ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

DOSTLUK

HİÇ HABER ALAMASANDA
NE YAPTIĞINI BİLMESEN DE
ADINI DUYDUĞUNDA
İÇİNE SEVGİNİN HÜCUM ETTİĞİNİ FARKEDİP,
BU İNSANI SEVİYORUM DEDİĞİN ANDIR

Ülkenin birinde iki gerçek dost yaşarmış.
Birinin malı, ötekinin malı gibiymiş.
Anlaşılan o ülkede dostluk, bambaşkaymış...

Bir gece ülkede herkes dalmış derin uykulara.
Orada güneş battı mı, fırsat bu fırsat der,
uykunun tadını çıkarırmış millet.

Gece yarısı bizim dostlardan biri, fırlamış yatağından,
koşmuş doğru dostunun evine.
Uyandırmış hizmetçileri tatlı uykularından...

Dostu, yukarıdan duymuş sesini. Hemen kaptığı gibi
kılıcını, kesesini, koşmuş dostunun yanına...

"Hayrola!" demiş, merak içinde, soluk soluğa...
"Sen, kolay kolay uyandırmazsın kimseyi,
uykuyu da seversin üstelik.
Kumarda kaybettiysen; al şu keseyi.
Evini bastılarsa; işte buradayız ben ve kılıcım.
Haydi gidip haklarından gelelim.
Yalnız yatamaz mı oldun yoksa???
Benim güzel cariyeyi al git öyleyse..."

"Yok a canım." demiş dostu... "Ne o, ne de bu.
Rüyamda biraz düsünceli gördüm seni...
Sakın başı dertte olmasın deyip koştum.
Kusura bakma dostum!"


Gerçek bir dostu olmak ne güzel bir şey!
Derdini açmanı beklemez bile...
Kendi bulup söylemek ister, belki sen çekinirsin diye.
Sevdiği insanın üstüne titrer,
bir düşten, bir hiçten nem kapar.

Dost dediğin radikal olmalı;

Sevilecek biri olmadığın zamanlarda bile seni sevmeli…

Sarılınacak biri olmadığın zamanlarda bile sana sarılmalı…

Dayanılmaz olduğun zamanlarda bile sana dayanmalı…

Dost dediğin fanatik olmalı;

Bütün dünya seni üzdüğünde sana moral vermeli,

Güzel haberler aldığında seninle dans etmeli,

Ve ağladığında, seninle ağlamalı…

Ama hepsinden daha çok dost matematiksel olmalı;

Sevinci çarpmalı…

Üzüntüyü bölmeli…

Geçmişi çıkarmalı…

Yarını toplamalı…

Kalbinin derinliklerinde ki ihtiyacı hesaplamalı…

Ve her zaman bütün parçalardan daha da büyük olmalı…

MEVLANA

DOSTLUK 

BİR yaz günü, plajda kumlarla oynayan iki çocuğu seyrediyordum.
Deniz kıyısında, kapılarıyla, kuleleriyle, tünelleriyle kocaman bir kale
yapmak için harıl harıl çalışıyorlardı. Kale neredeyse tamamlanmışken,
büyük bir dalga gelip her şeyi sildi süpürdü..
Kocaman kaleleri bir anda ıslak bir kum yığınına dönüştü. Bütün
uğraşlarının bir anda gözlerinin önünde yok olduğunu gören çocukların göz
yaşlarına boğulmalarını bekliyordum.
Ama beni şaşırttılar. Ağlamak yerine, ikisi de kalkıp el ele tutuştular ve
gülerek kıyıdan biraz daha içerde yeni bir kale yapmaya giriştiler.
Çocukların, o anda bana önemli bir ders verdiklerini fark ettim.
Yaşamımızdaki her şey, yaratmak için üstünde çok zaman ve enerji sarf
ettiğimiz her karmaşık yapı, aslında kumdan kalelerdir. Er ya da geç, bir
dalga gelip yılların çabalarını bir anda yok edebilir.
Sadece ve sadece başka insanlarla kurduğumuz ilişkiler, her şeye direnir,
ne olursa olsun sağlam kalabilirler..
Her şeyin yok olduğu anlarda sadece tutacak bir eli olan insanlar
gülümseyebilirler..

HAROLD KUSHNER

SEVGİ YAĞMURUNDAN YÜREĞİNE BİR DAMLA DÜŞÜRMEYİ BİLENLERE