fiogf49gjkf0d Can dundar..in en sefdigim yazisi.. bence u$enmeden okuyun..
Melekler! Kivrik patileri ile topraga gomuluyor..
Zawalli bir kedi yavrusundan farkimiz yok a$kin kar$isinda..
Karikaturist Necdet $en in kedisi Melek i zehirlediler gecen hafta.. Necdet, bu sevimli sarmani Yavuz Gokmen in oldugu gunlerde bulmu$ ve ona Yavuz un dilinden du$urmedigi buyukannesinin adini koymu$. 3.5 yil hayatini payla$mi$ melek..
Sonra gecen hafta, kaldirim kenarinda derin bir uykuda bulunmu$. Dili di$ardaymi$. Agzinda kan varmi$...
Necdet $en, kucagina alinca kedisinin zehirlendigini anlami$.
INternet sitesindeki "Gule Gule Melegim" ba$likli yazisinda " Sirti hardal turuncusu, karni krem karamel sarisiydi kizimin" diyor, ".. kuyrugunun ucu rakun gibi cizgiliydi, patilerinin ici pembe pembe.. Bana oyle bir sicaklik ve sevgi sundu ki, tum yaralarimi sagaltti neredeyse.."
Bu duygusal satirlar arasinda kucuk bir ayrintiya takildim. Necdet, kedisini $i$mi$ bedeniyle yatarken buldugu ani tanimlarken, "Tipki kanepenin ustunde mutlu mutlu uyudugu anlardaki gibi patilerinin ucu iceri kivrikti yine" diyordu..
Demek sevmi$Ti katilini...
Kedilerle iligli bu durumu yeni ogrenmi$Tim;
Normalde sokak kedisi kendini saldirgan kopeklere kar$I koruyabilirmi$.
Bu direnci kiran tek $ey neymi$ biliyormusunuz??
SevGi...
insanoglu, eger bir sokak kedisinin ba$ini ok$ar ve ona $evkat gosterirse kedicik kendisinin koruma altinda oldugunu zanneder ve sivri tirnaklarini icer cekermi$.
Ve vah$i kopeklerin azgin di$lerini girtlaginda veya itlaf ekiplerinin zehirli etlerini midesinde bulurmu$..
Nedense Melek in bahtsiz yazgisi gibi bu bilgi kirintisi da bana pek hazin gorundu..
Kucucuk bir dokunu$ta gardi du$en ve olumcul yaralara acik hale gelen sarmanlarin kaderinde kendi a$k hayatimizin hulasasini buldum.
Bizde Eros un $efkatine siginip, sevdalaninca en mahrem zaaflarimizi ele vermiyormuyuz?
Yillar yili ardina sigindigimiz barikatlarin anahtarini gonullu teslim edip, tirnaklarimizi iceri cekmiyormuyuz?
Sevginin bizi kollayacagina, sarip sarmalayacagina dair on kabulumuz yuzunden koruma duvarlarimizi gonullu kaldirip, yaralarimizi acik hale getirmiyormuyuz?
Sonra ne oluyor?
Sevdamiz en buyuk zaafimiza donu$uyor...
Sacimizi ok$ayan elin bizi ilelebet kollayacagina inaniyor, tatli sozlere kaniyoruz. Taklalar atip, cilveler yapiyoruz.
Ve en ummadigimiz anda, en korunaksiz halimizle yakalaniyoruz a$kin hoyrat yuzune..
$efkatimiz katilimiz oluyor.
Ders almak mi? Ne munasebet!!!
Daha son ihanetin yarasi kabuk baglamadan, yeni yaralar icin araliyoruz kalbimizin kapilarini..
Zavalli bir kedi yavrusundan farkimiz yok a$Kin kar$isinda!...
Boynumuzda, kalbimizde pence pence darbe izleriyle, her sicak dokunu$ta cocukca uysalla$ip, her hayalkirikliginda "kopek gibi!" pi$man olarak, her terkedi$te aci cekip her donu$te biraz daha kanayarak, kanayan yerlerimizi kediler gibi dilimizle yalayarak, "Bir daha asla" larla , "Daima"lar arasinda yalpalayarak yara bere icinde ya$iyoruz.
O yuzden "Melek"ler, ice kivrik patilerle gomuluyor.
Ve hayata "$eytan"lar hukmediyor.
Belkide en iyisi kuyrugu her daim dik tutmaktir..
$efkate kanmi$ mefta bir ev kedisi olmaktansa, gardini almi$ hayta bir sokak kedisi kalmak daha iyidir. |