ChatCity Forum
Chatcity Forumlarında mesaj yazmadan önce Forum
Kurallarını mutlaka okuyunuz...
| | |  |
 |
FrankfurtYakisiklisi
Mesaj
Gönder
Forum
Mesajları
Forum
Başlıkları
|  26.Ağu.2008 Sal 21:08:19 Küçüğüm.. |
 | fiogf49gjkf0d
KÜÇÜGÜM...
Ayni sokakta oturuyorduk
Hergün bir kızla geliyordu eve
Adi ESRARENGIZ DI
Herkez onun hakkında
Farkli seyler söylerdi.
Fakat kimse gercegi bilmezdi
Kirli sakallari vardi.
Yesil gözlü, kumraldi
Mahallenin kizlari hayrandi ona
Bense nefret ederdim
Hic kimseyle konusmaz
Sadece gelir gecerdi
Birgün onunla yolda karsilastik
Cok güzel bir yüzü vardi
Bana gülümsedi
Sasirdim
Ama yine de onu sevmiyordum.
Fakat o cok farkliydi
Gece boyunca lambasi yanardi
Uyumak yerine onun evini seyrediyordum,
Onu sevmedigim halde her seyiyle ilgileniyordum
Yavas yavas onu gözlemeye basladim
O an anladim ki
Hep kendimi kandirmisim
Ona karsi hissettigim sey sevgiymis
Artik o eve gelmeden uyuyamiyordum.
Yanina gelen kizlari kiskanirdim
Herkez onun kötü oldugunu söyleyince
Hep onu savundum
Onunla karsilasmak icin kapida dururdum
Onu yine yolda gördüm
Bana göz kirpti
Yanimdan gecerken onu cagirdim
Acelem var KÜCÜGÜM dedi
Bana aramizdaki yas farkini hatirlatmisti
Eve gidip, sabaha kadar aglamistim
Karar verdim, ona askimı ilan edecektim
Yolunu gözledim
Birgün onu gelirken gördüm
Pesine düştüm O eve girdi
Biraz bekleyip kapiyi caldim
Acti, ne var KÜCÜGÜM dedi
SENI SEVIYORUM dedim
Gülümsedi
EVET dedi
Ne evet dedim, konusmadi
Kosarak disari ciktim
Bir ay boyunca evden cikmadim
Bir gün kizlarla konusurken
Ambulans geldi, onun evine girdi
Sedye ile onu disari cikardilar
Önümüzden gecerken
Bende seni KÜCÜGÜM dedi ve gözlerini yumdu.
Kipkirmizi oldum herkez bana bakiyordu
Aglayarak kosmaya basladim
Aksama kadar sokakta gezdim
Gözyaslarim durmadan akiyordu
Sonra eve geldim
Annemler ondan bahsediylardi
Sevdigi bir kiz varmis
Ailesi evlenmesine izin vermeyince
Kiz evden kacmis
Sokak serserileri onu öldürmüs
Eve getirdigi kizlar, evi olmayan kizlarmis
Kimi sevdiyse ölmüs
Cok sevip aci cekmis
Intihar edip hastaneyi aramis
Polisler evin duvarinda KÜCÜGÜM yazisini bulmus
KÜCÜGÜM sende ölme yaziyormus...
Alıntıdır.
___________________________________________________________________
Sokaklara Bıraktım İçimdeki Çocugu Ele Avuca Sığmaz Kaçar Sakat İşlere Bulaşır O ki Ençok Esrarlı Gözlerinde Efkarlı Bakışlar Saklıdır İşte Bu Yüzden Beni Anlamanı Önermem Sana Çünkü Bu Sözler Çocukluğunu Yaşayamamış Birinin Kelimelerle Oynayışıdır...
FrankfurtYakisiklisi | |
LoveStory78
Mesaj
Gönder
Forum
Mesajları
Forum
Başlıkları
| 30.Eki.2008 Per 01:06:09 |
| fiogf49gjkf0d BU ŞEHİR YIKILMAYACAK
Ben bir tek sana inanıyorum sevgili. Ve sen de bu şehirde yaşıyorsun. Bu bana yetiyor. Benim bu şehre sonuna dek inanmam için bundan iyi bir neden yok şu an.
Dünyanın en yalnız, en karamsar, içimizdeki o büyük ve o kapanmaz boşluklarıyla yaşayan iki insanıydık biz tanıştığımızda. Birbirimiz için hem en büyük ödül, hem de en büyük cezaydık.
Kimse bizim içimizi görmüyordu. Görmedikleri için dışarıda kalıyor ve nefret edip çekip gidiyordu. Sonra bize duydukları bu nefreti bir yerde öylesine unutup başkasına gidiyorlardı. Sonra bize duydukları bu nefreti hiç olmadık bir yerde unutulmuş bir şekilde buluyor, onu içimizdeki yaraya saplıyorduk. Hiç haberleri olmuyordu. Bizi hatırladıklarında bizden nefret ettiklerini bile unutmuş oluyorlardı çoğu kez. Bizi boşluklarına çekmek istiyorlardı bu kez. Bize geriye cam kırıklarını bırakıyorlardı. Nefes aldıkça içimize batan cam kırıklarını. Oysa nefes almaya tapıyorduk biz; biz ikimiz dünyanın en karamsar yaşama sevdalısıydık. Ama nefes aldıkça, o en çok sevdiğimiz şeyi tekrarladıkça içimiz paramparça oluyordu.
En çok bu acı hatırlatıyordu bize yaşadığımızı.
Ben bu şehre tapıyorum sevgili. Ve birçokları yıkımdan ve yokoluştan bahsedip bu şehirden kaçmayı düşlerken, şimdi en çok sen benziyorsun bu şehre. Çünkü bugüne dek karşına çıkanlar senin sadece güzelliğini, o dayanılmaz çekiciliğini, o ulaşılması kolay sandıkları büyünü gördüler. Kimse içindeki kanayan yüreğini, o derin, kapanması güç boşluklarını, nefes alırken kalbine, damarlarına batan cam kırıklarını görmedi. İçine giremedikleri için senden nefret edip kaçtılar, sonra nefretlerini olmadık bir yerde unutup bir başkasına gittiler.
Sen bu unutulmuş nefretleri arayıp bulmak için kimbilir kaç kez kaybolmuştun bu şehirde.
Şimdi sen en çok bu şehre benziyorsun sevgili. Bir yanın gökyüzünde çılgınca şarkı söylüyor, bir yanın dünyanın en dokunulmaz fahişesi. Ama her nefes aldığında içine cam kırıkları batıyor. Her nefes aldığında içindeki karanlık biraz daha büyüyor. Biraz daha ulaşılmaz, biraz daha uzak oluyorsun. Çünkü insanlara yaklaştıkça hep daha uzaklara itildin sen. Sarılmak istedikçe onlara, biraz daha boşluğa savruldun.
Ama unutma, sen de benim gibi hiç büyümeyen bir çocuksun. Tapıyorsun yaşamaya, tapıyorsun nefes almaya. Onca acı çekmene rağmen AŞKA AŞIKSIN sen de bu şehir gibi… BENİM GİBİ…
CEZMİ ERSÖZ
| |
| | | |
| |
