilerini yıldırma girişimleri başlamış ki, şehir bir kazan olup fokurdamışta fokurdamış. İkiyüzlülük, sahtekarlık, yalan ve hilelerden edinilmiş malzemeden bir aş çıkmış ortaya. Ne pişmiş bu aş, ne de çiy kalmış. Bir gün yeni insanlar gelmeye başlamış bu şehre. Baharat kıvamında biraz. Belki lezzet verir diye bu yemeğe, karışmışlar malzemenin içine. Biraz daha kaynamış kazan. Bir zaman sonra bakmışlar ki, baharatlar kokusunu bile veremeden kaybolmuşlar aşın içinde. Baharat bile yetmemiş yemeğin zehrine.

Sonra ne mi olmuş?

Kendi zehirli malzemeleri ile kaynattıkları yemeği yemekten aciz kalan bu insanlar, baharata atmışlar kabahati. Kimse kabul etmemiş benim kinim, benim nefretim, benim yalanım, benim hırsım, benim çıkarım, benim hatalarım bu yemeğin tadını veremedi diye.