fiogf49gjkf0d Uzarken yürekteki hüzünler,
Aynı güne mi denk gelir hep,
kar yağıyor sessiz şehrin üzerine.
Hafif bir sis bulutu,
Sonra ayaz.
Sanki hiç ısınmayacak gibi bu şehir,
Hiç titremeyecek gibi,
Hiç bağırmayacak gibi.
Yine beni anlatır oldu sokaklar,
Rüzgar,
Bu sıralar hep ağlayan gökyüzü.
Yine beni anlatır oldu tüm endişeler.
Kargaşalar,
Ve sonra ki tüm sessizlikler.
Korkutuyor beni,
Ölesiye korkutuyor şehrin bu gizemli hali.
Yüreğim buna ayak uyduruyor istemeden
Oda sessiz,
Duygusu belirsiz,
Ve bir de karanlık
Hem şehirde,
Hem yüreğimde.
Yine saklıyorlar yıldızlarını bir perdenin arkasında
Anlaşmış gibi, şehir ve yüreğim çoktan pes etmeye.
Buralar da yok artık nefes alacak sokaklar.
Gözlerim desem unutmuş gülmeyi.
Zamanın yalnızlığına tutulmuşum farkında olmadan.
O yalnız, ben yalnız.
Yine bir kez daha çaresiz bu sokaklar,
Bir çığlığı daha kaldırır mı?
Murat Yılmaz
|
Y&S
