Daha Çok gençtik........
şairin dediği gibi deli çağımdı hani kendi gemisinin kaptanı olurya insan,işte öyle......
bütün gemilerin mutlaka bir limanı vardır ve ergeç o limana demir atacak sonunda.
ama insanın doğası o kadarfarklı ki kendisi için en uygun limanı bilse bile asla okyanuslarda gezinmeden , fırtınalarda savrulmadan,kendi içinde yarattığı korsanlarla savaşmadan ve ıssız adalarda hükümdarlık kurmayı düşünmeden,kendi geçeğiyle yüzleşmek istemez.....çünkü çabucak aklını çelecek kadar macera anlatırlar diyer kaptanlar ve sonu neye mal olursa olsun kendi macerana iter seni karşı koyamadığın ve dizginleyemediğin egoların.
hep eksik hep yarım hep boş hissttiğine inanır içinde taşıdığım ikinci sen......yaşanılması belkide kaçınılmaz olan ve şu anda istesemde değiştiremeyeceğim şeyleri yaşadım bundan asla kaçamam .....ama o zmanlar daha kendi benliimin anlamını dahi bilmiyordum ... bilemezdim.
fakat şu an sana istediğin her konuda söz verebilir ve dimdik sözümün arkasında durabilirim.çünkü artık ne istediğimi biliyorum hayatımdaki birine ne verebileceğimden eminim......
yani demem o ki, ben ozmanlar tanıdığın başı boş,günü birlik düşünen ve ayakları yere basmayan cüneyt değilim .
zaten değişmemem mümkün değil benimle beraber her şey değişti hayata dair........
coğrafyalar,iklimler ,iletişim,liderler ve daha sayamadığım bir çok şey.............değişim kaçınılmaz artık fırtınalar beni korkutmuyor ,kendi yarattığım bütün korsanlarımı yendim okyanuslar o kadar büyük gelmiyor,gök yüzünün sonsuz boşluğu ilgimi çekmiyor tek istediğim uzun yıllardır kaptanlığını yaptığım benim kadar yorgun gemimi kucaklayacak dingin bir liman .yıldızların sonsuz ışığını ,sabah güneşini,yağmurun delice yağmasını ,güverteye attığım ekmek kırıklarının kuşlar tarafından paylaşıldığını ,rüzgarın görünmeyen ama içimi ürperten fısıltısını,en güzel sabahları karşılayacağım bir liman ........
hayatımda artık gerçek değerler olsun,ekmek kırıklarını paylaşan o kuşlar gibi paylaşım ellerimin ucundaki yüreğimi......
şu anda uzun zamandır hoşuma giderek dinlediğim ve seninle paylaşmak istediğim bir şarkı var .gitarın o karşı konulmaz asiliğiyle sözlerin uyumu hayatımı bana yeniden muhasebe ettiriyor: gittin çok uzaklara/sen giderken son bahar vurdu buralara....../bilmiyorum dönermisin?/olurda dönersen/aynı mevsimde sakın gelme....../evet şimdi bütün benliğimle ve bütün yalınlığımla senden sadece şunu istiyorum:yüreyini o ılk günkü heyecanıyla bana sonuna kadar açık tut....sakın çelişkilere`,olmazlara ızım verme ve asla korkma.........17li yaşlarımın hoyratlıgı ,vurdum duymazlığı yok artık....bunca zaman sonra yeniden birbirimizi bulduk ve bu ilahi tesadüfe sonuna kadar sadık kalalım...bir annenin uzun zaman sonra evladını kucaklaması gibi çatlamış toprağın yağmurun ilk damlasıyla buluşması gibi birşey...beni ilk günkü gibi sev ellerimdeki yüreğimi al ve artık fırtınalarda yorgun düşen bedenimi hafiflet....
Cüneyt............................................................................m
