ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

insanların yaşadıkları onlara değişik düşünme yeteneği kazandırır inşallah sizde yaşadığınız olaylardan kendinize ders çıkarmış dünyanın çocuğunuz etrafında döndüğünü anlamışsınızdır LÜTFEN BİTİRENE KADAR OKUYUN
insanın cenneti de cehennemide yaşadığı hayattır der büyüklerimiz yani reankarnasyon a(yeniden doğum) inanmak insan bu hayta işlediği günahları diğer hayatında çeker ama insanın günahı az ise iyi insan zararsız bi insansa erken ölür erken ve acılar içinde kıvranarak eskiler bunuda allah sevdiği kulun günahlarını yaşadıgı hayatta çektirip ondan sonra ruhuna başka cennette gibi bi hayat nasib eder derler.
yaşamak yaşatmak zor

bende size kendi yaşadığımı anlatacağım
07 01 2003 tarihinde ilk defa hoşlandığım bir insanla uzun uğraşlar sonucu evlilik amaçlı çıktım ogün beni niye daha önce kabul etmediğini sordum ve aldığım cevap hiç şaşıtrmadı ben bir arap alevisiyim
sebep bu imiş. Alevileri dinlerini sakladıkları için tanımıyor hatta dinsiz sanıyormuş sonradan kuran ı kerim ve bazı duaları okuyarak onu müslüman olduğumuza ikna ettim
o günden itibaren arkadaş olduk birbirimizi tanımakiçin bu 6 ay kadar sürdü 05 05 03 tarihinde istemeye gittik ben adanada eşimin ailesi ise feke çesinde oturmakta bizi hoş karşıladılar fakat alevi olmamızdan dolayı çekiniyorlardı allahın emriyle istedik fakat bu safaya gelene kadar yaşadıklarımız son derece zor ve bir okadar da güzeldi ki ben ona oda ban karşı sonderece sayğılı ve sevği dolu idik
babası bişeylerden bahsetmeden allahın emri dediniz kızımı istediniz kızım ne derse onu abisine söylerim benim açımdan sorum yok dedi ve abiside bacıma güvenim sonsuz diyerek verdi.06 06 2003 tarihinde ben sözkesimini yapıp bizde ön nikah yani eşimle nişanlılık dönemindeki buluşmalarımızın haram olmamasını önlemek için kıyıldı bu arada nişanlım ve ben aynı fabrikada işçi olarak çalışıyoruz biz hiçkimseden bişey beklemiyecez diye anlaşmıştık benim bi evim var oda banabir yatak bide tencere yeter demişti çok mutlu huzurlu bir birliktelik geçirriyorduk onun adanada bekar kalması da bizim için bulunmaz bi niymetti nişanlım ilk okuldan sonra elazığ anadolu textil isesini kazanmış liseyi bitirdikten sonrada fabrikada işe beşlamiış olan biri yani 13 sene kimseyle bişey paylaşmamış aile sevgisi görmemiş bir insan sevilmemiş güven duymamış korku için de yaşamış tahmin edebilirsin bir anda böyle bi sevgi bulunca afalladı günlerimiz sürekli beraber geçiyordu 28 09 2003 tarihinde evlen dik ki resmi nikahımız dahi yooktu eşim evlenmeden önce bana benim hiç çeyizim yok demişti o zaman biraz anlamıştım ailesinin kendisini unuttuğunu sezinlemiştim hiç yüzüne vurmadım ama ban zor geliyordu emineye 400 milyon gönderip kızım çeyizinin tüm eksiklerini alırsın dediler hatta düğün için de biz oralara gelemek sen kınanı burda yap düğünü orda yaparsınız demişlerdi yani kızlarının düğününe bile gelmek istememişlerdi abisi bize manevi daha sonrada maddi konuda biçok destek verdi benim evim kirada olduğu için yatak odasını kendisinin oturduğu kiralık eve götürdük ailemin karataştaki evinde balayımızı yapıp döndük herşey çok güzel tam 3 ay geçirdik sonra fabrikanın kapanacağı haberi geldi 02 02 04 tarihinde eşimin işine son verildi o günden 3 ay sonrada benim borçlar la beraber iki işsiz fakat bnirgünden birgüne bana niye bizim paramız yok demedi haziranın sonundada kendi evimeize geçtik çok mutlu ama parasız bi hayat yaşıyorduk benim ailem olabildiği kadar yardım ediyor desteklerini ve ilgilerini hiç ekik etmiyor onun ailesi biz aramazsak aramıyor du bile sonra bi iş yeri sözkonusu oldu 11 milyarliraya anlaştık yanlız paranın bi kısmını abisi peşinat olarak verecek bizde diğer kısmını taksitli bişekilde ödeyecektik bu aradada aldığı çeyizlerin parasını da dayıma babam ödüyordu düğünde takılanların bi kısmını o yokluk döneminde harcamıştık setine de mal alıp işimizin başına gittik eşim de bende çalışıyor sürekli beraber geziyoprduk annemler de yiyor bazan onlarda kalıyorduk eşim bizim aile bağlarımıza hayran kalmıştı babamı benden bile fazla seviyordu diyebilirim evliliğimizin 2. yılının orrtalarında bana bi evlat verdi 02 08 2005 mustafa demirim ismişni anası koydu hatta ben deniz demir koymadım diye de sana bir tanede deniz doğuracam diyerek ağlamıştı. fakat eminenin doğumuna annesi gelmeyi bırak bir hafta aramadı bile benim açımdan sorun yoktu ama emine içten içe kendini yiyordu sonraolacak gibi dil dedim küçük kız kardeşini çağırdım fakat onun da 1 ve 2,5 yaşında iki çocuğu var o emineye bakacağına emine onlarla uğraşmak zorunda kaldı geri gönderdim fakat eşim içine çok fazla dert etmişti beni üzmemek için de ban hiç bişey belli etmiyordu benim açımdan çok mutluyduk para harici hiç bi sıkıntımız yok tu allaha çok şükür oğlum 8 aylık olunca eşimin göğüs bölgesinde ufak tefek ağrıları başladı
doktor filmini çekçemizi sonrada hastaneye yatmamızı önerdi ogün de hastaneye yattık veverem den şüphelenildi akciğerleri su toplamıştı balcalıyı hiç istemiyordu bu neden le babama bağlı olan ssk hastanesine yattık 03 04 06 3. günden itibaren sonderece şiddetli ağrılar başladı bu arada tahliller sürekli sonuçsuz kalıyordu 20 gün pilevral sıvı MALİN epiteryal tümör daha sonrada eşime ac ca akciger kanseri teşhisi kondu araştırmadığımız hastane kalmadı eşime hiç bişey söylememiştim babam perişan olmuştu tüm her şey yoluna girmişken bir anfa böyle olamsı herkeşi şaşıtmıştı çünkü ailemde herkes onu oda herkesi çok sevmişti teşhis sonrasın da abisine benim işyerine gitmek zorunda olduğumu gündüzleri yanın da birinin kalması gerektiğini söyledim hemen geldi artık sadece akşam ve geceleri yanın da kalabiliyordum abiside gündüzleri ben gelene kadar yanında kalıyor du bu arada annesi ve babası hiç hastaneye gelmemişti benim zorumla geldiler babam babasına durumu anlattı 01 05 06 tarihin de balcalı tıp fakültesine sevk olduk balcalı sürekli olarak parça alıyor sıvı boşaltıyor fakat eminen
in acılarını hiç bi şekilde dindiremiyordu hani tv de bazan çıkar şu türbede şunu yaparsan istediğin gerçekleşir diye ben onlara salak derdim küçümserdim keşke salak olsalardı çaresizmişler öğren dim eşim canım kadar sevdiğim insan çok ciddi bir hastalıktan dolayı çokkötü acılar çekerek eriyip gidiyor ve benim elimden bişey gelmiyor annem oğlumu alı bazan hastaneye getiriyor emine biraz iyi hissederse aşağıda gösteriyoruz daha sonra yayılma başladı fiziki olarak vicudu hepten su topladı yürümekte tuvaletini yapmakta dahi zorlanıyordu diren takıldı sonda takıldı daha neler kemoterapi ye başlanacağı söylen di 02 06 06 10,00 da başlandı ve aynı gün ilaç ters tepip böbreklerini vurdu aynı gün akşam diyalize başladık ve eşimin yoğun bakıma kaldırdık o andan itibaren karım her saat bir yaş yaşlandı ömrünün 13 yılını yalnız sevgisiz geçirmiiş bir insan sevgiyi bulup mutlu olup yanlızlıktan kurtulmuşken o yoğunbakımda tekrar yalnız kaldı o gün annesi ve baba sı görmeye geldiler çok mutlu olmuştu yanına çok seyrek çıkabiliyorduk her çıktığımızda daha kötü idi c tesi ve pazar böyle geçti pazartesi akşan işdönüşü yanına çıktım o gün eski arkadaşlar ailem herkes gelmiş akşam bana beni burdan çıkar YOĞUN BAKIMA GİRDİĞİMİZ ABDAN İTİBAREN BENİ BURDAN ÇIKAR YANLIZ KALAM KALAMAM DİYORDU ZATEN bunlar beni öldürecek fakat ölüm başlamıştı bile makine sayesin de nefes alabiliyor du bana cem dedi ben dedi bidaha oğlumu göremiyecem dimi ona iyi bak seni çok seviyorum aileni herkesi saydı sonra beni burdan çıkar dedi kızdım saçmalama daha senne ne hayellerimiz var dedim sen benimsin seni kimseyle paylaşamam dedi altını temizledim o arada gözüme bakıp beni burdan çıkar ben karataşa gitmek istiyorum oğlumun babanın yanında kallak istiyorum demişti gözlerine baktığımda ölümü ilk defa bu kadar iyi hissettiğini anladı gece tekrar yanına gittim baktım ellerinden bağlamışlar öylece oturuyor cem dedi beni dövdüler beni burdan çıkar ben çıldırmıştım ellerini çözdüm çıplak tı bişeyler giydirdim tamam canın doktorla görüşeyim dedim huzula beklemeye başladı 45 dakika kadar konuştuk dr ile sabahı çıkarmıyacağını biliyordum ve elim den bişey gelmiyordu tekrar yanına döndüm hayatım yarın makine ile seni çıkartmaya çalışacam dedim hemen çıkar deddi bi uyku ilacı verdirdim sürekli olarak kalkmaya kendini aşağı atmaya çalışıyordu hemşire tekrar çıkmamı işaretetti canım ben çıkacam dedim tekrar helecek dedim bana ilk defa defol dedi hayatım 1 saat sonra gelecem dedim yarın senden boşanacam dedi beni çıkart hem diye tekrarladı hayatım şu an çıkarttamam ölürsün dedim beni burda öldürecekler zaten dedi ve tekrarladı yapamam deyince de defol abimi çağır bana dedi seni seviyorum deyip anlından biöpücük almaya çalıştım vermedi indim büyük abisine seni çağırıyor dedim ben çıkamam cem dayanamam dedi ben çıkarken ilacın etkisi ile uyur gibi idi sabah 5,45 civarı tekrar yukarı çıkmak istedim 6 yakadar bekle dediler zile bastım hasta bakıcı bana bi dakika diye işater etti bekledim ne kadar beklediğimi bilmiyorum dokdor beni karşıladı metin ol dedi sakin oldedi öldümü dedim dahadil ama bilinçsiz dedi yanına gittim gözleri kaymış nefes alması durmuş sadece kalbi atıyorduyirmi
dakika kada r elini tuttum öptüm okşadım dua ettim af diledim ama ölmüştü hayatındaki yanlızlığı gibi yine yalnız ölmüştü hiç sevmedighi yanlızlık bu sefer kocasınnın yüzün den başına gelmişti bana son sözü defol abimim gönder bana olmuştu hasta bakıcı bana gece bi ara uyan dı seni sordu geldi SEN uyuyunca gitti dedik dedi daha sonra da ben zili çaldığımda nabzı düşmüş uyanıp nefesim kesiliyor ce demiş adımı bile tamamlayamamış başı düşmüş şimdi yalnız 2 mt. toprak altında anne babası olum biz oralara gelemek siz cenazesini buraya ileti verin dediler canıma hayatıma canlıyken sahip çıktılar da ölüsünü istiyorlar yok dedim karataş a defnettim hani özlem zaamnla azalır derler ya inanma gergün biraz daha artıyor şimdi karım yok sevgisi içimde perişan ediyor evimi satlığa çıkardım giremiyorum her yere resmini koydum hiç aklımdan çıkmıyor anem babam benim bu halime kahroluyor dün önceki gün 16 7 06 kırk mevlüdünü yaptım merak etme canım oğluna ii bakacam seni hiç unutmayacam canımdın bitanemdin seni çok özledim beni affet seni yanlız bıraktığım için

              Genc Kizz

Genç kız feci bir hastalığın pençesinde kıvranıyordu. yaralı kalbi artık bu dünyaya daha fazla dayanamamaya başlamıştı. çok zengin olan ailesi tüm gazetelere, kalp nakli için ilan vermişlerdi... canını feda edecek birini arıyorlardı...

Genç kız ise hergün hastahane odasında biraz daha solmaktaydı. yine yalnızdı odasında, gözü yaşlı, boynu bükük ölümü bekliyordu... gözlerini kapadı, bu küçük odada gözyaşı dökmekten bıkmıştı... yinede engel olamadı pınar gibi çağlayan gözyaşlarına. sevdiği geldi aklına, fakir ama onu seven sevgilisi... hergün aynı şeyleri düşünüyor, anıları bir film şeridi gibi gözünün önünden geçiyordu..."param yok ama sana verebileceğim sevgi dolu bir kalbim var" demişti delikanlı... genç kızda zaten başka birşey istemiyordu...sevgiye muhtaç biri, sevdiğinin sevgisinden başka ne isteyebilirdiki... ama olmamıştı işte, dünyalar kadar olan sevgilerinin arasına, o lanet olasıca para girmeyi bilmiş, onları ayırmıştı... işte paranın geçmediği zamanlara gelmişlerdi.. ne önemi vardı artık? şu son günlerinde, sevdiği yanında olsa yeterdi...

Ayrılıklarından bu yana 5 bitmeyen, çile dolu yıl geçmişti...her günü zehir, her günü hüsran...ama genç kız hep sevgisini yüreğinde taşımış, kalbini kimseyle paylaşmamıştı. sevdiğini düşündü işte o an.. acaba o neler yapmıştı bu kadar sene boyunca.. kimbilir kiminle evlenmiş, çoluk çocuğa karışmıştı... gözlerinden bir damla yaş daha damladı kurumuş, bitmiş ellerine. ellerine baktı, bir zamanlar ellerinin, elerini tuttuğunu hayal edip, her gün saatlerce ellerini seyrederdi... en çokta saçlarının dökülmesine üzülüyordu. çünkü sevdiği öpmüş, koklamıştı onları. her bir tanesi koptuğunda, kalbine bir ok daha saplanıyordu. kalbi yine sızlamaya başlamıştı.. belki sevdiği yanında olsa, kalbi bu kadar yorulup, veda etmezdi yaşama... zaten artık ölüm umrunda değildi genç kızın. sevdiğinden ayrı yaşamanın ölümden ne farkı vardı ki.. tekrar o geldi aklına... keşke keşke yanımda olsa dedi. son bir kez elini tutsa yeterdi. gözlerini son bir kez öpse, rahatça ebediyen gözlerini kapatabilirdi artık... gözleri pınar gibi çağlamaya başladı. sevdiğini son bir kez göremeden ölmek istemiyordu.. ufakta olsa ondan bi hatırasını almadan bu dünyadan göçmek istemiyordu... oysa sevdiği, kimbilir kiminle beraberdi...kendi sevgi dolu kalbinin kimseyle paylaşmayı düşünmemişti bile, ama acaba o paylaşmış mıydı? onun sevgisini silmiş atmış mıydı acaba kalbinden? içi birden nefretle doldu. üstüne büyük bir ağırlık çöktü. onu düşündükçe her dakikasının zehir olması artık çok daha ağır geliyordu genç kıza... ölmek istedi, artık yaşamak istemiyordu bu dünyada.. ama sevdiğinden bi hatıra almadan ölmeyeceğine and içmişti. tekrar gözlerini açtı. kimbilir belkide sevdiği onu unutmuştu.. bu düşünceler içinde derinliğe daldı...

Birden babası girdi odaya, kızına kalp nakli için bir gönüllü bulduklarını müjdeleyecekti. fakat genç kız çoktan uykuya dalmıştı.. bir meleği andıran masum yüzü, sevdiğinin özleminden sırılsıklamdı...
O gece biri gözlerini dünyaya kapadı, genç kız ameliyata alındı. tekleyen ve görevini yerine getirmeyen kalbi değiştirilmişti. 1 hafta sonra tekrar gözlerini açtı dünyaya genç kız. ama dünya daha farklı geldi ona. sanki birşeyler eksikti... aradan aylar geçmiş genç kız artık iyice iyileşmişti. ama içindeki burukluğu bir türlü atamıyordu. sevdiği aklına gelince kalbi eskisinden daha çok sızlıyordu.. bir kere, bir kere görebilsem diye mırıldandı... kalbi yine sızlamaya başlamıştı. yeni kalbi onu iyileştirmişti ama nedense her gece aniden hızlanıyor, onu uykusundan uyandırıyor ve sanki yerinden çıkacakmış gibi atmaya başlıyordu... genç kız bir anlam veremediği bu durumu doktora anlamış, ama ameliyat kolay değil, bir aydan geçer demişti doktor. aylar geçmişti ama hala aynıydı durum. çiçeklerinin yanına gitti. hergün onlarla saatlerce dertleşiyor, zaman zaman ağlıyordu onlarla.. en çokta kan kırmızısı gülünü seviyordu. çünkü kırmızı gülün onun için yeri apayrı idi. oda genç kızla beraber gülüyor, onunla beraber ağlıyordu. onu sevdiği gibi görüyordu genç kız. ve gülünü sevdiğini ilk gördüğünde ona hediye edeceğine dair yemin etmişti. başka türlü paylaşamazdı gülünü kimseyle...

Kapı çaldı aniden. kapıyı açtı ama kimse yoktu. gözü yerdeki beyaz zarfa ilişti. yavaşça eğilip zarfı yerden aldı. birden kalbi deli gibi atmaya başladı. ne olduğunu anlayamıyordu. zarfın üzerinde ne bir isim, ne bir adres vardı. zarfı açtı, içinden beyaz bir kağıda yazılmış bir mektup çıktı. kalbi daha hızlı atmaya başladı. onun kokusu vardı kağıtta. evet, onun kokusu vardı. yılar yılı özlemini çektiği, yanında olabilmek için canını bile verebileceği sevdiğinin kokusu vardı mektupta.. başı dönmeye başladı. koltuğuna geçip oturdu yavaşça...kağıdı açtı. ve elleri titreyerek okumaya başladı.

"sevgilim, senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe 2 sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı, ne bir kimseyi sevebildim, nede kimseye bakabildim... her günüm diğerinden daha zor geçti, çünkü her gün özlemin dahada artıyordu.. sana kitapları dolduracak kadar şiirler yazdım. her biri diğerinden dahada hüzünlüydü. yazdım, okudum, ağladım... hergün yazdım, her gün okudum, senelerce ağladım... her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece senin yanında olmayı istedim. ve her gece sensizliğe lanet ettim, uykuları haram ettim kendime, sensiz olmanın acısını gözlerimden çıkardım... ve bir gün herşeyi değiştirecek bir fırsat çıktı önüme. bunu fırsatı değerlendirmeyip, kendime haksızlık edemezdim... ve değerlendirdim... senden çok uzaklara gittim, belki seni unuturum diye.. ama tam tersi oldu. seni daha çok özlüyorum artık... senden çok uzaklardayım belki, ama yinede seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. hemde her gece... seni seviyor, seyrediyor ve eğilip sen uyurken yanağına bir öpücük konduruyorum.. bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi bildiğimi sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun. yarın birbirimizi sevmemizin 6. senesi... hep ben geldim şimdiye kadar senin yanına, yarında sen gel olur mu sevgilim.. ha, unutmadan, sana hep sözünü ettiğim, kalbime iyi bak olur mu? çünkü gözyaşlarımla, adını yazdım ona...seni senden bile çok seven bir sevgi var kalbinin içinde... unutma, kırmızı gülüde unutma olur mu??... seni seviyorum, yanıma gelinceye kadarda seveceğim...
Sevgilin...."

Unuttuysan Hatırla,

  kaybettiysen ara,

  özlediysen git bul,

  kırdıysan af dile,

  kırıldıysan affet,

  seviyorsan söyle...

  çünkü hayat yasamak icin çok kısa;

  UNUTMA.......