ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Oturduğun koltuğa gömülmüştün sanki. Sanki ölmüştün. Başın ellerinin arasında, görmek istemeden ama bu gerçeğe katlanarak duruyordun öylece.

Gidiyordum

Dur demiyordun.

Durmuyordum.

Seni bekliyordum.

Ölmeyi dilediğim nadir anlardandı…

Kızgınlığını, dargınlığını hatta belki nefretini alıp sırtıma, öylece kaldım hayatın tam ortasında. Issızlaştı bir anda, kapının arkasındaki dünyada hayat bitti.

Burada kal, yaşam burada demedin.

Dışarı çıktığın an nefes alamazsın demedin.

Ölürsün demedin.

Öldüm…

Her hareketimde yalvardım sana. Sen sessizce sigaranı yakarken, elimden geldiğince yavaş gidiyordum. Dur demek için zaman yaratıyordum sana. Yarattığım zamanları sessizlikle harcıyordun.

Gidiyordum.

Dur demiyordun.

Hoşça Kal dedim son gücümle. İstiyordum ki, seninle kalmak istiyorum de. Ancak o zaman hoş olur kalmam de. “ Ne halin varsa gör” dedin sinirle kalkarken, kapıyı çarparak çıktığın oda daraldı. Birden bire karardı dünya. Birden bire öldüm.

Kapıdan çıktığımda dünya değişmişti sanki. Bildiğim yaşam değildi gördüğüm. Islak sokaklara, soğuk havaya ve devam eden yaşama katıldım ben de. Ağladım var gücümle. Oturduğum kaldırımda, baş başa kaldığım yalnızlığımla ağladım. Ağlamak hayatı kolaylaştırıyordu. Yada gerçeğe inanmamı.

Sonra yürüdüm.

Yürüdüm.

Yürüdüm.

Ne halin varsa gör dedin.

Ne halim varsa gördüm.

Seni gördüğüm ilk anda başladı her şey ve sonrasında tanımadığım bir heyecan, tatmadığım bir mutluluk oldun. Gözlerimi kapadım, bu mutluluk hiç bitmesin istedim. Gözlerimi öyle sıkı kapadım ki sen giderken bile açmadım onları. Bir gün dönecek dedim. Evet bir gün dönecek ve ben gözlerimi tekrar heyecanla ve mutluluğa açacaktım..

Kelimeler tükenirken dilimde
Bir sen bitmedin bak içimde
Aslında bunu senden beklemezdim ki..

Birinin hayata gözlerini kapaması ne demek bilir misin? Hayatla bağlarını koparması artık bir hayali yaşaması. İçindeki umudu hiç yitirmeden yaşatması.. Ve her sabah o hayalin gülüşü ile güne başlaması.

Hangi yalan, hangi sebep?
Cevabın yok, bitti demek
Kim bilir belki de ben senin korkularındım..

Zaman geçiyor ve ben bu geçen zamana inat seni daha büyük bir özlemle, daha büyük bir sevgi ile bekliyorum. Gözlerimi açmak, gerçekleri kabullenmek istemiyorum. Ben kendi gerçeklerimi seviyorum, onlar yakmıyor canımı. Düşünsene geliyorsun kapıyı açıyorum karşımda sen.. Tek kelime etmeden sarılıyorum. Yine sana dokunmaya bile kıyamıyorum ve saatlerce seni izliyorum....

Zorundasın, zorundayız.
Sense hangi yolun sonundasın?
Belki de sakladığın bir şey var..

Biliyorum ki zaman ilerledikçe değişecek her şey. Kendi gerçeklerim kanatacak yaralarımı yeniden. Gözlerimi açarsam bu acı biraz olsun diner mi diye düşünüyorum. Senin istediğin gibi gidişini kabullenebilir miyim?

Şayet biri varsa aramızda
Çığlıklarım yalnızlığa
Bu ayrılık akşamında
Gözyaşıma boğuldu dünya..

Ve bir gün gözlerimi açtım. İşte o an canım hiç acımadığı kadar acıdı... Keşke gözlerimi hiç açmasaydım, keşke umudumu yok etmeseydim. Görmeye başladığım an umutlarımın bittiği, görmediğim zamanlarda anlamı olan şeylerinde anlamını kaybettiği an oldu. Seviyordum, sevginin kör olmak olmadığını da biliyordum. Geçte olsa görmeye başladım..

Beni sevmediğini artık beni istemediğini gördüm.. Sonum oldu.....

Sorma bana sensizliği
Sorma bana gücün yoksa!..
Gelen aynı, giden aynı.
Bırak beni yalnızlığıma!..