ChatCity sohbet arkadaş sitesi ile oyun tavla ve okey oyna, sohbet muhabbet ortamını keşfet. Oyun, okey tavla oyna, kulüp aç ve kendi radyo yayınını yap

·CooLizmirArtek· : ne elif`miş be kardeşim

Ne sandın ya..

Ben hep on yedi yaşındayım…

Demir kapının her açılışında, her ayak sesinde,

İçime sığmaz yüreğim…

Her türlüsünü yaşadım acının ve ızdırabın,

Yalnız seni özlerken kendimi yenemedim

Çünkü senden gayrısı haram…

Şu metrisin önü bir uzun alan,

Yalnız seni sevdim, gerisi yalan…

Cigara çekmedi canım hiç, çıkarken havalandırmaya,

Olmadı avluda atılmış voltam hiç,

Hele masmavi bir denize atılmış voltam hiç…

Hiç mi hiç…

İçeride bıraktım dünyayı parmaklıklarla bölünmüş olarak…

Görmeye alışık gözleri ve senin için yazdığım şiirleri,

Sözleri, sana olan aşkımı…

Defterlere değil metrisin duvarlarına yazdım,

Uykusuz geçen gecelerde akıllara zarar…

Kıramazdı beni duruşmalarda kırılan kalem,

Senin görüşlere gelmeyişin kadar…

Şu metrisin önü bir uzun alan,

Bir tek seni sevdim, gerisi yalan…

Parmaklıkların elime bulaşan pası,

Havalandırmadan gelen helâ kokusu…

Işıksız ve ufuksuz hücremde, gözlerim kuvvet kaybındaydı…

Bir şişin ucundaydı ölümün kokusu ve özgürlük kravatlıların avucundaydı…

Bir kazaydı gelişin ya seni sevişim…?

O Bir Masaldı…

On yedi yıl, on beş gece bir ranzaydı yattığım…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

ben hep on yedi yaşındaydım
her ayak sesinde ürperdim
demir kapının her açılışında
göğsümün kafesine sığmazdım

her türlüsünü tattım acıların ayrılıkların
her şeye biraz alıştım
bir seni beklerken kendimi yenemedim

Gözlerim sensizlik çukuruna dalıyor
Hasret rüzgârı geliyor ve götürüyor beni
bilinmeyen bir diyara...
Kendime gelmeye çalışıyorum gelemiyorum
Yardım istiyorum yüreğimden
Beni hayal olmaktan kurtarsın
gerçeğe çevirsin diye...
Ve kendime geldiğimde
Ben buradayım ama yüreğim...
Ucu görünmeyen korkunç bir uçurumun kenarında…

Bana Bir Şarkı Söyle 

Özledim sesini ne olur konuş
Bir gül açtır zamanların ötesinden
Karanlıklar içindeyim, kapkarayım bugün gel
Gök mavisinden, deniz mavisinden
Bana bir şarkı söyle
İçimde bir şey kımıldıyor
Gözlerim kan çanağı, yorgunum, uykusuzum
Bir baksana ne haldeyim deli divane
Yaralıyım, çaresizim umutsuzum
Bana bir şarkı söyle
Yağmur ol yağ üstüme, güneş ol ısıt
Dökül karanlığıma ışıklar gibi
Al beni, en uzaklara götür
Sesin, aksin içimde bir pınar gibi
Bana bir şarkı söyle
Bütün renkleri kat birbirine
Buram buram bir turuncu getir geçen yazdan
Bir tüy gibi, bir bahar dalı gibi
Hafiften, inceden, güzelden, en beyazdan
Bana bir şarkı söyle
Yağan kar nasıl hazin yağar bilirsin
Kurşuni bir gökyüzünden ağlamaklı
İşte öyleyim, kapkarayım bu gün gel
En hüzünlü sesinle, en dokunaklı
Bana bir şarkı söyle

Ümit Yaşar OĞUZCAN

Benim Korkum Ölüm Değil

Geçen gün senin yanında aklıma ölümüm geldi
Sensizlik bir mızrak gibi saplandı kalbime
O son anı hatırladım, o seni koyup gidişimi
İlk defa bu kadar üzüldüm dünyaya geldiğime

Ölüm! Kaçınılmaz sonuç, o soğuk kelime
Bir gün ucuz bir fahişe gibi koynuma girecek
Yüzümde gezinecek pis ve iğrenç elleri
Korkudan büyümüş gözlerimde hayaller can verecek

Biliyorum, üzüleceksin, ama ölüm bir gerçek
Bir yerde sevişmek gibi, bir yerde yaşamak gibi
Ne hazin sıcaklığımızın bizi terketmesi
Ve yüzümüze birbiri ardınca kapanan kapılar

Er geç uzanır bir el, son kampanayı çalar
Anlarız kaçınılmaz anın geldiğini
Şehre bir bomba düşmüş gibi aynalar, camlar kırılır
İnsan arar da bir türlü bulamaz güzelliğini

Kimse benim kadar bilemez ölümün rezilliğini
Seni koyup gitmenin hüznünü ben anlarım
Çünkü ben sende buldum kendimi, sende sevdim
Senin yanında seninle değerlendi zamanlarım

Ne acı gün kadehlerin boş kalması, şarkıların yarım
Mevsimlerin birbiri ardınca bir anda bitivermesi
Ansızın toprakla dolması gözlerimizin
Kanımıza o çirkin böceklerin girmesi

Kimbilir ölüm bir çilenin sona ermesi
Belki güzeldir, şu sefil dünyaya boş gözlerle bakmak
Ne çare ki sen varsın, o dünyada sen varsın
Benim korkum ölüm değil, seni yalnız bırakmak

Ümit Yaşar OĞUZCAN

yalan dünya.

Sesszi Gemi

Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil, ne de bir kol.

Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli,

Biçare gönüller! Ne giden son gemidir bu!
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.

Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilinmez ki giden sevgililer dönmeyecekler.

Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden,
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden. 
       

Yahya KEMAL