fiogf49gjkf0d Oylesine yuttum ki sesli harflerimi… Korkar oldum noktalar koymanin ardindan yeni cumleler kurmaya...
Artik yokmussun, artik yokmusum, artik yokmusuz...
Gun batimlari yokmus oturdugumuz odanin sari duvarlarina yansiyan...
Ellerin yokmus en beklenmedik anda ellerimle kavusan...
Asklar yokmus artik, bir zamanlar var olduguna inanilan...
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi… Icimde kirilan bir ayna kaldi sadece...
Geceler yokmus artik, gunduzler de…
Saatlerin kadranlari kirilmis, kusmus zamana...
Kala kala bir ruya kalmis geceleri bulustugum...
Bir zamanlar bir romantigin sarhos eden gitar sesini dinledigimiz yer de silinmis gitmis haritalardan...
Ne cok sey kalmamis, ne cok hicbir sey var olmus yasanip bitmislerden…
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi…
En cok da isminin icinde gecenleri...
Bir pusula omrunde ilk kez yanlis yonu gostermis...
Gururuyla intihari secmis, dusup kirilmis yanlis yonu gosterdi diye...
Guney de yokmus artik, kuzey de… Sabahlari yasadigimiz dogu silinip gitmis, batiysa hic olmamis ki daha onceden zaten…
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi…
Kala kala sadece ve sadece o kelimeler arasina yerlestirilen birkac kucuk nokta kalmis...
Sadece uc nokta…
Apostroflar yokmus artik, virguller de coktan yitip gitmis geldikleri masallar alemine...
Ne bir unleme rastlayabilirmisiz artik bu ucunu goremedigimiz sokagin ortasinda, ne de kendini sorgulayip duran tek bir soru isaretine…
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi…
Yok olmus dakikalar, saatler, saniyeler...
Ve sen biraz da...
Sahi biz hic var olduk mu dersin? Belki olduk, belki olmadik...
Aslinda ne kadar yanildik, ne kadar aldandik...
Biz koskoca birer yalandik... Odanda daginikligimi toplayan bir golge vardi ya hani, o da yok artik...
Daginikligim da yok, serzenislerim, bosvermisliklerim de...
Artik biz yokuz ki…
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi…
Ancak, bana aldirmadan gecip giden zaman kalabilirdi ardimdan...
Devam etti takvim yapraklari ardi ardinca koparilip atilmaya...
Aylar yillara donup gitti...
Artik ay yok, yildizlari da kaybettim ne zamandir...
Sahi gokyuzu var miydi seni sevdigim zamanlar?
Bilmiyorum ama, banyonda her sabah baktigim aynada gordugum siluetin yok artik...
Ya da telefonlarda duydugum sesin...
Yoklar ne zaman var oldu! Veda etmeyi mi unuttuk artik olmayanlara yoksa!
Oylesine yuttum ki sesli harflerimi…
Iki sehir, bir koPage Ranku vardi bir zamanlar...
Eskiden izledigimiz filmler yok artik, ilk kez gittigimiz bale de oynanmadi bir daha hic...
Belki bir tiyatro oyununun ta kendisi bizdik...
Tanrim, sen ve ben ne cok sey yitirdik...
Birdik, bizdik, "en"dik, tektik…
Sahi biz ne zaman bittik! Ne kadar zaman gectiyse uzerinden, bu gece o kadar yutuyorum sesli harflerimi…
"Ah"larimi yutuyorum artik...
Avaz avaz susuyorum, sessiz sessiz cigliklar atiyorum bu gece kendi kendime...
Bitenlere gulup baslamak isteyenlere agliyorum...
Huzunler mutlu ediyor beni, mutluluklara agliyorum...
Her sey ters donuyor ama ben yirtip atiyorum bir kagida yazdigim seni, yutuyorum butun sesli harflerimi…
Elveda sevgili… 
|
