fiogf49gjkf0d İSTANBUL DEDİMDE SENİ HATIRLADIM
İşte İstanbul
Yorgun şehir
İşte canından bezmiş Boğaz vapurları
Kaderli tramvaylar
Ve Galata köprüsünden telaşlı insanlar geçmektedir
Bir gizli sevinç mahzun gözbebeklerinde
Eriyen bir sükun kaldırımlarda adım adım
İşte İstanbul
İstanbul dedim de seni hatırladım
Balıkçı tepsilerinde gümüş balıkları
Tekir, barbunya, canım uskumru, levrek
İşte İstanbul
Kulaklarımda bir derin uğultu
Hiç bitmeyecek
Karşıda Kızkulesi
Gözleri yaşlı bir kadın gibi
Ve minareler çaresizliğimizi haykırmakta Allaha
Caddelerinde başım dönüyordu
Gecelerinde ağladım
İstanbul o büyük şehir
O mahzun şehir
İstanbul dedim de seni hatırladım.
Tarabya da bir Rum meyhanesi
Kayık tabaklarda üç çeşit meze
Karides
Sardalya tavası
Midye dolması
Sonra kızarmış ekmek
Ve kulüp rakısı
İşte İstanbul
Sensiz yaşanmıyan şehir
Nefes alınmayan belde
Sen uzaklardaki İstanbul hastası
Bense İstanbulda seni yaşadım
Zaman, adın gibiydi dudaklarımda
İstanbul dedim de seni hatırladım.
Boğaziçinden bir vapur geçer
Benim aklımdan senin gözlerin geçiyordu
- Bebek. Dediler, indim.
Nereye baksam denizdi
Mavi mavi bir hüzündü ayaklarımın altında
İşte İstanbul
Haliç
Çiçekpazarı
Beyoğlu
Beyoğlunun daracık sokaklarında seni aradım
İçim ürpertilerle doldu, amansız korkularla
İstanbul dedim de seni hatırladım.
İstanbula kar yağıyordu
Nasıl üşüdüğümü anlatamam
Üşümekten öte bir şeydi bu
Belki de yanlızlıktı
Kar haline gelmiş gözyaşlarıydı insanların
Uzak gemiler görüyordum
Karlar altında beyaz gemiler
Ve İstanbulun ortasında
Bir nehir akıyordu içime
Soğuk, buzlu bir nehir
Sensiz İstanbul bile güzel değilmiş
Anladım
İşte İstanbul
İstanbul dedim de seni hatırladım [Yazar :Ümit Yaşar Oğuzcan] |
fiogf49gjkf0d
 İSTANBUL YOKTU SEN OLMASAYDIN
Ben nice İstanbul’lular gördüm sana gelinceye kadar
Kirli paçavralara benzerdi insanları
Dostluktan, vefadan yoksun.
Bölünmüş, dağılmış, parçalanmış
Ve herbiri kendi ağırlığıyla ezilmiş, yorgun.
Yüzümde dolaşan birer iğrenç böcekti gözleri
Bir tutsam
Yapışır kalırdı ellerime en çirkin yerleri
Evlerinde bulduğum yalnızlık
Sokaklarında bulduğum upuzun bir kahırdı.
Günler boyunca
Bir başka karanlık gelirdi
Karanlığın biri kaybolunca
Güneşler doğardı görmezdim.
Bir ses durmadan ölüme çağırırdı beni
Bilmezdim bu şehirde senin yaşadığını.
Bilmezdim...
Zindandı bütün meyhaneler
Duvarlar karaydı
Köhne bir bizans eskisiydi İstanbul sensiz.
Semt semt bir ağır yorgunluktu
Sürekli bir aldanıştı sokak sokak
Benden en uzak sevgilerde yaşadım yıllarca
O büyük yalanlarda yaşadım.
Senden habersiz bir ölü gibi
Senden uzak zamanlarda yaşadım.
Mabetler yıkıldı içimde
Umutlar hayaller yıkıldı
Bir gün bütün İstanbul yıkıldı.
Sokaklar kaydı ayaklarımın altında
Gün oldu kalabalık meydanlarında inançlarım yıkıldı
Gün oldu
Gözlerime çiviler çakıldı merhametsiz.
Toz toz oldum, duman duman oldum
Aldığını geri vermedi yıllar
Yitirdim kendimi bu rezil şehirde
Seni buluncaya kadar.
Eskiden bir lale hatırlardım
Yada mavi mavi bir deniz İstanbul denince
Serin rüzgarlar okşardı saçlarımı
Rıhtımlar balık balık kokardı.
Ne zaman
Yumsam gözlerimi bir gemi kalkardı.
Vapur düdükleri durmadan öterdi.
Eskiden bir İstanbul vardı bilmediğim
Bana yeterdi.
Sonra kaç yıl yaralı bir hayvan gibi
Gezdim sokaklarında
Sonra kaç yıl bir sevgi aradım
İstanbul’u aradım.
Belki de seni aradım bilmeden
Ayaklarımın dibinde den,izler can çekişti
Şehirler parçalandı
Bir çağ öldü gözlerimin önünde
Benim en güzel çağım öldü.
Bizi topraktan yarattılar
Gel gör ki...
Bu şehirde
Benim toprağım öldü.
Seni aradım bu şehirde yıllarca
Yana yakıla seni..
Sen kimdin, sen neredeydin kimbilir.
Hep böyle sensiz miydi bu şehir.
Bu şehir İstanbul’ muydu ?
Öyleyse sensiz yaşanmazdı bu şehirde
Gemiler demir almazdı
Trenler işlemezdi
Sen olmasaydın
Bir ömür bitip
Yepyeni bir ömür başlamazdı içimde
Bahar gelmezdi
Ağaçlar çiçek açmazdı
Seni bulmasaydım
Ve ben yoktum
İstanbul yoktu
Sen olmasaydın.
Ümit Yaşar OĞUZCAN
İSTANBUL VE SEN
Pencereden süzülen ışık,
Seni getirdi bir akşamüstü.
Her gün gibi, her yeni gün gibi
Topladın dağılan hücrelerimi.
Senin adınla başlayan sohbetlerin,
Dahası gülüşünle devam eden ürkekliğim.
Her yağmur sonrası kokun tenimde.
Razıysan gel benimle, gel gidelim seninle.
Buram buram sen tütüyorsun,
Yüksek binalarla çevrili yalnızlığımın
Tam ortasında.
Alnının çatından vurmak sensizliği
Kim bilir ilk dokunuş, ilk bakış
Kuytu sokaklarda, çocuk sesleri
Getirir mi seni bana,
Bir martının kanat çırpışında
Görür müyüm seni.
Sana özlemle sarılmak duygusu
Keşkelerin sonunda seni kaybetmemek.
Seni seviyorum, bu kenti seviyorum
Ve İstanbul ve sen
İkinizi de ne çok sevdim bir bilsen...
Baran ÖZBEY
İSTANBUL
İstanbul, en güzel şehridir şu dünyanın,
Saymakla bitmez ki güzellikleri bu diyarın.
Tarih boyunca birçok devlete ev sahipliği yapmış,
Ama en sonunda başkenti olmuş devlet-i Cihan ın.
Nice şiirlere konu olmuştur o muhteşem Boğaz ı.
Birleştiren bir köprüdür iki farklı kıtayı.
Uğrunda şehit olmuşken Fatih in aslanları,
Layık olabilir mi İstanbul a bizden başkaları..?
Enes GÜRBÜZ
|
fiogf49gjkf0d İSTANBUL
İstanbul, en güzel şehridir şu dünyanın,
Saymakla bitmez ki güzellikleri bu diyarın.
Tarih boyunca birçok devlete ev sahipliği yapmış,
Ama en sonunda başkenti olmuş devlet-i Cihan ın.
Nice şiirlere konu olmuştur o muhteşem Boğaz ı.
Birleştiren bir köprüdür iki farklı kıtayı.
Uğrunda şehit olmuşken Fatih in aslanları,
Layık olabilir mi İstanbul a bizden başkaları..?
Enes GÜRBÜZ
·xJulyetx· Çok güzel şiir Teşekkürler paylaşımın için.Uğrunda sehit olmuşken Fatih in aslanlar,Layık olabilir mi İstanbul a bizden başkaları...?
Yüreğine sağlık paylaşım için teşekkürler
|
