Bu fotoğrafları gördüğü gibi inanan insanın mantığından şüphe ediyorum diyeceğim de, dememe gerek yok sanırım. İnsanımız her ne kadar büyük bir öfkeyle bu gibi olaylara tepkisini gösterse de, için için seviniyor aslında böylelerini görünce. Haklı olduklarının ispatı çünkü. "Aha işte çıktı gerçek yüzleri, alayı böyle bunların!" diye eşlik eden iç sesleriyle...
Diyorsunuz ki, bu kızlar anasının babasının korkusundan kafasını kapatıyor,ondan böyle.
E be güzel kardeşim,
Madem bu kız anasından babasından bu denli tırsıyor, sokak ortasında adamın tekiyle sarmaş dolaş öpüşme cesaretini nereden buluyor?! Üstelik poz verircesine... Kız saçını açıp çıkmaya cesaret edemiyor, fakat sokakta öpüşmeye cesaret buluyor. Hiç mi aklına gelmiyor başını örtecek kadar korktuğu babasının görme ihtimalini?
"Biz sokakta çok gördük böylelerini" diyeceksiniz. Ben hiç mi görmedim? Vızır vızır arabaların geçtiği İzmir-Manisa yolunda, yol kenarındaki direğe dayanmış vaziyette kendilerinden geçmiş bir çifti gören, sabahtan beri uyuklayan otobüs yolcuları, ne hikmetse bir anda uyandılar o tatlı uykularından. :) Alkışlar.. çığlıklar.. bağırışmalar aldı başını gitti.. Fotoğraf çekmeye çalışan mı dersin, kameraya alan mı...
Güldüm, geçtim.. Düşündüm kendi kendime.. "Keşke" dedim. "Keşke şu oyuncular artık daha farklı, daha inandırıcı senaryolarla çıksalar karşımıza.."
Ama ne gerek var ki?! | 
