| İçinde ünlem ifadesi (haykırış, sevinç, kıvanç, üzüntü, acı, korku, hayret, ürperti,
heyecan, nefret vb ani coşkunluklar) bulunan ve seslenme, hitap ve uyarı bildiren cümlelerden ve kelimelerden sonra gelir.
Örnekler:
- Komşular!
- Babacığım!
- Hemşehrilerim!
- Tanrım!
- Yazık sana!
- Aşkolsun!
- Hey baksana!
- Ey Türk gençliği!
- Hey! Biraz bakar mısın?
- Hişt! Buraya gel!
- Şşt! Sus bakayım!
- Ee, yeter artık!
- Aa! Bu da ne?
- Ah, ne yaptım!
- Eh! Fena değil.
- Ay, elim!
- Gitme ha!
- Hah, şimdi oldu!
- Hay Allah!
- Vah zavallı!
- Vay sersem!
- Aman dikkat! İmdat!
- Boğuluyorum!
- Simitçi!
- Çok ilginç!
- Ne kadar güzel!
- Çabuk eve git!
- Ne olur yardım et!
- Çık dışarı!
- Güm!
- Miyav!
- Ordular! İlk hedefiniz Akdeniz`dir, ileri!
Ak tolgalı beylerbeyi haykırdı: İlerle!
- Ne mutlu Türküm diyene!
- Dur, yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak bir devrin battığı yerdir.
- Kar, yılın ilk karı... Belliydi yağacağı. Kaç gündür neydi o soğuklar öyle!
- Bir hilâl uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor!
- Ey, bu topraklar için toprağa duşmuş, asker!
- Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.
Zamanla nasıl değişiyor insan!
Gökyüzünün başka rengi de varmış!
|
