ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Yokol...

Netice...

    180 cm...

Sööle bakalım;En son kime hangi yalanı sööledin...

ADA
Bir zamanlar, bütün duyguların üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk, Üzüntü, Bilgi ve tüm diğerleri, Aşk dahil.

Bir gün, adanın batmakta olduğu, duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi, adayı terk etmek için sandallarını hazırlamışlar.
Aşk, adada en sona kalan duygu olmuş.
Çünkü, mümkün olan en son ana kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman,
Aşk, yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik, çok büyük bir teknenin içinde geçmekteymiş.
Aşk,
"Zenginlik, beni de yanına alır mısın?" diye sormuş.
Zenginlik,
"Hayır, alamam. Teknemde çok fazla altın
ve gümüş var, senin için yer yok." demiş.
Aşk, çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir den yardım istemiş.
"Kibir, lütfen bana yardım et!"
"Sana yardım edemem Aşk.
Sırılsıklamsın ve yelkenlimi mahvedebilirsin."
diye cevap vermiş Kibir.
Üzüntü yakınlardaymış
ve Aşk, yardım istemiş:
"Üzüntü, seninle geleyim..."
"Off, Aşk, o kadar üzgünüm ki, yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk ın yanından geçmiş
ama o kadar mutluymuş ki,
Aşk ın çağrısını duymamış.
Aşk, birden bir ses duymuş:
"Gel Aşk! Seni yanıma alacağım..."
Bu Aşk tan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk o kadar şanslı ve mutlu hissetmiş ki kendini
onu yanına alanın kim olduğunu öğrenmeyi akıl edememiş.

Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşk a yardım eden, yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu fark eden Aşk, Bilgi ye sormuş:
"Bana yardım eden kimdi?"
"O, Zaman dı" diye cevap vermiş Bilgi.
"Zaman mı?
Neden bana yardım etti ki?" diye sormuş Aşk.
Bilgi gülümsemiş:
"Çünkü sadece Zaman Aşk ın ne kadar büyük olduğunu anlayabilir..."

En sonunda öğrendim galiba,

Aklımı kullanmayı..

İyice tanımadan hiçbir insana bağlanmamayı..

Kimseye güvenmemeyi.

Beni takmayanı takmamayı.

Karşılıksız sevdalarda üzülmemeyi.

Verdiğim değeri hak etmeyen insanları silmeyi...

Arkama,dönüp,bakmamayı..

İnsanları,değiştiremeyeceğimi
Özellikle yalancıları…

İnsanların dolduruşuna gelmemeyi..

Çamura taş atmamayı..

(Mutlaka üstünüze sıçrar.)

Hiç kimse için kendime olan saygımı

Yitirecek bir şey yapmamayı..

Belki ve keşke ile başlayan cümleler kurmamayı..

Gözyaşlarımın değerini bilmeyi

We onları değmeyecek şeyler için harcamamayı..

Bir çift tatlı söze kanmamayı...

Ben izin vermeden kimsenin beni üzemeyeceğini..

Kendimin her şeyden önemli olduğunu

                 ÖĞRENDİM...

Minicik kalp bu denli duyarlı iken;

Acaba kaçımız on kıtayı ezbere biliyoruz………!

                 NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE...