Harika kent, Ankara..

Kim demiş Ankara’ya “Kuru bir kent” diye? “Bozkır” diye,

“Step” diye?.. Ankara, yeşillerde yüzen nefis bir kenttir.

Ben bunu zaten biliyordum; ama onu daha çok tanımam

için meğer, yollarda gazete okumamam gerekiyormuş...

Havanın bir açıp bir kapadığı, yakmayan ve üşütmeyen bir bahar günüydü. Sabah evden çıktım. Oturduğumuz yerden sitenin ana giriş kapısına değin hafif bir yokuş var; ama o gün onu hiç duyumsamadım. Çevre yemyeşildi ve her yerden öbek öbek güller fışkırmıştı. Ağaç dallarına dizilmiş serçe mi, kumru mu, güvercin mi yoksa saka kuşu mu olduklarını ayırt edemediğim kuşların seslerini duydum. Hayret, kelebekler de vardı.

Gerçi ne çiçekler, güller, ne kuşlar, kuş sesleri ve ne de kelebekler, çocukluğumdakilere tam benziyordu ama olsun... Onları yine görüyordum ya...
Otobüs durağına geldiğimde keyfime diyecek yoktu. Gazetemi açtım. Bir gözüm onda, bir gözüm otobüste... O gün otobüste gazete okumamaya karar verdim. İyi ki öyle yapmışım. Çankaya Birlik Mahallesi’nden, Köşk’ün demir parmaklıklı duvarlarını süze süze, Kızılay’a doğru iniyoruz. Her zaman şöyle bir baktığım Köşk’ü o gün daha yakından gördüm. Bana, yeşillikler içinde uzanıp giden nefis bir piknik alanı gibi geldi. “Bu denli yeşil bir yer olduğunu daha önce niye görmedim?” diye kendime kızdım.
Aklım gazetemde ama hayır, bugün otobüste gazete okumayacağım. Akşama değin nasıl olsa okurum. Otobüsümüz, Yunan Büyükelçiliği’ni geçti, göbeği döndü ve Atakule’ye doğru gidiyor. Tunalı Hilmi’ye inen yol, ilk sağda. Sonra “Protokol yolu” denilen yol geliyor ve sonra Pembe Köşk’ün önünden geçen yol var. Bakmaya doyulacak gibi değil. Hani Ankara kuru bir kentti?
Otobüsten Kuğulu Park’ın önünde indim. Parkın çevresinde küçük bir tur attım. Ne denli güzel bir yerdi? Sonra ana caddeden yürüyerek Akay’ın başına değin geldim. TBMM’nin yeşilliğini, öteki köşedeki gizli bir yeşil park izliyordu. Ben bunun şimdiye değin nasıl olmuş da ayırdına varamamıştım. O denli de gizli değildi çünkü Emniyet Parkı...
Elimdeki ağır çantam biraz keyfimi kaçırmadı değil; ama olsun, yürüyorum işte... Bakanlıklar’ı geçtim. Çiçekçiler nefis... Güven Park harika... Karşıya geçerek Kumrular Sokağı’na saptım. Burayı hep sevmişimdir. Hem adını, hem de yeşilliğini... Hele Kumrular’a sol yukarıdan inen o iki sokak yok mu? Görmeyenler hemen görsün. İki yanın yeşili, bir bayram kemeri yaratarak gökyüzünde birleşmiş ve yeşil bir gökkuşağı doğmuş. Bu güzellik İstanbul, Dolmabahçe’de bile yoktur.
Sırada Necati Bey var. Orası da yeşil dolu bir cadde ve buz gibi... Ağaçlar yolu hafifçe karartmış; ancak binaların sıcağını da almış. Sanki çölün sıcağını yutan bir vaha gibi...
Bu yeşil dünyada geze geze, bu yeşil deryada yüze yüze. Eh artık gazetemi okuyabilir, işime başlayabilirim.
Kim demiş Ankara’ya “Kuru bir kent” diye? “Bozkır” diye, “Step” diye?.. Ankara, yeşillerde yüzen nefis bir kenttir. Ben bunu zaten biliyordum; ama onu daha çok tanımam için meğer, yollarda gazete okumamam gerekiyormuş.
Yaşasın o ilkbahar sabahı...
Yaşasın Ankara ve onu bana gösteren gözlerim... Ve bir “yararı” daha ortaya çıkan gazetem...
Kalesi, tiftik keçisi, seymeni, armudu, kedisi... Üniversiteleri, hastaneleri, opera, tiyatro, konservatuvar, müze, kütüphane ve sayısız kültür anıtları... Kızılay, Bahçeli, Keçiören, Dikmen bağları vs..... Ve en muhteşem özelliği cumhuriyetini bana saydırmadan kendisine “Harika” dedirten Ankara...
Sen gerçekten harikasın...

.....Sadi Bülbül....

ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

Forum sayfaları sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç erkek kız arkadaş bul