fiogf49gjkf0d Zeytinyağı insanlar zihnimi bugünde meşgul ediyor.
Herşeye rağmen ve her halukarda su yüzüne çıkmayı başaran insanlar.
Kendi kusurlarını örtbas etmek için başkalarına kusur atfedenler…
Annemin sıkça kullandığı bir cümle var:
Suçlu bağırmış, suçsuzun yüreğine indirmiş.Dünya kötülerin dünyası derdi bir dostum. Nekadar klasik, eskimiş, bayat bir cümle diye geçirirdim içimden, o böyle dedikçe…
Haklıymış işte…Çekip birilerini önüme, herşeyi konuşmak isterdim.
Açmak isterdim eski konuları ve eski yaraları.
Bir şair dostluk için yaklaşık olarak şöyle diyor.
“Yamalanan bir elbise artık rüzgara karşı eski direncini koruyamaz. Mutlaka bir yerden yeniden sökülüverir.”
Öyleymiş…
Türlü bahanelerle her fırsatta beni yaralayan dostlara ne diye bukadar sıkı sarılmışım anlamıyorum.
Gidecek olan buyursun gitsin…
Eh… Kalanlarda sahilde bekleyedursun…
Alıntıdır.. |
