fiogf49gjkf0d İçinde Büyüttüğü Hayaldi Aşkı...
Üniversitenin kafesinde görmüştü onu ilk…Hafif dalgali kumral saçlar hemen dikkat çekiyordu.Havali bir duruşu olmasina ragmen arkadaşlari ile çok candan güler yüzlü görünüyordu.Yeni katildiği grup arladaşlari taniştirmişti birgün onunla ve diğer arkadaslari ile.Bir sinif yukarida idi ondan.Cevresi tarafindan ilgi odagi olan bu adam herkese oldugu gibi bu genç kadina da güler yüzlü davranmişti.O günden sonra okul çikis saatlerinden sonra grup arkadaslari ile daha çok vakit geçirmeye başlamişti.Nedenide büyük ihtimalle yeni taniştiği güler yüzlü hoş insandı.İlerleyen gunlerde aralarinda bir samimiyet oluştu.Daha sonra bu insan onun en iyi dostu oldu.
O harika biriydi..Böyle birisi olabilir miydi?Onu çok iyi anlayan ruhuna kalbine hitap eden eşsiz bir insandi.Onunla vakit geçirirken saatlerin su gibi aktiğini fark etmiyordu bile…Yere göge sigdiramiyordu onu içinde.Öyle anlamlar yüklüyordu ki…Yoksa,yoksa aşik mi oluyordu.Hayır hayır olamazdi.Çok saçmaydi bu.
Derken onu gördüğü heryerde kalbi çarpmaya başlamişti.Bunu belli etmemeye büyük çaba sarfediyor,anlayacak diye çok korkuyordu.Evet evet,hissettiği şey sevgiydi..Aşik olmuştu bu adama.O ne hissediyordu acaba?Bunu bilemezdi.Geniş bir arkadaş çevresi vardi burada ve çevresi okulu ile sınırlı değildi.Üstüne üstlük bayanlarinda ilgi odağiydi.Birgün arkadaşlari ile cafede otururken şöyle bir konuşma gecti aralarinda: Arkadasi:“Bu bayanlari anlamıyorum arkadas..Anlasilmaz yaratıklarsiniz iste…Baksa bir arkadasi (bayan): “Bizi çözemediysen ne kabahatimiz var,çözemeyin sonrada konusun,oh ne iyi” Derken sözü sevdiği adam aldı: “Neyi tartişiyorsunuz,boşuna tartişmayin,olmayan seyler için.Aşk diye bir şey yoktur” Şok olmuştu genc kadin.Ask diye bisey yok mu?Beyni uğulduyordu.Hiçbirşey söylemedi bu konuda.Konusma devam ederken basi ağridigini söyleyip izin istedi arkadaslarindan.
Sevinmeli miydi,üzülmeli mi?Cevresi kadinlarla dolu bu adamin onlarla ilgilenmemesi ve kendisine özel davranmasi onun hosuna gidiyordu.Yada kendisine özel davrandiğini saniyordu..Bazen baksa arkadaslari ilede samimi görüyordu ne de olsa.Herşeyini ona anlatan biride değildi,nerden bilebilirdi hayatındaki insanlari.Bir taraftanda aşka inanmayan bir insan.Demekki sevgilisi yoktu.Kafası allak bullak olmustu genç kadının. Kendi kendine söz verdi o gün Bu konu içinde kalacaktı.Sevgisini de belli etmeyecekti,ona da soru sormayacakti.Dostluğu devam edecekti hiç olmazsa.Çünkü o mükemmel bir insandi onun için.
Günler geçiyor sevdiği adamın kendisine fazla önem vermediğini hissediyordu artık.Yine güler yüzlü sicakkanli genç adam artik eskisi gibi takilmiyordu onunla ve grup arkadaslari ile.Daha çok vakit geçirdiği baska arkadaslar edinmisti,onu cok seven dostu ise umurunda değil gibi idi.Kalbine iğneler batıyordu genç kadının.Hiç kimseye söyleyemiyordu bunu.Hep onu düsünüyor,hep onu düsünüyordu.Aramayada cesareti yoktu.Ne diye arayacaktı ki?Çok acı çekiyordu.Oysa ne güzel bir arkadasligi vardi onunla.Çoğunlukla grup arkadaslari ile beraber takildiği bu genç adamla ne kadar mutlu idi.Hep bir umut vardi içinde.Aşik olduğu adam birgün ona sevdiği birkac arkadasinin adını sayarken kendi adinida saymisti.Ama genc kadin yine de umutlu idi o zamanlar.Şimdi ise kaybettiğini düsündüğü askiyla kayboluvermis,yerlebir olmustu umutlari.Dostu bile değildi artik.Genc adamla karsilastiği heryerde kalbinde bir ağrı yüzünde takma bir gülümseme ile hal hatır muhabbetine giriyor,daha sonra ise onun hemen bir bahane ile ortadan kaybolacağını artık bildiği için kendisi uydurduğu bir bahane ile toz oluyordu hemen.
Birgün farklı bir sınıftan tanıdığı samimi bir dostu onu telefonla arayıp evine çağırdı ve heyacanlı bir şeyler anlatacağını söyledi.Çok merak etmemisti anlatacagi seyleri;ama her zaman görüsemediği arkadasinida kiramazdi.Anlatacaği önemli şeyler olmali diye düsünerek geleceğini söyledi arkadasina.
Evine döndüğünde enkaz gibiydi.Dünya dar geliyordu.Nefes alamiyor,sanki boğuluyordu.En kötü gününü geçiriyordu genç kadin.Duymak istemediği en kötü haberdi arkadasinin anlattiklari..Arkadasi sevincli bir ifade ile heyecanli heyecanli anlatirken onun iç dünyasinda firtinalar kopuyor,depremler oluyordu.Buna ragmen olanca gücünü toplayarak içi kan ağlarken yüzünde güller açarmiscasina sakin sakin dinledi arkadasini.Hayret etmiscesine sevinmiscesine numaralar yaparak tepki verdi yeri gelince.Ama dayanacak gücü yoktu,fazla rol yapamazdi.Bir bahane uydurdu yine ve izin istedi.İsrar etti arkadasi..Biraz daha kalsa hüngür hüngür ağlayacakti..Duramazdi: “mümkün değil,gitmem lazim” diyerek uzaklasti oradan…
Arkadasi ona yeni askindan bahsediyordu.Ona nasıl asik olduğundan,sevgilisininde onu nasıl sevdiğinden…Kendisinin içinde gizlediği büyük aski arkadasinin aski oluvermisti. Arkadasi“Büyük bir ask bizim askimiz,bambaska,onun için herseyi yaparim,oda benim için herseyi yapar.Kimseye söylemedim,en iyi arkadasim olduğun için ilk seninle paylasmak istedim” diyordu.İçi içine sığmayan arkadası en iyi arkadasi olduğunu düsündüğü kisiyle bu sevincini paylasiyordu..En iyi arkadasi kismina yerleştirdiği kisinin kimselere söylemediği büyük askini ona “hayatındaki en önemli kisi,aski” olarak anlatiyordu.Ne aci bir seydi bu…
Basina yikilmisti dünya,paramparçaydi hersey…
Yere göge sigdiramadigi aski baskasinindi.Bir zamanlar aska inanmadığını söyleyen sevdiği, tamamen yoktu artik.
Bukadarını bir okuyun bakalım,uzun oldu çünkü :)
Devamı gelecek... | 
Yazının tamamını koysaydın ya bir defada okur öyle duygulanırdık. 
Arkası yarın duygulanma dönemi daha uygulamaya geçmedide. 
