SADECE YAZDIM...DÜŞÜNCELERİMİN ÖZGÜRLÜĞÜ...
Yaşananların sesi kulağımı çınlatmakta.
Gözlerimle okuduğum sessiz sözler ise,
İçime işlemekte...
``O beni sevmeden,ben onu sevmem``
``O benimle konuşmadı,bende konuşmam``
``O gelmedi,bende gitmem``
``O bana istediğimi vermedi,bendende beklemesin``
``O bana vurdu,ben onu yaşatmayacağım``
``Aynı düşüncede değilsen yanımda olma``
Yeter;susmuyor bencilliğin sesi.
Sevgi ve Şevkat sessiz çığlığında...
``Dinlensek bencilliği sustururuz`` diyor
Karşılıksız verilen sevgi bencillikle toslayınca,
Sesi hiç çıkmaz oluyor.
Seviyor ama görülmeyen sevgi sadece içte kalıyor.
Tabi nasıl olsa dünya batıcak,
Önce insanlık ölücekki,
O gün geldiğinde kimseyi düşünüp üzülmeyelim.
Dedirtiyor bencillik.
Kimse yapıcı değil,yıkıcı artık.
Yaşananların yanında sessiz çığlık hala,
İçimi açıtıyorsa demekki daha ölmemişim.
İnsanlığımla yaşıyorum...
Sevgi ve Şevkatle beslemezlerse nereye kadar bilmiyorum...
