ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

  *Akşam yemeğini yalnız yerken birden anlatmak, paylaşmak istediğin binlerce cümlelerin olduğunu ve cümlelerinin boğazına dizildiği an...
  *Hastalandığınızda bir tas çorba pişireniniz yoksa, ameliyata girerken cüzdanınızı hasta bakıcıya bırakıp hakkını helal et diyorsanız yalnızlığı ve sevgisizliği iliklerinize kadar hissedebilirsiniz.
  *Arkadaşlarla içmek varken yalnız başına bilgisayarın başında içtiğin an...
  *İçerden nefis yemek kokularının gelmediği, hoşgeldin kızım/oğlum/sevgilim/arkadaşım şeklinde karşılanmadığın, bir eve ayak attığında...
  *The Doors dan PEOPLE ARE STRANGE şarkısını dinlerken sözlerin kendine ne kadar uygun olduğunu anladığınız anlar...
  *Yolda hiç biryere yetişme gereği olmadan yürürken, birden yağmur başlar. Kişi alışkanlık olarak adımlarını hızlandırır. Sonra anımsar ki nasılsa seni görecek, seni umursayan sırılsıklam haline üzülecek, seni seven biri yok. Adımları tekrar yavaşlatır, evine yalnız başına akşam yemeği için en uzun yoldan döner.
  *Gözlerinizden yaş düşerken kendi mendilinizi kendiniz aldığınız an.
  *Etrafınızı deli gibi dağıtmanıza rağmen kimselerin size laf söylemediği, kimselerin o dağınıklarınızı toplamadığı anlar. Dağınıklık hoş ama, bu noktada anlaşılan yalnızlık en az o eşyalar kadar dağıtır, toparlanamaz hale getirir insanı.
  *Sevdiğin şarkıyı en az senin kadar sevecek hiç kimsenin yanında olmadığı an.
  *Diğerlerinden olmadığın, biraz daha farklı olduğun için arkadaşlarının seni terkettiği an.
  *İstiklal caddesinde yalnız başınıza yürüdüğünüz zaman.  
  *Evde yaptığın yemeği tek başına yediğin, masaya oturduğunda bir kaç saniyelik sesizliğin olduğu an.
  *Yılbaşı akşamı eve gelirken sokaklardaki neşeli kalabalığı izlemek sonrasında boş evde birşey bulamamak.

Yalnizlik Korkusu

Sevdiğimiz eşyayı, dostları yada sevgiliyi.
Sonunda yürekte kalan hep ayni duygu, hüzün...
Çünkü yitirilene alışmışızdır, sevmişizdir, bizimle olan beraberliği keyiflendirmiştir. Çünkü o beraberliğe değer vermişizdir.

Ya o güzelliği yasarken; paylaşımı, keyfi, sevmeyi ve sevilmeyi birlikte hissederken...

Hep korkmaz miyiz? İçimizi en güzel anlarda bile hep sarmaz mı?
Ya biterse? Ya yok olursa bu güzellik?; endişesi..

Tabii ki bitecek. Yaşadığımız mutluluklar, hüzünler hep bitmedi mi?
Hep yerine başka başka hüzünlere, mutluluklara bırakmadı mi?

Gene ayni korkular, ayni endişeler...

Peki sahip olduğumuz güzellik için yitirme korkusuyla ağlamak niye? Kime? Ne için ? Biliyor musunuz?

Dökülen göz yaşları sadece kendimiz için..
O değere sahipken de, yitirdiğimizde de..
Çünkü bizi asil korkutan YALNIZLIK..

İçimizde hissettiğimiz o güzel duyguları uzunca bir süre tekrar yaşayamamak..

Özlemek, özlenmek, sevmek, sevilmek, sım-sıkıca sarılmak,
o bedenin canini, kanını hissetmek, sevişmek.. Hangisi kolay vazgeçilir hazlar ki?

Biten aşklarda da, biten ömürde de yanaklarımıza dökülen gözyaşları hep kendimiz için.

Çünkü merkez hep biziz, doymak bilmeyen egomuz..
Ve o egoyu doyurabilmek, hoşnut kılabilmek için ne kadar çok çırpınır dururuz.

Bizim sevdiklerimiz bizi muhakkak sevmeli, özlediklerimiz özlemeli,
doğrularımız her zaman tek doğrudur.

Ya yanımızda ki insan ? Onun egosu ? Arzuları, özlemleri veya usandıkları...

Ne kadar o sevdiğimiz insana karşı fedakarız?
Vermeden neyi ne kadar alabiliriz ki?

Bizler; hep ilişkilerimizde hesap kitap içinde değil miyiz ?
Her zaman denge.. Verdiğimiz kadar alalım, aldığımız kadar verelim hesapları yapar dururuz.

Sonuç YALNIZLIK .

Peki bu kadar yalnızlıktan korkuyor, yaşanılan güzellikleri,
paylaşımı bir daha yasayamamak endişesiyle kaybedeceğimiz
değere ağlıyorsak niye bu kadar ince hesaplar.

O değer bize mutluluk yerine hüzün, kargaşa yaşatıyorsa zaten vazgeçmeliyiz.

Yok eğer yaşamın sıkıntılarından biraz da olsa bizi alıp mutluluk veriyorsa o zaman gözyaşı yerine biraz daha akilci olmak daha doğru değil mi?
Sıkıca, hiç bitmeyecekmiş gibi o güzelliği, huzuru sonuna kadar yasamak varken neden korku??

Bilirsiniz.. Anılarımızda öylesine anlamlı, mutlu anlar vardır ki, kimi zaman onca geçen yıllara değerdir. Tabii ki bu değerler karşılık bulduğunda daha da değer kazanacaktır.

Eh iste o zaman bize biraz daha is düşüyor demektir. Daha çok özen...
Çünkü yasam içinde, ayni frekansı yakalamak o kadar zor ki...

Sevgiyi, özlemi birlikte yasamak doyumsuz bir hazdır.
Artık o sevdiğin insan kendin olmuşsundur.
Korursun, tıpkı kendini koruduğun gibi. Üzmekten, incitmekten korkarsın.
Artık hesap, kitap yapılamaz. ; Daha çok vermek vermek istersin.
Çünkü ego vererek de doyumu öğrenmiştir. Çünkü gönlünü ayna tutmuşsundur o sevgiliye. Çünkü yitirme korkusu askı ölümsüz kılar.

Çünkü ayrılmanın da bir vahşi tadı var
Öyle vahşi bir tat ki dayanılır gibi değil
Çünkü ayrılık da sevdaya dahil Çünkü

AYRILANLAR HALA SEVGILI..

Sözlerin artık ikna etmediği bu yaşımda, ağlamak da artık zor geliyor, zoruma gidiyor.

Benden sana, söylemesi zor, yazması kolay bir kelime; Hoşçakal.

Aldatıldığımı bildiğim bu geceden sana son bir yazı, son bir hatıra.

Seni her çağırdığımda, artık yüreğime yumruk atamayacaksın. Ben de bir başkasının yasak bahçesine uğramayacağım. Artık ne gelmeni isteyeceğim, ne de kalmanı....

Bu akşam masamdaki tek bir mumu kendim için yaktım. Senin oturduğun iskemle boş, ev boş... İhanetin resmi boşlukta çizili...

Şimdi sen bir başka masada başka gözlerlesin. Yüreğindeki pembe yalanlar büyüdükçe büyüyor. Karaya çalan pembeler...

Kim, kimi kandırıyor bu alemde? Kumdan kalelerimiz her dalgada yıkılıyor.

Kimseyi yolundan döndürecek gücüm yok artık. Dayanıksızım, dayanaksızım...

Olduğun yerde kal...

Hoşçakal...  

Bunlar ne güzel paylaşım böyle. Başlık harika üstüne üstlük gelen yorumlar daha bir harika Emeğinize sağlık arkadaşlar çok güzel Şiir ve Şarkı sözleri...

                                                                                                       Qυαяєzмαχ ®

   Hürremin yalnızlık üzerine yazdığı yazıyı sevdim.Forumdaki yazıları izliyorum.ama yaşamın içinden çıkan yazıları daha çok seviyorum.

  Yarın Bayram.... Yalnızlık duygusu bayramları hiç sevmez   sabah kalktığınızda evin sessizliğini bozmak için müziğin sesini  inadına daha çok açarsınız.Çayınızı demlediğinzde,yüzünüzdeki tebessümü farkedersiniz.Kalbinizdeki umut ışığını hiç yitirmeden kapının çalınmayacağını bilsen bile beklersin  Sıkılırsın yürümek insanların  içine karışıp caddelerde dolaşmak istediğinde Ankaranın sakarya kızılay caddeleri gelir  insan yoğunluğunun en fazla olduğu yerlerdir buralar,

Gittiğinde Kızılayı sakaryayı bambaşka görürsün. Bütün dükkanlar mağazalar kapalıdır.sokaklarda birkaç kişi yada bir köpek gördüğünde,saat ancak  10 dur..Belki daha geç saatlerde sokakların eski halini alacağını düşünürsün

Yalnızlık duygusu Bayramları  belki bu yüzden sevmez sultan hanım. Bayramlarda yalnızlığın gideceği yer yoktur......Kendine boş sokaklarda,sorular sorarsın,Dünyanın en uzun yolu hangisidr diye sorduğunda, İnsanın aklı ile yüreği arasında giden yolun en uzun yol olduğunu düşünürsün..Bazen yüreğinin istediğini aklın almamıştır.Bazende aklının aldığını yüreğin.....O yolda geride bıraktıkların çok olmuştur.Beynimle kalbim anlaşabilselerdi belki, şimdi bende bayramlaşacaktım bir evde,ama şimdiye  kadar ikisde  hiç barışık olmadılar belki bu yüz<dendir benim yalnızlığım. Bazen yüreğim açık,bazen aklım ama ikisi hiç barışık olmadı  belkide bu ndandır benim yalnızlığım

   Ben forumu ve sizn yazılarınız okuyorum Hürrem hanım bence siz iyi bir insansınız ,belirli bir sosyal yaşantınız  var kendiniz  iyi ifade ediyorsunuz.,iletişimde güçlük çekmiyorsunuz Kalabalık bir çevreniz var Akılsüzgecinizden geçiportaya çıkardığınız güzel şeyler var. Biliyorumki fotograflarıda seviyorsunuz ,hatta doğanın tüm unsurlarını kapsayan,,çok renkli fotografları daha bir  sevdiğinizi tahmin ediyorum..Mizahıda çok sevdiğiniz  gayet iyi biliyorum.ama biliyormusunz ben gülmeyide güldürmeyide  çok severim..  Mizahın gücüne inanırım.

  Karşınızdakinin üzülmemesine kırılmamasına özen gösterildiğinde mizahın gücünün yakalndığına inanırım o yüzden  ağlarken bile  güldürmeyi başaran insanları mizahın ustaları gözüyle bakarım  Sizinde mizahın gücünü yakalayacağınızı inanıyorum..yazılarınız ı zevkle takip etiğpimi  bilmenizi isterim  Sevgilerle.........

     Teşekkür ederim GATSBY... 
     Bir reklam filmi vardır; Kent şekerlerinin... Bayramda evlatlarını bekleyen anne ve babanın her kapı çalışında umutla kapıya koşmaları ve hayal kırıklıkları. Böyle bir bayramı aileme yaşatmıştım... Bazen kendi yalnızlığımdan çok o anı düşünür vicdanımla bir hesaplaşmaya girerim. Bunları burada neden anlattım bilemiyorum... Sanırım içimden geldi. Kimi zaman istem dışı yalnızlığa terkediliyor ve terkediyoruz. İşte o anları ve sıkıntılarını yaşatmamak çoğu kez bizim elimizde.

nefes almak bile zor sensiz

 nefes almaya devam ediyorsun

yeni bir yıldız tutup  bensiz