ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

BELKİ YİNE GELİRİM

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü
Bir gök gürlese bari diyorum, bir sağnak patlasa
Bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse
Ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de
Yırtılan ve parçalanan bir şeyler olmalı mutlaka
Hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler.

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent
Ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini
Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki
Onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
Kadınları güzelleştiren herhalde onlardı
"Tükürsem cinayet sayılır" diyordu birisi
Tükürsek cinayet sayılıyor artık
Ama nerede kaldılar, özledim gülüşlerini onların

Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara
Tek yaprak bile kıpırdamıyor nedense
Ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar
Alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
Kanımın pıhtılarında güllerin serinliği
Ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
Okuduğum bütün kitaplar paramparça
Çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
Bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
Bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
Sarmaşık aydınlar, arabesk hüzünler
Bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
Ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
Kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
Biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
Ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
Ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

İçimde zaptedilmez bir kırma isteği
Dizginlerini koparan bir at sanki bu
Soluk soluğa kalıyorum her sonbahar
Ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
Bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
Bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
Ama hala bir şeyler var vazgeçemediğim

Hangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
Bir gün gelirsek hangi kent güzelleşmez
Şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
Geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
Sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
Ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
Bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
Oysa ne kadar sakin sokaklar, bu kent ve bütün yeryüzü
İpince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
Sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün...



-AHMET TELLİ-

GÖZLERİMDE YER YOKTU

Biliyorum bunu
Ve biliyorum, yıllardır beni gözlediğini; tuzlu suyun ardından bakan bir yosun gibi...
Biliyorum; bildiklerimi “bilmediğimi” zannettiğini!


Senden başka da sen yok ki!
Ama, yine de her zaman birşeyler var gülümsemeye değen..
Değil mi?
Sadece, “görmeyi seçmek” zor geliyor bize bazen!



Omuzum, elbette müsait...
Olan ne kadar çok şey de olsa, güvenebilirsin bana;
Gözyaşlarını bile duyacak kadar sessiz kalabilirim...



İlk veya son defa, farketmez...
Ağlayabilirsin, ilk veya son defa.
Ağlayabilirsin hıçkıra hıçkıra ve sarsıla sarsıla.
Ağlayabilirsin, sıkıldığımı düşünmeden...
Utanma; gözlerimi kapayabilirim!
Ve gözlerim kapalı kalabilirim sırılsıklam oluncaya kadar!



Hadi, bil artık sen de;
Senden başka sen yok ki...
Yine de her zaman birşeyler var gülümsemeye değen...
Ama bazen “görmeyi seçmek” zor geliyor bize. Değil mi? ..



Hatırla;
Sen varken de “titriyordu” güneş, suya düşerken! ..
Hatırla;
Soğuk değildi, ama sen de titriyordun.



Değişmeyen şey “yıldızımız” mı ne! ..
Gözlerin parlıyor mu yine, ona bakarken; benim gözlerim gibi?
Yoksa sen, denizler ötesinde, kendi “kara”larında mısın? .

Gözlerinden düşürüp, bana bir yıldız bıraktın;
Gözlerimde taşıyayım diye...
Affet... Olmadı...
Yapamadım.
Gözlerimde hiçbir zaman yıldızına yer olamadı;
Gözlerimde sen vardın!



Biliyorum, yıllardır beni gözlediğini, tuzlu suyun ardından bakan bir yosun gibi...
Biliyorum; bildiklerimi de bilmediğimi zannettiğini.
Biliyorum; senden başka da sen yok...
Ama yine de biliyorum; her zaman bir şeyler var gülümsemeye değen...


Değil mi? ..




Muammer Erkul

NEDEN DERSEN

Kaldır başını yukarı bak
Elini uzat aç avucunu yakala sonra yum
Kalbine götür ama tam kalbine
Sonra gamzene
Sonra gözlerine
Sonra burnunun ucuna
Dört küçük öpücük gönderdim sana
Tuttuğunda elinin yanması ondan
Bir de sarıl sımsıkı kendine
Affet canın yandıysa kucaklamamdan
Sadece
Çok özledim de ondan..

SUSARIM

Çok güzel susarım ben

Hani insan kendini bilir ya

Ben benden iyi susmayı bilirim

Konuşmayı beceremediğim belli

Çok güzel susarım ben

Suskun suskun ağlarım

Gülmeyi beceremediğim belli

Çok güzel susarım ben

Sevmeyi beceremediğim belli

Sessiz sessiz severim

Çok güzel susarım ben.....

....

...

..

.

SELİNA

AZAT

Kanla geçen kalıt

o yabancı tehlike

bir kara büyü bırakır gibi geçmişime bıraktım şiiri

kullanılmayan silah

içimdeki ışıklı parça

bende kaldı yazıda yaşayan ikiz

uykudaki cinayet bıraktı peşimi

kan dondu cin öldü ruhlara karıştı şiir

hiçbir yangın işlemiyor artık içime





benim gördüğüm aynalar görmüyor artık beni

azat ettim suretimi, gölgemi, kendimi

yaşasın diye benim yerimi alan ikiz




MURATHAN MUNGAN

BİR BİLSEN

Sen bende neleri öpüyorsun bir bilsen
Herkesin perde perde çekildiği bir akşam
Siyah bir su gibi yollara akan yalnızlığı öpüyorsun
Ağzında eriklerin aceleci tadı
Elleri bulut, gözleri ot bürümüş ekin tarlası
Bir çocuğun düşlerine inen tokadı öpüyorsun.

Yağmur her zaman gökkuşağını getirmiyor
Aralık kapılarda bekleyişin çarpıntısı
Bir kadının eksildikçe ömrüme eklenen
Uzun gecelerini, solgun gövdesini öpüyorsun.
Uzak dağ köylerine vuran ay ışığı
Kerpiçlerden saraylar kuruyor yoksulluğa
Ne suların ibrişimi ne gökyüzü ne rüzgâr
Sen bende gittikçe kararan bir halkı öpüyorsun.

Sakarya Caddesi nde sarhoşlar
Rakıyla buğulanmış kaldırımlarına gecenin
Yüksek sesle bir şeyler çiziyorlar.
Yalnızlık her koşulda bir sığınak bulur, diyorum
Uzanıp dudağımdaki titremeyi öpüyorsun.
Örseler acıyla düştüğü yeri
Susarak büyüyen adamların sevgisi.
Ağzında pas tadıyla bir inceliği söylemek
Bir gülünç içtenliktir, gecikmiş ve ezik
Sen bende yanlış bir ömrün tortusunu öpüyorsun.
İnsanın zamana karşı biricik şansıdır aşk
Onca kapı onca duvar içinde bulur aynasını.
Sen bende neleri öpüyorsun biliyor musun
Herkesin simsiyah kesildiği bir akşam
Yıldızlarla yedirenk gökyüzünü öpüyorsun.

Sen bende, gözlerinin anne ışığıyla
Bir solgunluktan doğan kocaman bir çocuğu öpüyorsun...

GÖRÜLMÜŞTÜR

Ne yak

Mektubun ucunu,

Ne sevgini

Sayfalar dolusu

Dile getir....



Zarfı kapatırken yalnız,

Kuytu dudaklarını

Çokça değdir.....

GÖZLERİME BAK KIR BENİ

Soğuktan korkarsan
küflenmiş gümüşle kaplanır bedenin
Kendine kışkırtılırsın
çiçekli mağarayı unutursan.

Sana ikindi odaları yok
anarşist ruhunu taşıyamazsan
Kalbin gözlerini örterse
flamalar düşer yerinden
Yüzeyde kalır sevgin
kendini abartırsan...

Yağmurdan korursan sedeflerini
kısalır ve karışır yollar.
Haksız olur hep güneşe uçan kız
kumların altında saklı kalır benlerin.

Şımart içindeki sızıyı
büyüklerin erişemeyeceği o yerde kal.
Bırak içindeki kuş sadece ellerinle
konuşsun...

Kendini dokunulmaz bir güzel bulursan
büyükler erişir sana
Eğer irkilirsen yılanların çığlığından
dünyayı kabullenirsin;
dünya ki
sıkıntı, kasvet, zehir... günaşırı intihar...


Hadi önce benimle başla,
gözlerime bak, kır beni
yoksa... yoksa
çaylar içine buz gibi akar

Bir süre sonra

Bir eli tutmakla bir ruhu zincirlemek arasındaki ince farkı öğrenirsin.

Ve aşkın yaşlanmak, birlikte olmanın da güvende olmak anlamına gelmediğini öğrenirsin.

Ve öpücüklerin sözleşme, hediyelerin de vaad olmadığını öğrenmeye başlarsın

Ve yenilgileri

Başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın

bir çocuğun üzüntüsüyle değil, bir yetişkinin zerafeti ile,

ve herşeyi bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin

çünkü yarın ile ilgili herşey belirsizdir.

Bir süre sonra güneş ışığının yakıcı olduğunu

Öğrenirsin

Eğer fazla maruz kalırsan...

Bu yüzden,

Başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden

Kendi bahçeni yarat Ve kendi ruhunu kendin süsle.

Ve göreceksin ki dayanıklısın...

Ve kuvvetlisin,

Ve değerlisin.

YOLCULUK

sen bir kuştun
çok uçmuş yorulmuştun
bense kıştım,herşeyden bıkmıştım
sen güneştin ben biraz sonbahar
bak haber vermeden gidiyor yolcular

hergün bir parçamız kopar yolculuk boyunca
hergün bir parçamız kopar ama seninki çok büyük

sen bir sistin
bense biraz pus
ikimiz kaldık,yok başka çaremiz
sen denizdin
ben içindeki tuz
ikimiz kaldık artık bitiyor yolumuz

hergün bir parçamız kopar yolculuk boyunca
hergün bir parçamız kopar ama seninki çok büyük