ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Hiçbirimiz kötü değiliz. Hiçbirimiz masum da değiliz. Her birimiz ne isek, oyuz. Kusursuz da değiliz, hatalı kod da değiliz. Hangimiz doğru, hangimiz yanlış, hangimiz günahkar, hangimiz namusluyuz?

Sen mi karar vereceksin? Ben mi bileceğim. Sen ne isen ben de o’yum. Koskocaman profesör, karısının yüzünü dayaktan tanınmaz hale getiriyor. Tinerci Adem, enkazdan çocuk kurtarıyor. Din adamı zimmetine para geçiriyor, hayat kadını böbreğini bağışlıyor. Neye göre iyi, neye göre kötü? Hepimiz önce insanız. Kusursuz değilim. Olamam da. Herbirimizin eksikleri, artıları, güzellikleri, çirkinlikleri, iyiliği, kötülüğü var. Bazılarımızın derisi siyah, bazılarımızın beyaz. Bazılarımız camide, bazılarımız kilisede, bazılarımız sinagogda dua ediyoruz.

Neye inanıyorsak oradayız, neyi seçiyorsak yaşıyoruz. Ne doğduğum yeri seçebildim ne ailemi. Sen gibi geldim ben de, ben gibi gideceksin sen de.

                                                                                                                                         XrememberMe

Yalnızlığın belirtisi terk edilmek midir yoksa terk etmek mi ? Hiç düşünmeyin. Yoksa yumurta tavuk hikâyesine döner bu iş. Yalnızlık hiç doymayan bir hayvandır hücrelerimizde gezinen… İnsanı sömürür, dört bir yandan sarar ve yeniden yaratır istediği surette… Kukla gibi oynatır perdenin arkasından…

Yalnız insan, ruhuna boğularak ruhsuzlaştırır kendini. Ne istediğini bilmez. Öyle alışır ki her gün şikâyet ettiği yalnızlığına, onsuz yapamaz olur. Çünkü en tehlikeli hastalıktır yalnızlık… Bir bağımlılıktır tedavisi olmayan… Yalnızlık gerçeklerle yüzleşmektir, bilmektir her şeyin boş olduğunu… Yalnız insanın hayatında hayal kurmak yoktur çünkü hayalden dönme gerçekler asalet yoksunudur ve bunu en iyi bilen yalnız insandır… Yalnız insan yalancıdır, nankördür. Ne zaman sorsanız ya memnudur böyle yaşamaktan ya da bıkmıştır yalnızlıktan. Lakin ikisi de koca bir yalandır. Çünkü yalnızlık ne memnun eder ne de bıktırır insanı. İkiyüzlü bir hastalıktır yalnızlık, tıpkı o kıpkırmızı zehirli elma gibi… Tatlıdır tadımlık olsun istenir ama bir kere ısırdın mı damarlarında dolaşmaya başlar. Yalnızlık ölüme kardeşlik etmektir…

                                                                                                                XrememberMe

Ulan eros ulan eros ne biçim bi şeysin sen ya ? Nasıl bir miyop hipermetrop astigmat karışımısın ? Hayır yani olması gereken kişiden kilometrelerce uzaktaki milyon tane insanı nasıl aynı anda vurabiliyorsun anlamıyorum ki. yazık ama bana !

                                                                                                                                XrememberMe

Şimdiye kadar öyle ahım şahım bi aşk hayatım olmadı hiç. 21 yaşına geldim bana kendiliğinden değer veren insan sayısı toplasan bir elin parmaklarını geçmez. ama şöyle bir olay var ki ne çektiysem ondan çektim.öyle çok konuşan sürekli insanlarla vakit geçiren bi tip hiç olmadım olamam da. hatta tam aksine bulunduğum ortamda ağzımdan kerpetenle laf aldıkları için varlığım fark edilmez bile çoğu kez. tek yaptığım gülümsemek, mecbur olmadıkça konuşmamak ve insanları gözlemlemektir. fakat gel gör ki kendimi yanında rahat hissettiğim ve duvarlarımı kaldırabildiğim insanlardansanız vay halinize! susmak bilmem car car konuşurum. ayıptır söylemesi bir de sesimin ayarı yoktur bağıra bağıra konuşurum, hele bir de heyecanlandıysam yapılacak en iyi şey ortamdan koşarak uzaklaşmaktır zira 5dk içinde kulak zarınızı patlatabilecek kıvama gelebilir desibelim.


neyse işte insanlarla bu denli farklı iki karakter olarak iletişim kurarken hep yaşadığım ve artık bir kanun haline gelip beni canımdan bezdiren şeyse şudur :  normalde kolay kolay iletişim kurmadığım ama aynı ortamı paylaştığım canım ciğerim kız arkadaşlarım geçen zamanla ve de uygun şartların sağlanmasıyla duvarlarım kalkmaya başlayınca gördükleri diğer benden pek bir etkilenir oldular. Ne hikmetse hep çok şaşırttım onları, farklı geldim, dikkat çektim ve sonuç olarak hiç ama hiç istemediğim şey oldu ve benden hoşlandıklarını öğrendim. Hatta bazılarınınki hoşlanmak tabirinin daha üstünde şeylerdi ne yazık ki. Bense onları arkadaşım olarak hatta kardeşim olarak gördüğüm için kaldırdığım duvarlarımdan bin pişman, değer verdiğim insanları kaybederek totomun üstüne oturdum kaldım hep öylece.


Geçen sene özellikle bu dertten en çok çektiğim yıl oldu psikolojik olarak zaten dipte olduğum bir dönemde dayanmamı sağlayan nadide şeyler olan canımın iki parçasını da kaybettim aynı şekilde  kendimden nefret ettim oğlum ne halt ediyorsun da bu kızlar bu hale geliyor diye kendime sövdüm. Arkadaşlık anlayışımın farklı olduğunu ayarımın olmadığını düşünüp insanlardan uzak durmaya bile çalıştım. Ha sonuç değişti mi ? tabi ki hayır. aradan geçen onca zamana ve kaybedilen dostluklara rağmen aynı şeyi yine yaşıyorum. bu kez çok değer verdiğim kardeşim dediğim birinden değil Neyse ki artık canıma tak etti biraz olsun konuşmaya, kendimi göstermeye başladığım her kızdan aynı şeyi görmek daha da sessizleştirdi beni sus sus sus içim şişti niye konuşmuyorsun sen niye bu kadar sessizsin ya diyenlere cevap olsun konuşunca çok mu iyi oluyor ?!  sağolun almayım ben, iyiyim böyle.

                                                                                                         XrememberMe

Hayatın saçmalığının tam da ortasında yine en başa dönmüş geçen zamanın hiçbir şeye çare olmadığını farketmişken habersiz gelen bir ölüm daha da bitirdi beni söylenecek söz yok kelimeler anlamsız. Şimdi toparlanma zamanı her zaman olmam gerektiği gibi ayağa kalkma hiçbir şey olmamış gibi yola devam etme zamanı. 


Şu an için tek güç kaynağımsa bu cümleler


"Kaleyi sattım, Filler isyanda, Vezirim intihar etti, Bu arada atları da özgür bıraktım, Çevremdeki piyonlardan hayatım boyunca hiç medet ummadım ŞİMDİ ŞAH olduğunu düşünen varsa buyursun hamlede bulunsun.