fiogf49gjkf0d Amcası polisti Y nı. Kücüklükten bu yana onun üniformalarına bakar, şapkasını takar heveslenirdi. Polis olmayı kafasına koymuş ve sonunda bu emeline ulaşmıştı. Haklının yanında haksızın karsısında vatanına milletine hizmet etmeye yemin etmisti. İri yarıydı, aslan gibiydi...!
Onu çevik kuvvet yaptılar. Her türlü göreve gidiyor saat kavramı olmadan çalışıyordu. Kimseden bir sikayeti yoktu gittikleri olaylarda bazen darbe alıyor yaralandığı oluyor ama sesini bile çıkarmıyordu. Yorulduğunda içine bir bıkkınlık geldiğinde polis okulunda kendisine hatırlatılan bir sözü hatırlıyordu.
POLiS ÜŞÜMEZ, YORULMAZ, ACIKMAZ, UYUMAZ...!
Hepsini sineye çekiyor, meslek aşkına vatan aşkına bütün olanlara katlanıyordu.
Birgün toplumsal bir olayda görev başındaydı. İzinsiz gösteri yapanlar insafsızca polise saldırıyor, taş atıyor, sopayla vuruyordu. Kafasına gelen ince bir taş ile alnından akan kanı hıssedıyordu ama umursamıyordu. Etraftaki masum insanların zarar görmesini engellemek göstericilerin de biran önce durmalarını sağlamak için çırpınıyordu.
Bu arada göstericilerden birisi önune düştü. Genç bir kızdı. Onun elinden tutup kaldırmak ve yardım etmek için eğildi. Diğerleri yerdekı göstericiye vuruyor zannedıp üzerine çullandılar. Yüzlerce tekmenın yumruğun sopanın etkisiyle kendısınden geçmisti. Gözlerini hasta hanede açtığında her tarafı kırıklarla doluydu kıpırdayamıyor büyük acı çekıyordu.
Ayılınca ilk sözü şu oldu
O gosterici kıza ne oldu? Kurtuldu mu? Sağlığı nasıl?
**O bir polis...
etten kemikten yaratılmış,onunda bekleyeni var onunda bir sevdiği var ama o bekleyenlerinden,sevdiğinden vatanı ve milleti için geçecek kadar dağ yürekli,bir karıncayı incitmeyecek kadar da yufka yüreklidir...
O bir POLİS... Tum emniyet mensuplarina sonsuz tesekkurler!!!**
Alıntı | 
