ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

izleyiniz...

Harwest : Yüreğine sağlık ronam çok güzel bir paylaşım Allah Razı olsun

Aynen...

Torpil demek çok manasız bir kelime olur. Şu bir gerçektir, dua Allahla pazarlık aracı değildir, yani duam kabul olsun diye dua edilmez. Dua sadece Allaha bir yakarıştır. O ki, KARANLIK GECEDE, KARA TAŞIN ÜZERİNDE YÜRÜYEN,KARA KARINCANIN AYAK SESLERİNİ BİLE DUYAR; bizide duyacağı aşikardır. Lakin insanlarında Allaha karşı bazı borçlerı vardır, bunları saymama gerek yok sanıyorum.

Konunun diğer yüzü şudur, Referansa gerek tabiki yokdurdur. Dünyada yaşayan nefes alan her canlı Allahındır, özellikle insan daha övgülü varlıktır. Akıl almış, sağlık almış, sıhhat almış, dünyanın lezzetlerini almış canlıdır, sizce bu yeterince şanslı olduğumuzu veya yeterince övgülü olduğumuzu ıspatlamazmı...

Araya aracı koymak doğrumu yanlışmı tartışılmaz, o insanın o anki pisikolojisiyle ilgilidir. Yani insan duasının kabul edilmesini  çok ister ve daha derin yakarış içindedir. Bunun için araya aracı koymuştur. Ama ne derece yanlış onu bilmem Onu fetfa vermeye yetkim yok.

Ama torpil denince olmaz. İnsanla hak arasında torpil olmaz, bunun n basit örneğini Peyganberimiz Hz. Muhammed ( s.a.v )  ıspat etmiştir. İslamın ilk doğduğu dönemlerde köleler ve efendiler vardı ve Hz. Muhanmmed ( s.a.v ) bu köle efendi ilişkisini ortadan kaldırmak için çok mücadele vermiştir. Bu da insanların eşit olduğunu ıspat eder.

Çok güzelmiş ya...

Aslında bu merak, yani bu müziği çok sevdiğim için ismini öğrenmek amaçlı koydum. Ama bunu bir oyunada çevire biliriz; ne dersiniz

Bilin bakalım bu müzik kime ait... 

TIKLAYINIZ...

Gelibolu kara savaşlarının başladığı ilk günlerde,yarım adanın güneyinde ileri hatlarda bulunan  26. alayın taburları karşılarındaki kendilerinin 9 misli fazla askerle mücadeyi kahramanca sürdürüyorlardı.Hatta 9. tümene ait 8 adet bölük ilk gün yapılan savaşlarda düşmanın 2 taburu karşısında yapa yanlız kalmıştı. Üstelik 27 nisan tarihinde mortokoy civrından fransızlarda kereviz dere bölgesine doğru taarruza geçmişlerdi. Buradaki birliklerimize takviye gerekiyordu. Gelibolunun kuzeyindeki 5 ve 7. tümenlerinin bu bölgeye sevki emredildi.5. tümene bağlı olan 17. piyade alayı deniz yoluyla kilit yaya geldi.9. tümenin emrine verilen bu birlik yaya olarak eceabat ve kilit bahiden geçecek ve havuzlar mevkiinde konaklıyacaktı.Anlatacak olduğumuz bu olayın kahramanı yrb.Hasan bey birliğinin tam önünde ilerliyordu.Bu vaziyette kilitbahiy köyünün tam ortasına meydan çeşmesine gelmişlerdi.Normal bir köydü ve diğerlerinden farksızdı. Etrafta koşturan çocuklar,su testilerini doldurmaya çalışan kadınlar.

Yrb. hasan orada ilginç bir olaya şahit oldu, tüyleri dökülmüş  ve vicudu yara bere içinde bir köpek su içmek için çeşmeye ilerliyordu, fakat insanlar onu çeymeye koymuyor ve uzaktan taş atıyorlardı,yrb. hasan atından indi ve köpeği yaralarından ve vicudundan akan irinlerinden tiksinmeden kucakladı veçeşmeye götürdü. Önce susuzluğunu giderdi sonra karnını doyurdu ve yanına alarak yola devam ediyorlardı.bu Köpeğe neden bu kadar ilgi gösterdiğine askerleri anlam veremiyor ama sormayada çekiniyorlardı, bir gün bir asker dayanamadı ve sordu. Cevap şuydu.

---Çünki cenab-ı hakkın  kıyamet gününde neden bu köpeğe merhamet etmedin sorusundan korktum.

Köpeğin adını CANBERK koymuştu, canberk gün geçtikçe iyileşiyor ve tüyleri yeniden çıkıyordu. Yeni hayatına alışmış ve mehmetcikle beraber en çetin savaşlarda türk siperlerine mehmetcikle birlikte atlıyordu. Savaşlar çok çetindi ve özellikle fransız askerlerinin sonu gelmiyordu. Hatta bazen Türk siperlerine gece baskın yapıyorlardı, ama canberk geceleri gözünü bile kırpmadan duruyor ve havlayarak ortalığı ayağı kaldırıyordu.Tam manasıyla iyileşmişti.

11 tenmuz günü sabahleyin şiddetli çatışmalar meydana gelmişti.Önce fransızlar taarruza kalktılar, ama yorgun mehmetcik gene düşmanı püskürtmeyi başarmıştı, ve ardından mehmetcik fransızlara karşı taarruza geçti.Düşmanı saklandığı siperlerden kaçırmayı başardılar,ve düşman geri çekilmeye başladı, etraf fransız cesetleriyle doluydu.Mehmetcikler şehit arkadaşlarının defn işleriyle ve yaralıların sargı evine nakliyle uğraşırken yrb. Hasan bir fransız askerinin ölü gibi yattığı halde kıprdadığını hissetti. Yanına gidip yaralı ise sargı emri için naklini isteyecekti ve fransıza yaklaştı. Tam yarası varmı diye bakarken kalleş fransız elinde kamasını yrb.Hasanın göğsüne sapladı. Yere yığılan yrb Hasanın yarasından oluk oluk kan akıyor ve mehmetcik neye uğradığını anlamadan fransıza müdahele ettiler, ama geç kalmışlardı. imam geldi ve Kuran okumaya başladı. Yrb. Hasan imama La havle vela kuvvete illa billahül aliyyil azim duasını 33 kere okumasını istedi ve imam da okumaya başladı.İmamla beraber okumaya çalıştı ve yüzü iyice solmuştu.Uzaklardan gelen bir havlama sesi vardı ve sesin kime ait olduğunu biliyorlardı. Canberk geldi ve veli nimetinin yanına çöktü, ellerini yalıyor ve göz bebeklerinin içine bakıyordu, kalk diyor gibiydi, ama nasfile. Yrb. Hasan bir an ilkindi ve beni ayağı kaldırız dedi. Son emrini yerine getiren mehmetcik komutanını ayağı kaldırdı. Yrb. Hasan ufka bakarak

--- Neden zahmet buyurdunuz ya resul allah dedi ve oracıkta can verdi. Yüzünde tebessüm vardı. Yrtb. hasan  Kainatın efendisiyle gitmişti.

Askerler komutanlarının naaşını yere yatırdı ve üzerlerine Türk bayrağı örttü, ve bulunduğu yere defnetmek için bir mezar açtılar. Canberk veli nimetinin ayak ucuna bayrağın altına girmiş ve sessiz sessiz inliyordu, yalvarır gibi hali vardı. Mezar açılmış ve komutanın naaşı defnedilecekti, bayrak kalktı, ama canberk kalkmıyordu. Askerler irdelediler ama köpekte hiç hareket yoktu. Herkes şok olmuştu, canberk bayrağın altından yaradana yalvarmıştı ve komutanının peşinden gitmişti.

Komutanı defnettikten sonra ayak ucuna bir mezar daha açıldı ve canberkide oraya defnetmişlerdi...

Yağmurlu ve soğuk bir kış günü, yırtık pırtık paltolar giymiş iki çocuk kapımı çaldı.

"Eski gazeteniz var mı, bayan?"

Çok işim vardı. Önce hayır demek istedim, ama ayaklarına gözüm ilişince sustum. İkisinin de ayaklarında eski sandaletler vardı ve ayakları su içindeydi.

"İçeri girin de size kakao yapayım." dedim.

Hiç konuşmuyorlardı. Islak ayakkabıları halıda iz bırakmıştı. Kakaonun yanında reçel ekmek de hazırladım onlara, belki dışarıdaki soğuğu unutturabilir, azıcık da olsa ısıtabilirdim minikleri.

Onlar şöminenin önünde karınlarını doyururken ben de mutfağa döndüm ve yarıda bıraktığım işleri yapmaya koyuldum.

Oturma odasındaki sessizlik dikkatimi çekti. Bir an kafamı uzattım içeriye küçük kız elindeki boş fincana bakıyordu.

Erkek çocuğu bana döndü ve

"Bayan, siz zengin misiniz?" diye sordu.

"Zengin mi? Yo hayır!" diye cevaplarken çocuğu, gözlerim bir an ayağımdaki eski terliklere kaydı. Kız elindeki fincanı tabağına dikkatle yerleştirdi ve

"Sizin fincanlarınız ve fincan tabaklarınız takım." dedi.

Sesindeki açlık, karın açlığına benzemiyordu. Sonra gazetelerini alıp çıktılar dışarıdaki soğuğa.

Teşekkür bile etmemişlerdi, ama buna gerek yoktu. Teşekkür etmekten daha öte birşey yapmışlardı. Düz mavi fincanlarım ve fincan tabaklarım takımdı.

Pişirdiğim patateslerin tadına baktım. Sıcacıktı patatesler.

Başımızı sokacak evimiz vardı.

Bir eşim vardı ve eşimin de bir işi, bunlar da fincanlarım ve fincan tabaklarım gibi uyum içindeydi.

Sandalyeleri şöminenin önünden kaldırıp, yerlerine yerleştirdim.

Çocukların sandaletlerinin çamur izleri halının üzerindeydi hala. Silmedim ayak izlerini. Silmeyeceğim de. Olur ya; unutuveririm ne denli zengin olduğumu.

Siz sakın unutmayın ne kadar zengin olduğunuzu. Ben unutmayacağım.

Konunun anafikri : Her ne olursa olsun elimizdekilerin kıymetini bilmeliyiz ve bizden daha fakir olanları unutmayalım...