Gamzelim’ e…
Sadece Adı Şiir
Sanırsın ki kâinatın en mükemmel kulu…
Gördüm! Son halini:
Yıpranmış bir ruh, uyuşmuş bir beyin
Dahası kendinden geçmiş et ve kemik.
Sen kendini aynada görürsün de,
Benim gözümle göremezsin.
Önce adam gibi sevmen lazım.
Bir Nisan! Yani biraz şaka gibi,
Dünden bugüne üç sene, dokuz ay ve on beş gün.
Saf insanî duygular içindeyken;
Sevmek, güvenmek, saygı duymak, sadık olmak…
Şimdi sana benzedim, bak!
Cesaretten yoksun, korkak, aptal…
Sözde değerlere sahip, egosunu dibine kadar yaşayan koca bir hiç.
Önce ağlamaktan bitkin düştüm.
Neden diye haykırdım, cevap: Hiç!
Girdiğin kalplerde saflıktan masumiyetten beslenen hastalıklar bıraktın.
Adı ya mağdur ya da Karabelzede.
Para pul, et peşinde menfaat işleri boş be yavrum!
Hırs ve intikam, senin yaşamak için yakıtın.
Şiirlerin gibi,
Sende yalansın, bu kocaman Dünya da.
Tek gerçek, Ölüm geldiğinde beni an.
Uğruna verilecek canım var diyene,
Allah Belanı Versin! Diyorum…
28.02.2010
Y.A. | 
