ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

 sıradaki parça benim olsun

   ENTEL

sende hoş geldin prenses

kahveye teşekkürler inan şu an tek ihtiyacım

nerden bildin kahve istediğimi

hayat herşeye rağmen güzel

İnsanlar beni anlamıyor anne

Söylesene ben miyim yanlış olan

Sen bana hayatı öğretmedin ki anne

Nerde o her şeyden küçük mutluluklar çıkaran insanlar

Kimse babam kadar güçlü değilmiş anne

İnsanlar ufacık depremde yıkılır olmuş

Güneşin doğuşuna inanmaz olmuşlar

Kimse güneşin ışıklarında yeni umutlar taşıdığını bilmiyor mu anne

Çocukken her düştüğümde sana sığınırdım

Büyüdükçe yaralar kapanmaz mı oluyor anne?

Nerde alice in sihirli dünyası

İnsanları oraya götürsem mutlu olurlar mı?

Bu insanlar neden göremiyor anne

Mutluluğun sevgilinin bir gülüşünde saklı olduğunu

Umudun bir bebeğin gözlerinde gizlendiğini

Hayallerin denizin bir dalgasında bir o yana bir bu yana savrulduğunu

Bu insanlar yaşamayı unutmuş ya anne

Hayat da onları unutmuş

Martılar, nasıl hayata direndiklerini görmedikleri için

Uçmaktan vazgeçmişler

Onların hayata söyledikleri şarkıyı

İnsanlar çığlık bellemişler

Hep hayata suç atmışlar

Fark edememişler ki o hayatın onların olduğunu

İsterlerse dünyayı değiştirecek güce sahip olduklarını

Cennette bile ateşi yaşıyorlar bu insanlar anne

Ya da yaşamak istiyorlar

Kaderi siyaha boyamışlar da gökkuşağının varlığına inanmaz olmuşlar

Bu insanlar içlerinde kara delik oluşturmuşlar anne

Sonra da o girdapta kaybolmuşlar

Para uğruna en sevdiklerini satmışlar

Söylesene anne neden susuyorsun

Hep çocuk mu kalmalı bu hayata direnebilmek için

Yoksa ben yine düş mü görüyorum anne

Öyleyse uyandırma beni anne ne olursun

Ben böylesi karanlıklara açmak istemiyorum gözlerimi

Bırak anne küçük kızın kalayım düşlerimde

Sen yine masallar anlat bana uyumadan önce

Saçlarımla oyna dizlerinde uyuyup kalayım

Babama söyle eve gelirken

Yeni umutlar, güzel günler getirsin

Tüm insanlığa yetecek kadar olsun anne

Söz veriyorum kavga etmeyeceğim anne

Yeter ki salma beni bu lanet hayatın kucağına...

DOST

hani vardir ya her yerde
hissetmek istersin onun varligini
hani hep yanibaşindaymiş sanip
ismini söylersin dalginlikla
her an berabersinizdir
yaninda oldugunu unutuverirsin bir anda
sonra, sonra üzüldügünde o simsicak kollarini açar sana
sarilir aglarsin omuzunda doya doya
senin sorununu kendi sorunu gibi benimser
bir kolun bir bacagin olur adeta
ayrilmak istesen de koparip atamazsin bir türlü
sevindiginde ise senden fazla mutluluk duyar
o senin için farklidir bütün insanlardan
tabii sen de onun için
aranizdaki sevginin bitmesine izin vermezsiniz
kimse bozamaz aranizi
kimse araya girmeye dahi cesaret edemez
ne zaman yardima
ne zaman insana
ne zaman dosta ihtiyaciniz olsa
hep yanyana bulursunuz kendinizi
adeta zaman sizin için ayarlanmiştir
beraber gülüp beraber aglarsiniz
daima olumlu özellikler verirsiniz birbirinize
o sana gülmeyi ögretir sen ona kahkaha atmayi
o sana emeklemeyi ögretir sen ona yürümeyi
o sana okumayi ögretir sen ona yazmayi
ve bu böyle sürüp gider
işte bunun adina DOST derler

Dost

Sorunlarca kuşatılmışlığında,
Başın ellerinin arasında,
Derin düşüncelere dalmışsan,
Ve kendini değil,
Onu düşünüyorsan,
Sen dostsun.

Bakmayıp kendi çaresizliğine,
Seni düşünüyorsa,
Ellerinden tutmak,
Sana uzanmak istiyorsa,
Şanslısın dostum;
O da senin dostun.

bir parça huzurdu son umudum hep ağlamakla yanmış kağıtların sönükleriyle doldum

ben bir akarsuyun tek kolundan akıntıya kapılan bir kumdum taşların arasından geçip durdum

denizlerime ulaştığımda artk binlerce kumun içinde farklı olmadığımı gördüm

çakıl taşlı yolların adını ezberledim

adımı sorduklarında yok diyebilecek kadar çaresizdim 

 evim olduğu gibide memleketsizdim

kendi şehirlerimde kendi çocuklarımın katili oldu sözlerim

odam yırtık kağıtlardan oluşmuş birde

hayatımın harita metotları karelerine aşkı işledim

etten bir kemikti ellerim parmaklarımı dişledim

ben yazmak istemedim ki sen yokluğunla ben bu dünyadaki insanların acısını görmekten gözümün beyazına kanları işledim

beleş dağıtılan alıcısı olmayan bir kalpti gönlüm

sanki yalnızlıkların yarattığı kurumuş çukurlarda dolmuş bir göldüm aynı sularda her sene kendimle sürdürdüm hayatımı

hayatımın halini sorma bayat ekmek gibi bir nimetti

nimet ki ölmüş bitmiş şiirlerimde bana neleri gösterdi......

CANISIIIII

BAŞIN SAĞOLSUN ALLAH SİZLERE ÖMÜR VE SABIR VERSİN

ACIN ACIMIZ BUNU BİL

geçmişe götüren ve gülümseten hoş bir soru:)))))

                   239