Yazan:Saliha Gül Ceylan
Mesnevi nin altıncı cildi tamamlandığı sıralar Mevlana hastalandı ve yatağa düştü. Dostları akın akın kendisini ziyarete geldi ve şifa dilediler. O ise şifayı değil, Hakka kavuşmayı istemekteydi. Mevlana, 16 Aralık 1273 Cumartesi günü iyileşir gibi olmuştu. Gün boyunca ziyaretine gelenlerle konuştu. Yanında gönül dostu, öğrencisi, halifesi Hüsameddin Çelebi, oğlu Sultan Veled, hekimler ve bazı dostları vardı. Oğlu Sultan Veled, günlerden beri babasının başında bekliyordu ve uykusuzdu. Sabaha doğru Mevlana oğluna seslendi:
“Bahaeddin! Ben iyiyim, sen git, biraz yat.”
Oğlu, gözyaşları içinde odadan ayrıldı. Mevlana, hüzünlü bir şekilde arkasından baktı ve yine seslendi:
“Yürü, git! Bırak beni, vazgeç şu geceleri dolaşıp duran yanmış yakılmış adamdan. Biz, yapayalnız geceleri sabahlara kadar sevda dalgaları arasında bocalar dururuz. Dilersen bağışla bizi, dilersen yürü, cefa et bize…”
Bu sözler Mevlana Hazretlerinin son sözleri olmuştu ve Hüsameddin Çelebi bu sözleri gözyaşlarıyla yazdı. Pazar günü Mevlana nın evinde ve bütün şehirde derin bir sessizlik vardı. Akşamüzeri güneş batarken; o veli insan, gönüller sultanı Mevlana Celaleddin de baki aleme yolculuk etti:
Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız?
Bizim mezarımız ariflerin gönüllerindedir.
Truva Yayınları
Fiatı:5.00.ytl
Ocak-2007
İslam Sufizm / Tasavvuf
CANUM CANUM PAHALI Bİ TANE ALIYORSUN BİTİNCE ARA VERİYORSUN AMA UCUZ OLUNCA ARAYA FIRSAT KALMIYO.ŞUANDA TOPLAM 5 TANE OKUCAGIM KİTAP VAR ÇÜNKÜ UCUZZZZZ
NE DÜŞÜK YA ÇENEM EVDE KALICAM BU GİDİŞLE
HE ARKADAŞIM ÖNERDİGİN KİTABI OKUCAGIM İLK FIRSATTA